In Nederland zijn allerlei zwemverenigingen/reddingsbrigades actief, die zich bezig houden met zwemles geven aan de jeugd. Het afgelopen jaar ben ik lid geweest van de Tuimelaer en heb daar vier survivalzwemdiploma's gehaald. Boven een video van het afzwemmen voor survival van iemand anders. Andere reddingsbrigades houden wakzwemmen of ijsduiken. Zelf mocht ik eens een evenement bijwonen, waarbij de helft van het zwembad was afgedekt met plastic folie. In eerste instantie moest je afdalen door een gat in de folie en naar een nabijgelegen gat zwemmen. Later werden grotere oversteken gewaagd. Ondanks de aanwezigheid van duikers een niet geheel van risico's ontblootte oefening...

Zelf was ik in mijn gewone kleding inclusief spijkerpak en winterjas, waarmee ik van huis was gegaan en zoals je ook gekleed zult zijn, als je in het echt door het ijs gaat. De jas aantrekken over de andere kleren, was inspiratie van het laatste ogenblik. In de prachtige vage foto van het gebeuren, is goed te zien, dat ik geen enkele voorzorgmaatregel heb getroffen. Direct uit de auto, direct in het zwembad. Ik draag spijkerpak, overhemd, T-shirt, slipje, schoenen en sokken onder de winterjas. Geen zwemkleding!!

Ik was niet de enige, die te water ging met winterjas. Er was iemand, die zelfs zijn handschoenen aanhield. Zittend op de kant steek ik hier de droge pijpen van mijn broek gat. In moderne zwembaden is de kant gelijk aan het waterpeil. Er staat hier een halve centimeter water op het zeil. Zittend op de kant voel je het water optrekken in het zitvlak en het slipje. Vervolgens laat Ik mij helemaal onder het zeil zakken. Broek verdwijnt onder water. Ik vertraag iets, terwijl het water naar de broekband klimt en het slipje ook van voren nat wordt. Daarna wordt ook mijn bovenkleding nat. Dat betreft spijkerjack, overhemd, T-shirt en winterjas. Je ziet mij even later onderwater zwemmen naar het andere gat. Later twee foto's van mij van top tot teen doorweekt en druipend op de kant. De kledij trekt prachtig glimmend strak tegen het lichaam. Zoveel kleren in een keer nat, heb je niet vaak...

Dit jaar heb ik het nog een keertje geoefend in het echt. Bij ons achter ligt een langgerekte vijver. De diepte van de vijver kende ik niet, maar ik schatte het op net iets meer dan meter. Immers aan een ondiepere vijver heb je niets, terwijl als het dieper is, het te link wordt. Het had al weer enkele dagen gedooid. Maar het oppervlak was nog dicht. Het ijs begon wat sponzig te worden. Maar ik verwachtte er nog wel op te kunnen lopen. Direct uit de auto met alles aan: jas, spijkerpak, overhemd, trui, schoenen, sokken en slipje naar de vijver gelopen. Het was donker, maar met goed zicht dank zij de straatlantaarns. Eerst het ijs geprobeerd. Bij de kant was het wat minder, maar verderop ging het wel. Moed gevat en pardoes op het ijs gestapt.

Het kraakte. Maar kraakijs breekt niet. Wat heen en weer gelopen en het brak niet. Een beetje op het ijs gedanst en het brak niet. Wel begon het achter mij behoorlijk te scheuren. Ik begon de moed te verliezen. Tot opeens het ijs zich onder mij begaf. Op slag stond ik tot ver over mijn middel in het water. Alles nat. Ik probeerde weer op het ijs te klimmen. Maar eenmaal gebroken ijs verliest zijn sterkte. Als een ijsbreker ben ik naar de kant gewaad. Daarbij wordt je nog wat verder nat, omdat je nu eenmaal steeds leunend op het ijs met je gewicht een pad moet banen.

 In de Scandinavische landen is het volledig gekleed en met rugzak een wak in springen een vast onderdeel van de opvoeding. Net zoals bij ons de zwemles. Op YouTube zie je, als je het woord 'Isvak' intypt, een dozijn filmpjes, waarbij scholieren volledig gekleed in winterkleding, vaak ook nog met rugzak, één voor één in een wak springen en met een ijspriem, die om de nek hangt, er weer uitklimmen. Ik zou het dolgraag ook een keertje willen proberen. Gewoon met alles aan tot de nek in het water. Bij survival zwemmen heb je ook bij het laatste diploma handschoenen en een sjaal aan tijdens het afzwemmen en het oefenen ervoor...