De middag, dat we weer terug zouden vliegen naar Nederland hadden we afgesproken om niet nat te worden. Wel leek het ons leuk om vlak aan de rand van het water een foto te maken van ons beiden. Loek komt meestal niet in de buurt van het water en heeft daardoor geen ervaring met de verraderlijkheid van de golven. Voor hij het wist stond hij met zijn sokken en schoenen tot aan zijn enkels in het water. Hij nat betekende natuurlijk, dat ik ook nat mocht worden. Zolang het kruis en het slipje droog blijven, ben je eigenlijk niet echt nat, vind ik altijd...

Hier zie je me staan in het water. Ik ga steeds dieper. De branding is nogal onstuimig. Zolang het slipje droog is, ben je eigenlijk niet echt nat. Boven de GoPro. Beneden de telefoon van Loek. Altijd spannend om kleren nat te maken, die eigenlijk niet nat mogen worden. Na afloop zat nogal wat zand in d schoenen. Thuis ben ik dagen bezig geweest om dat zand uit de voering van de schoenen te krijgen. Thuis gekomen ben ik daar direct mee begonnen. Portemonnee en telefoon weggelegd en met alles aan inclusief de schoenen en sokken onder de regendouche gaan staan. Er kwam nogal wat zand uit mijn kleren. Een andere geschikte manier om dat eruit te krijgen weet ik niet...