Vrij algemeen wordt gebruik bij overvliegen gemaakt van touwbruggen en kabelbanen. Zo'n touwbrug levert meestal weinig natte pakken op zolang je je voeten maar op het touw houdt. Soms gaan clubgenoten sjorren aan de touwen en wordt het wat aardiger. Hieronder zien jullie een geval, waarin een onhandige oversteker 'lopend' de overkant te bereikt. De kabelbanen zijn meestal niet bedoeld om droog de overkant te halen. De onderstaande kabelbaan heeft een kussen aan het einde, zodat loslaten en naar de kant waden de enige zinnige optie is. Veel mensen gaan meerdere keren. Hier wat droge vrijwilligers, die het kennelijk ook een keertje willen proberen.
Regelmatig is sprake van laaghangende kabelbanen. De jonge en
lichte leden halen droog de overkant. De oudere leden zakken door hun gewicht in
het water en mogen op niet meer dan wat droge schouders hopen. Voor de leiding
van 75 Kg of meer lijkt mij eerlijk gezegd zelfs dat niet weggelegd. Zo sla je
dus twee vliegen in een klap. Dezelfde hindernis kan gebruikt worden om
de kleintjes op een spannende manier droog naar de overkant te halen en de
ouderen met het bedoelde natte pak.
De andere foto's tonen een katrol, die opmerkelijk weinig doorbuigt. Maar de overstekers zijn nog niet op de helft. Het is natuurlijk de bedoeling van bouwers, dat ze het water zullen raken en hooguit een klein gedeelte van de rug droog houden. Maar ik vrees, dat ze zich misrekent hebben. Wel zullen sommige mensen vrijwel stil komen te hangen en besluiten om verder te zwemmen. Op het kleine fotootje valt er een vanaf. Waarschijnlijk is het de jongen met het groene tshirt. Helaas is hij zover verkleind door de maker, dat het niet goed meer te zien is.
Soms moet je een beetje improviseren. Om mensen ook echt nat te krijgen, moet je ze dan met z'n tweeën laten gaan. De scout in zijn volledige uniform gaat dapper van start met een meisje. Aldra zit hij met z'n zitvlak in het water. De katrol is nauwelijks meer van zijn plaats te krijgen. Ze gaan wat dollen en het eindigt met een echte zwempartij. Van de andere twee weet ik niet hoe het afgelopen is. Wel is het duidelijk, dat ze tenminste tot hun middel nat zijn geworden. Waarschijnlijk zijn ze ook de rest gaan zwemmen. Het langzaam wegzakken in het water en langzaam steeds natter worden van de laag hangende kabelbanen vind ik zelf spannender, dan de snelle duik van de eerste.
In Pijnacker hebben ze een kabelbaan van het eerste type. De laatste keer, dat deze in bedrijf was ben ik er twee keer binnen een half uur in andere droge kleren vanaf gegaan. De eerste keer heb ik mijn voeten zover mogelijk opgetrokken en met volle vaart op het laagste punt losgelaten. Dat was eigenlijk leuker, dan direct het water te raken met de voeten en pas na het stil komen hangen los te laten en naar de kant te waden. De laatste jaren is hij er niet meer. Het hangt af van het weer en de rest van het programma. Er zijn nu andere organisatoren. Ik ben nog jaren langsgegaan. Tevergeefs meestal...
De drie jongens, die daar hun voeten probeerden droog te houden en desondanks stil kwamen te hangen en door het bewust laten zakken van de kabel het water steeds dichterbij zagen komen, kregen een spannend nat pak. Het is toch alleraardigst ze minuten te zien lijden, terwijl het water langs de broekspijpen omhoog kruipt en hen niets overblijft dan naar de kant te waden met het water tot aan de borst. Je zou graag zelf erbij zijn. Maar het op zulke momenten is fotograferen of deelnemen. Beneden een jongen aan een kabelbaan. Hij komt stil te hangen boven het midden van het kanaal. Dat zal dus wel niet goed afgelopen zijn...
