Veertig jaar geleden werd het strandseizoen bij het Zwarte Pad geopend met een duik in zee. Ik was erbij met mijn camera. Dat maakte het mij feitelijk onmogelijk om zelf een duik te nemen. De deelnemers waren gerekruteerd uit de leden van een zwemclub. Dus veel zwemkleren. Het was in mei en nog tamelijk frisjes. Je kon een abonnement winnen. Er was een jongen in een wit sportbroekje, slipje en T-shirt. Dat was de best geklede deelnemer. Ik heb wat foto's van hem nat en droog. Tegenwoordig met een GoPro zou ik gewoon deelnemen in mijn gewone kleren en na afloop van top tot teen doorweekt naar huis rijden voor het uploaden van het resultaat op YouTube.

De foto's van de aanstormende meute vallen nu na 40 jaar niet tegen. Het is een relatief kleine groep. In tegenlicht is het een fraai gezicht. Men moest de zee in en de stoel van de badmeester ronden. Je ziet een aantal deelnemers aan het klooien met de stoel van de badmeester. Kennelijk heeft men hem niet in het water weten te krijgen. De stoel is simpelweg te stabiel om zomaar om te krijgen.

Vermoedelijk op dezelfde dag als de opening van het seizoen zag ik onderstaande heren zich naar de zee begeven. Hoewel het niet helemaal goed te zien is, lijkt het erop, dat ze met sokken en schoenen zomaar de zee inlopen. Ik heb hen gevraagd om te poseren en ben met hen een stuk de zee ingelopen. Ze werden tot over de knieën nat. Maar tot een compleet volledig gekleed bad kon ik ze niet bewegen. Ik ben zelf nog ongeveer even ver het water in gelopen als zij. Maar de kamera verhinderde een compleet bad. Misschien had ik hen moeten vragen om een foto van mij te maken compleet ondergedompeld in het zeewater, zoals ik tegenwoordig regelmatig doe. Languit liggend in het ondiepe water en van top tot teen doorweekt, terwijl de golven over mij heen rollen...