Vele jaren geleden ben ik ook in Soller geweest. Je kunt er met de trein de auto en excursiebus naartoe. Boven kom ik uit zee, nadat ik een stuk de golven in ben gelopen. Ik ben niet van top tot teen doorweekt, omdat ik straks weer in de bus moet. De foto is genomen bij Torrent de Pareis. Dat is een bekende kloof, die eindigt in een paar meertjes. Je kunt hem lopen, mits je een ervaren bergbeklimmer bent. Hij ligt een paar kilometer van Soller. We zijn er ditmaal ook geweest, maar ik heb er niet gezwommen. De droge kleren, die ik ditmaal bij me had in de auto, waren al ten offer gevallen aan het rotsstrand bij Cala de Tuent. Ik had simpelweg niets droogs meer bij me. Indertijd was, wat ik aan heb het enige, dat ik bij me had.

Het ongewoon aantal natte foto's van mij is te verklaren, omdat Wim de jongens links wel leuk vond. Wim maakte normaliter per vakantie niet meer dan 20/30 foto's. Tijdens de excurzie zijn we ook in Soller geweest. We hebben gegeten in een restaurant, dat ik niet meer kon vinden. We kregen hele kleine inktvisjes op het bord met acht armen, hoofd en oogjes er nog aan. Ik heb ze smakelijk opgegeten. Ook die van Wim. Want hij vond de kleine inktvisjes eng...

Ditmaal waren we met het treintje vanuit Palma de Mallorca gekomen. Vanzelfsprekend wilde ik ook het water in. Als ik dat een beetje vroeg op de dag deed, dan was ik tegen de tijd, dat we terug moesten al weer een beetje uitgelekt. Na de lunch ben ik bij een trap aan het water volledig gekleed naar beneden geklommen. Ik draag zoals gebruikelijk spijkerpak, overhemd, T-shirt, slipje sokken en schoenen. De rest van de wereld was ik erg dankbaar voor de waterkoeling. Het was ruim boven de 30 graden in Soller.

Ik ben de trap afgelopen tot het water tegen de broekspijpen staat. Het moment dat het slipje nat wordt is het 'point of no return' gepasseerd. Boven zie je in kleine stappen hoe ik eerst mijn kruis en slipje nat maak alvorens verder het water in te zakken, totdat ik de kraag van overhemd en jasje helemaal onder heb gedompeld. Je ziet de kleding onder water in het glasheldere water. Mijn knie verdwijnt als laatste onder water, omdat het trapje eindigt en ik nog wat houvast wilde hebben tijdens het klimmen.

Druipend van het water sta ik voor film- en fotocamera in mijn van top tot teen doorweekte kledij. Hierna zijn we een wandelingetje gaan maken langs de kust, zodat ik wat kon uitdruipen voor een glaasje bier en de terugreis naar Palma zonder dat iedereen direct kon zien, dat ik tot mijn nek in het water van de haven was geweest. Helemaal droog was ik nog niet toen we weer thuis waren. Wel kon ik zonder om te kleden in de auto. In het hotel heb ik nog eventjes volledig gekleed staand in de douche al mijn kleren inclusief schoenen uitgespoeld.