De dag na terugkomst uit Mallorca togen we naar de Brandersfeesten. Vrijwel elk jaar is daar een indianenbrug over de Lange Haven. Ik neem graag deel. Altijd in de kleren, waarmee ik van huis ben gegaan. Vanwege het weer was ik ditmaal nogal overvloedig gekleed t.w. spijkerbroek, spijkerjack, leren jas, trui, overhemd, T-shirt, slipje, sokken en schoenen. Een ding was zeker. Als er een brug was, dan werd het volledig gekleed zwemmen ongeacht de kwaliteit van de brug. Een serieuze poging om de overkant te halen zou niet worden ondernomen. Boven sta ik dolgelukkig druipend voor de kamera. Er is werkelijk niets meer droog.

Ongeveer halverwege de overtocht laat ik de touwen flink slingeren. Mijn voeten glijden van het onderste touw. Ik hang met mijn handen aan het boventouw. Dat is in principe een kansloze positie. Ik hang met de voeten nog ca 40 centimeter boven het water. Daarna pak ik over naar het onderste touw. Mijn voeten raken het water. De schoenen, sokken en het onderstuk van de broekspijpen zijn nat.

Nat tot de knieën blijf ik even hangen en laat daarna los op weg naar een compleet nat pak. Het water spat op als mijn kruis het water nadert. Broek en slipje verdwijnt onder water. Op de rug zwem ik vervolgens naar de kant. Je ziet prachtig de kleren onder water.   

Langs de kant is het betrekkelijk ondiep. Staand op de bodem loop ik naar de ladder. Druipend van het water klim ik omhoog. Van achter en van voren glimt mijn broek van het water. slipje tekent zich af tegen het natte denim.