Op de vereniging werd enige weken terug in de verenigingskano's K1 gevaren. Het werd een waterballet. Een K1 is niet gebouwd op stabiliteit, maar op snelheid. Het resulteerde ook in de video, waarin ik volledig gekleed met jas, trui, overhemd, T-shirt, spijkerbroek, sokken en schoenen meerdere malen kopje onder ga in een marathonkano. Het was de bedoeling om vanavond dit evenement nog eens te herhalen. Ik had me voorbereid. Het weer was aanmerkelijk minder, dan de vorige keer. Ik droeg ditmaal zelfs een neopreen trui onder de kleren. Daarnaast was er sprake van spijkerbroek, grijsgroen trui, blauw gestreept overhemd, T-shirt (onder neopreen), slipje, sokken en schoenen. Alles keurig droog en gereed om nat te worden.

De organisatie vond echter het weer van dien aard, dat ze een appje naar de deelnemers hadden gestuurd om het af te melden. Mensen zonder appjes horen dan niets. De helft van de groep was er. Op een gegeven moment besloten we het recht in eigen hand te nemen en zelf wat met de twee wedstrijdboten te gaan spelen. Ik wilde beeldmateriaal. Het begon al behoorlijk donker te worden. Maar voor een goed nat pak heb je maar even nodig. Een van de dames was bereid om te filmen. Ik stap hier in de kano om wat zelfreddingen te doen. Een zelfredding en droog blijven ligt niet bijzonder voor de hand. Er valt niets te redden als je niet naast de kano zwemt.

Een surfski is een soort zeekano. De kuip is ingelaten in de plank en het water kan in principe vrijelijk in en uit de boot lopen. Een waterlozer trekt indien nodig de kuip leeg vergelijkbaar met een zeilboot. Een belangrijk voordeel van een surfski is, dat je terug kunt klimmen in de boot zonder assistentie. Dat moet je wel intensief oefenen. Ik zit nog een beetje in de oefenfase. Als het ondiep is er geen enkel probleem. Heel anders is het als je geen grond onder voeten hebt en je je niet kunt afzetten. Hier stap ik in de surfski om me even later weer uit de kano te laten vallen voor de oefening. Net zoals bij een redding/eskimoteren vanuit een echte zeekano moet je je geen illusies maken over droog blijven. Altijd wordt het volledig gekleed zwemmen. Dat is de kick...

Op de video kun je het hele proces volgen met stilbeelden. Ik ben in trui, overhemd, T-shirt, spijkerbroek, slipje, sokken en schoenen. Alleen de haren bleven droog. Toeschouwers kijken altijd wat verbaast over het gemak, waarmee ik mij t.b.v. (zelf) reddingen volledig gekleed in de golven stort. Maar dit soort reddingen zijn nu eenmaal zeer belangrijk en dan kijk je niet op een nat pak meer of minder. Ik laat mij uit de kano vallen. Je ziet mij schuin hangen. Het water loopt over de rand en maakt spijkerbroek en slipje nat. Daarna lig ik zijdelings in het water. Linkerarm en linkerbroekspijp zijn nog droog. Daarna is het zwemmen.

Meerdere malen hebben Eduard en ik opnamen gemaakt met dezelfde surfski. De afspraak dan is dat dit altijd volledig gekleed moet gebeuren. Elk nieuw shot met weer andere droge kleren. Als het de droge kleren op zijn nat naar huis. Voor de video is het vanzelfsprekend handig om aan de goede kant om te slaan. Dan kun je zien hoe de kleren van beeld tot beeld steeds natter worden. Ik raak los van de kano op het moment, dat het rechterbeen en arm onder water zijn verdwenen. Onvermijdelijk wordt alles nat. Het gaat het erom zo krachtig met de benen te slaan, dat je in een keer half over de kano ligt. Daarna is het een kwestie van draaien en zitten. Als je het niet haalt bij de eerste sprong, dan kun je je opdrukken op de onderste rand van de kuip. Vanzelfsprekend wordt je per definitie als droge en volledig geklede demonstrateur tamelijk nat van deze procedure. De spijkerbroek glimt prachtig van het water...

Driemaal wordt in de film de techniek gedemonstreerd. Steeds in dieper water. Links en rechts. Ondanks de steeds donkerder schemering is goed te zien waar het om gaat. Na afloop compleet doorweekt aanleggen en druipend uitstappen. De neopreen trui is van een soort fleece en in een oogwenk weer dampdroog en isolerend. De rest blijft echt nat. Vanzelfsprekend heb ik geen droge kleren bij me en moet zo in de auto naar huis.