Tweemaal ben ik onder de waterstraal gaan staan van de Oosterbeekse waterval. Beide keren kom ik compleet doorweekt weer naar boven. De enige manier om het verschil te zien is te letten op T-shirt. Het zwarte T-shirt droeg ik bij het eerste bad en het lichtblauwe bij de tweede (Zie boven en onder). Een beetje frisjes, maar ontzettend leuk om te doen...

In de onderstaande serie zie je van boven af hoe ik van helemaal droog compleet doorweekt weer boven kom. Op de eerste foto's stap ik in het water en houd mijn rechterarm in de straal. Geleidelijk aan draai ik steeds verder in de straal. Het water komt met grote kracht naar beneden en spat wild in het rond. Niet noodzakelijkerwijs direct op mijn kleren. Het water gutst wild over mijn jeansjacket, maar toch blijkt mijn broek van voren nog flinke droge plekken te hebben. Dat blijkt ook aan de achterkant het geval. Maar dat is op deze serie niet goed te zien. Op de laatste foto stap ik uit de beek. De achterkant van mijn broek is daar overtuigend nat. Ik ben overigens nog een keertje terug gegaan in de beek om elke twijfel over droge plekken uit te sluiten.

Het tweede bad toont eveneens, dat de hoeveelheid water niet maatgevend is voor de mate, waarin mijn broek en andere kleren doorweekt zijn. Het spat wild in het rond, maar niet over mijn broek. Halverwege is mijn broek en slipje van achteren eigenlijk nog grotendeels droog. Ook de voorkant is bepaald nog niet nat. Pas nadat ik echt met mijn broek direct onder de straal ben gaan staan, wordt de broek van boven echt donker gekleurd van het water. Ik vind het wel leuk, dat het enige tijd duurt om de kleren echt helemaal nat te maken. Beide dagen ben ik nog een keertje terug naar de beek gegaan om elke droge draad ook echt helemaal nat te maken.