Nieuw Vennep organiseerde dit jaar voor de eerste maal een prutrace. Het was leuk, maar nog wat onwennig. Ook de deelnemers hadden geen idee wat hun te wachten stond. Ik was in spijkerpak, overhemd, T-shirt, sokken, schoenen en had geen schone kleren bij me. Vooraf heb ik met de waterdichte camera het parkoers een beetje verkend. Het ziet er indrukwekkend uit. Maar de meeste hindernissen waren niet echt lastig. Het was midden in de Haarlemmermeer polder. Nogal zanderig. Met een waterwagen werden hindernissen verder onder water gezet.

De mooiste hindernis vond ik de modderbak met touwen erover heen gespannen, waar de deelnemers onder door zouden moeten kruipen. Jaren geleden vond ik op internet de bovenstaande foto. Dat heb ik altijd al eens een keer willen doen. Echter tegen de tijd, dat ik daar aan toe was, werd de modder mijn camera wat teveel. Ik heb er dus helaas geen bruikbare beelden van. Op de foto een hoop toeschouwers. Onbegrijpelijk dat ze niet ook wat in de modder zijn gaan spelen. De deelnemers werden kennelijk wat verrast door de aard van de hindernis. Want de meeste waren er bepaald niet op gekleed...

Ik mocht als oudste deelnemer als eerste starten. Het was geen wedstrijd werd nadrukkelijk vermeld. Het ging om de lol en de leut. We begonnen in het kanaal langs de weg. Twee keer oversteken; Onder de drijvende balk door en langs de kant verder. Van langzaam steeds natter worden was er dus geen sprake. Daarna nog tweemaal door het kanaal; Onder een brug door en op weg naar een smal slootje aan het eind van het terrein. Geen gemakkelijke doortocht over honderden meters. Daarna af op de eindhindernissen. Klimmen en klauteren over banden hekwerk; Evenwichtsbalken; Klimtouwen en twee modderbakken. Op het centrale terrein moesten we nog op de buik door een strohindernis. Een claustrofobische ervaring. Daarna de kleren schoon gespoeld in het kanaal. De aanwezige douche was vanzelfsprekend totaal onvoldoende...

We werden dus geacht over enkele honderden meters door een smal slootje te ploeteren. Het water stond 70/80 cm hoog. Je moest over een aantal balken. Een enorm gekwetter van de jeugdige deelnemers kun je horen op de video. Ze werkten harder met het mondje, dan met de benen. Je kon lopen tot de knieën in de modder of je kon zwemmen door de modderige bovenlaag. Beiden methoden heb ik geprobeerd. Ik was in lichtkleurige spijkerbroek. Aan het einde van de greppel was hij helemaal zwart. Er waren stukken waarbij water en modder tot een grote glimmende zwarte laag waren samengesmolten. Ook de rest van de kleding was behoorlijk vies. Dat is wel vaker gebeurd. Altijd heeft de wasmachine het weer schoon weten te krijgen. Het onooglijke slootje was voor mij feitelijk het hoogtepunt van de prutloop. Ik kom voor een volledig geklede duik in water en modder. Het is niet de bedoeling even schoon te eindigen als begonnen. Van top tot teen onder de modder kwam iedereen eruit. Een opmerkelijke ervaring rijker...