Vandaag naar de lagune van de zandmotor geweest. De bedoeling was om een stukje volledig gekleed te zwemmen en alles nat te maken. Ik was helemaal in het wit. Boven ben ik bezig met de oversteek naar de zandbank. Ik ben spectaculair gekleed. Het water staat hier al tot mijn dijen. Ik had helemaal niet verwacht, dat het zo diep zou zijn. De situatie wordt kritiek. De talud is tamelijk steil. Halen we de overkant zonder dat het slipje nat wordt of niet. Misschien wordt het zelfs zwemmen? Even later  wordt het slipje inderdaad nat. Het verdwijnt zelfs helemaal onder water. Echter nu wordt het ondieper. Je denkt het gehaald te hebben met de bovenkleding nog droog. Echter een paar stappen verderop gaat het opnieuw steil naar beneden. Het water komt tot halverwege mijn borst. Alleen boven is er nog wat droog. Trui, overhemd, T-shirt en jas zijn voor de helft nat. De rest is compleet ondergedompeld... 

Vandaag de eerste strandafgang van de zandmotor genomen. De lagune met de doorgang naar zee was afgesloten. Vrijwel iedereen liep door naar de zee 500 meter verderop en stak daarbij de lagune over. Het was ter plekken kniediep. Vanzelfsprekend hield ik mijn schoenen en sokken aan. Ook geen onzin met het ophalen van de broekspijpen om ze droog te houden. Gewoon helemaal, zoals ik was, ben ik in het water gestapt en naar de overkant gewaad. Het water kwam tot even onder de knie.

Verderop was een man in afgeknipte spijkerbroek aan het spelen met de hond. Hij liep naar de rand van de lagune. Daar gaat het relatief steil naar beneden. Ik ben ook naar de rand gelopen voor de oversteek naar de zandbank. Ik werd wat verrast door de diepte van het water. In een paar passen staat het water tot de dijen. Het blijft verder naar beneden gaan. Je ziet door het heldere water mijn benen op de grond staan. Ik doe nog een stap verder. Als het echt nat wordt, dan wordt dat het maar.

Het water raakt het kruis. Het slipje wordt nat van onderen. Ik doe nog een stap en het water blijft stijgen. Uiteindelijk komt het tot aan de broeksriem. Het slipje is vermoedelijk helemaal onder water verdwenen. Je kunt er nu doorheen kijken. Even wordt het ondieper, voordat het water weer gaat stijgen. Even komen de knieën boven water, voordat een volgend talud het water boven de broeksriem tot halverwege het middel brengt. Alles daaronder is nat. Trui, overhemd, T-shirt en jas zijn halverwege nat.

De zandbank wordt bereikt en ik loop in de lengte ervan naar het diepe stuk van de lagune. Onderweg doorkruis ik diverse kleine geulen. Het water komt eenmaal tot de dijen en eenmaal tot het kruis. Maar dat was allemaal al nat. Tenslotte bereik ik het diepe stuk. Daar gaat het talud steil naar beneden. Het is daar meters diep. Op enig moment wordt het zwemmen. Met elke stap verdwijn je tien cm verder in het water.

Na acht stappen staat het water tegen de borst. Het gaat nu verder dan daarstraks en stijgt door tot aan de schouders. Op een gegeven moment kan ik niet langer staan en moet ik mijzelf zwemmend in veiligheid brengen. Je ziet in het heldere water mijn benen met schaarbeweging het diepe stuk verlaten. Ik drijf horizontaal in het water. Alleen de capuchon is nog boven water. De rest van de kleding is compleet ondergedompeld. Alles is nat...

Bij de zandbank teruggekomen ga ik weer staan en komt mijn bovenlichaam weer boven water. Het water gutst naar beneden. Ik loop naar de kant en ga horizontaal in het ondiepe water liggen om alles wat eventueel droog is gebleven alsnog nat te maken.

In draai mij op de rug en op de buik. Daarna ga ik staan en laat het water naar beneden gutsen. Kleren trekken prachtig strak tegen het lichaam. Ik doe het een paar keer. Daarna huiswaarts en andermaal de oversteek van de lagune bij de strandafgang.