In de jaren negentig van de vorige eeuw werd de Splash geïnstalleerd in Duinrell. Dat betreft twee grote boten, die omhoog getakeld wordt langs een hellingbaan om vervolgens met een reusachtige vaart naar beneden te komen. Als de boot beneden aankomt in de Duinrell, dan spat het water alle kanten uit. Met name krijgt de brug over het water de volle laag. Midden over de brug staat een plexiglas afscheiding, die het mogelijk maakt om droog over te steken of juist niet. Er is een open en een gesloten boot. In de open boot sta je bloot aan het rondspattend water. Er is weliswaar een beschermend zeil. Maar droog blijf je zeker niet. Zelf probeer ik het beschermende zeil weg te duwen. Echter echt nat kun je ook in de open boot niet worden.

Een heel andere zaak is de brug. Daar knalt bij elke passage van een boot een reusachtig golf met water tegenaan. Achter het plexiglas ben je veilig. Voor de afscheiding krijg je een reusachtige golf water over je heen. Op de foto boven zie je een hele rij mensen staan te wachten bij de railing op een passage van een boot. Sommige vluchten op het laatste moment achter het scherm. Anderen blijven willens en wetens staan. Dit gezelschap van 'blijvers' heb ik van voren en van achteren uitgebreid op de foto gezet.

De vormgeving van de boten is van dien aard, dat het water met een betrekkelijk rechte straal op het bord wordt gespoten. Wie recht voor het bord staat, krijgt de volle laag. Wie aan de zijkanten staat blijft droog. Je kunt daar ook staan met de kamera zonder je zorgen te hoeven maken over het kwetsbare mechaniek. Op de foto beneden sta ik terzijde. Later ben ik ook recht voor het boord gaan staan, maar zonder de kamera. Ik ben er deze keer ook niet in geslaagd iemand te vinden om een foto te maken van mijn bad. Naderhand is dat wel gelukt met Ton en Mark. Ook twee wetliefhebbers. Tegenwoordig met een selfiestick en een waterdichte GoPro heb ik helemaal niemand meer nodig om zelf nat op de foto te komen...

Deze foto's dateren uit de eerste jaren van het bestaan van de Splash. De open boot is hier nog echt open. Dat wil zeggen, dat je toen nog nat kon worden door herhaalde malen in de open boot naar beneden te gaan. Dan moet je wel iedere keer weer in de rij gaan staan. Maar omdat veel mensen niet van nat houden, is die rij niet al te lang. Later heeft men zeilen aangebracht in de boot, die je over je heen kunt trekken om het grootste deel van de kleren te beschermen tegen het water.

Niet altijd heb je zoveel mensen, die voor het scherm blijven staan en die min of meer normaal gekleed zijn. Je kunt behalve vanuit de hoeken ook van bovenaf foto's maken van het gebeuren. Je kunt overigens wel zien, dat dit de volgende generatie is. Niemand gaat in spijkerpak staan voor het scherm. De kleding is baggy.