In de eerste jaren van Pijnacker gingen de opgeschoten jongens elkaar tegen het einde van de middag in het water gooien. Eerst werden de eenlingen opgepakt en in het water gegooid. Als deze op waren ging men elkaar in het water gooien. Ik vond dat een ontzettend leuke ontwikkeling en deed daar ijverig aan mee. Eerst als fotograaf en later als deelnemer/slachtoffer. Van te voren weet je nooit welke jongens uiteindelijk in het water terecht zullen komen. Ik heb graag het hele verhaal. Dus ik maak de hele middag foto's van de jongens waarvan ik hoop, dat ze uiteindelijk in het water terecht zullen komen. Vanzelfsprekend zijn er meerdere jongens, die daarna nooit in het water terecht komen. Dan heb ik ze wel op de foto, maar niet nat. Dezelfde reden waarom ik ze gefotografeerd heb gelden ook om de foto's te bewaren. Het zou ontzettend leuk zijn geweest, als deze jongens in het water terecht gekomen waren.
Beide jongens boven en onder zijn prachtig. Het zou een geweldige kick zijn geweest, als ze in het water terecht gekomen waren. Het gebeurde evenwel niet. Het waren eenlingen en ontzettend sterk. Niemand gooit zulke jongen zomaar in het water. Zelf ben ik van opvatting, dat het leuk is om jongens in het water te gooien. Maar dat moet dan wel gebeuren met een zekere mate van wederzijdse instemming. Je gaat niet zomaar wild vreemden in het water gooien. Ik geef ook graag de gelegenheid mij mee het water in te nemen.
De jongen met witte jas heeft een prachtige spijkerbroek aan. Het slipje tekent zich er prachtig onder af. Het zou een complete verassing zijn als hij in het water terecht zou komen. De broek kleurt dan donker en het slipje wordt nog zichtbaarder. Hij heeft een jas aan en ook andere bovenkleding. Onverwachts en volledig gekleed vind ik het mooiste. Hij is voor mij een topper. Onder een andere jongen. Ook een mooie spijkerbroek. Geen topper...
Een andere topper is de jongen onder met leren jas en strakke spijkerbroek. Ook hier tekent het slipje zich prachtig af tegen de strakke spijkerbroek. Ik heb er een heel stel foto's van. Hij is gewoon in zijn normale kleren. Van voren en van achteren kleed de spijkerbroek mooi af. Het zou een voorrecht zijn geweest om samen met hem het water in te springen.
Leren jas met spijkerbroek is een mooie combinatie. Het duidt erop, dat de jongen er helemaal niet op voorbereid is en in zijn mooiste kleren rondloopt. Het verrassingseffect is compleet. Behalve spijkerbroeken kunne ook pantalons, corduroy-, zeildoekenbroeken interessant zijn. Een pantalon met een korte leren jas laat fraai de billen zien en het slipje. Onder staat een jongen in een dunne pantalon te kijken bij het polsstokspringen. Ook hij deed vanzelfsprekend niet mee met het polsstokspringen. Maar het zou leuk zijn geweest.
Corduroybroeken ken ik uit mijn jeugd. Meerdere malen heb ik ze nat zien worden. Bijvoorbeeld in Delft bij het zakslaan; Bij de afvaart van de Lesse; Bij spuitvoetbal in Bloemendaal. Een beetje jammer, dat het glimmen van de broek maar heel kort duurt, als ze nat zijn. Tijdens het trainen voor wedstrijdvaren kanoën in het eerste jaar van Delft passeerde ik een stel jongens aan de kant. Een van hen wilde het kanoën wel eens proberen in mijn wedstrijdboot. Hij was gekleed in zwarte corduroybroek, trainingsjack, overhemd, T-shirt, badstoffen slipje, sokken en schoenen. Echt helemaal compleet gekleed. Een wedstrijdkano is gebouwd op snelheid en niet op stabiliteit. Bij het wegvaren heb ik er van alles aan gedaan om de kano overeind te houden. Maar ik was er niet helemaal rauwig om, dat dit niet lukte. Hij ging compleet kopje onder. Hij was bijna direct weer verdwenen, terwijl ik bezig was mijn kano te redden. Onder een foto gemaakt tijdens het wedstrijdroeien. Een jongen in corduroybroek, waarvan het ontzettend leuk zou zijn geweest, als hij in het water terecht gekomen was. Het gebeurde vanzelfsprekend niet. Maar ik ben er wel van blijven dromen.
