Op de vierde dag reden we over akelig smalle bergweggetjes naar La Calobra en Cala de Tuent. De weg naar het bekende La Calobra en Torrent de Pareis was afgesloten wegens drukte toen we er de eerste maal langs kwamen. Pas later in de middag slaagden we erin La Calobra te bereiken. Bij het alternatief t.w. Cala de Tuent ligt een voortreffelijk restaurant en een alleszins aardig rotsstrand. Na het eten besloten we te onderzoeken, wat er mogelijk is bij het strandje. Boven het eindresultaat. Alles is inclusief mijn schoenen helemaal doorweekt.

Het 'point van no return' is wat mij betreft het moment, dat het kruis en het slipje nat beginnen te worden. Tot dat moment ben je eigenlijk niet echt nat, ondanks het feit dat de broekspijpen tot aan de dijen helemaal onder water zijn geweest. Zolang het slipje niet nat is, kun je ongestraft zonder droge kleren aan te trekken in de auto gaan zitten. Op de laatste twee foto's zie je me staan met het zitvlak nog helemaal droog resp. een golf die net een beetje te hoog is om zonder gevolgen onder mij door te lopen. Het kruis en slipje zijn nu ook nat...

Hierna laat ik mij achterover zakken in het water, totdat alles inclusief de kraag van mijn jasje en het overhemd helemaal ondergedompeld is geweest. Druipend van het water loop ik over de ongelijke stenen weer terug naar het strand. Op de laatste foto is goed te zien hoe nat ik ben geworden. Overhemd is doorzichtig en de spijkerbroek glimt van het water. De volgelopen schoenen persen het water naar buiten.