Meerdere malen heb ik deelgenomen aan het tonnetjesteken in Ouderkerk aan de Amstel. Het wordt al een halve eeuw georganiseerd en blijft populair. Meerdere deelnemers gaan de baan af in hun gewone kleren. Het moge duidelijk zijn, dat deze kleren onvermijdelijk nat gaan worden. Je kunt niet vier keer naar beneden en het tonnetjesteken zonder de volle laag te krijgen. Ook nat wordt je van zitten op het bankje. Voorheen zat je op de zitting van een voormalige autostoel. Deze is na het legen van het kuipje doorweekt. Elke volgende kandidaat zit op het drijfnatte stoeltje en krijgt een zeiknat zitvlak. Bij het opstaan loopt het water langs de broekspijpen naar beneden. De voorkant krijgt elke keer dat het kuipje omkeert de volle laag. Soms zit je helemaal van top tot teen in het schuim en krijg je een voltreffer in het kruis. Van voren en van achteren gutst het water naar beneden. Ditmaal was de stoel afgedekt met plastic. Er blijft water staan. Sommigen proberen het water nog een beetje weg te vegen. Tevergeefs. Zitten op de stoel staat gelijk aan een onmiddellijk zeiknat zitvlak.

Zelf is mijn dag pas geslaagd als ik een of meer keren de volle laag krijg en van top tot teen doorweekt ben. Ik draag mijn favoriete kledij: spijkerbroek, jeans jacket, trui, overhemd, T-shirt, slipje, sokken en schoenen zonder enige afscherming. Hoe natter hoe beter. Het is een geweldige kick om nog helemaal droog op het zitje van de stoel te gaan zitten. Op slag trekt het water in het zitvlak van de broek en het slipje. De hele achterkant van de broek is daarna nat. Dijbenen worden nat. Het water trekt in het slipje. Droog blijven is daarna geen optie meer. Aan het einde heb je andere kleren nodig als je met de auto naar huis wilt. Op de bovenste foto ga ik van start voor de eerste poging. Ik zit in het water met zitvlak en dijbenen. Als je de plank van het kuipje ongelukkig raakt, dan is ook de voorkant doorweekt en komt er aan de achterkant nog een hoop water bij. Op de tweede foto stap ik uit. De schade valt mee. Evenwel het water loopt wel aan de achterkant rijkelijk naar beneden.

Eerst mochten we een proefrondje draaien zonder water in de kuip. Echter de eerste deelnemers begonnen dit rondje met water in het kuipje en kregen wel de volle laag. Zelf hield ik deze ronde mijn jas aan. Er zou geen water in het kuipje zitten, dan is een jas toch wel prettig. Het was nogal frisjes. De zitting van de stoel was desondanks behoorlijk nat. Gretig ging ik zitten in het natte zitje van de stoel en voelde het water naar binnen trekken. Bij de eerste echte ronde ging ik zonder jas. De deelnemer voor mij had het niet droog gehouden. Het zitje was drijfnat. Ik ga zonder aarzelen zitten in een centimeter diep water. De eerste maal slaagde ik er zelfs in de stok in het gat te krijgen. Dat is overigens geen garantie voor droog blijven. Raak steken is meestal vochtiger dan missteken. Het kuipje gaat scheef en het water loopt langs de stok naar beneden de bovenkleding in. Al het water is effectief. Water voor of achter het karretje is er niet. Alles komt op de deelnemer terecht.

De laatste poging was een echte voltreffer. Het kuipje gaat helemaal horizontaal. Het water komt in een brede streep naar beneden op weg om alles van top tot teen te doorweken. Daarna schuimt het alle kanten uit. Het grootste deel komt in het kruis terecht. Na afloop zat ik enige tijd in bijna vijf centimeter diep water. Het water stuitert als het ware op de zitting van het stoeltje. Ik stap na afloop heel bedachtzaam af om het water alle gelegenheid te geven mijn kleren van achteren nog eens goed nat te maken. Op de onderste foto's is goed te zien, dat mijn kleren nu helemaal glimmen van het water.