Ook op 1 januari 2024 nam ik helemaal volledig gekleed in mijn normale kleren deel aan de nieuwjaarsduik van Scheveningen. Boven sta ik nog helemaal droog klaar om de golven in te lopen. Ik ben in spijkerbroek, jacket, trui, overhemd, T-shirt, zwart slipje, sokken, schoenen en kenmerkende muts. Over enkele ogenblikken is alles drijfnat. Het is een soort slipje nat en prachtig glimmend maken zonder de rest van de kleren uit te doen. Ontzettend leuk om te doen. Beneden de ravage van achterbleven kledingstukken vlak voordat de nieuwjaarsduik begint.

De meute is op weg naar het water. Ik ben een van de weinigen, die in zijn gewone kleren deelneemt. De enorme Unox muts verbaasde Loek zeer. Een eindeloze zee van Unox-mutsen is zichtbaar. Beneden twee foto's. Op de een ben ik nog helemaal droog. Op de tweede foto ben ik tot halverwege mijn borst drijfnat. Het nu onzichtbare slipje is ongetwijfeld prachtig glimmend. Een donkere lijn geeft aan tot waar ik in het water ben geweest. Alleen de muts is nog helemaal droog.

Geduldig wachtten wij in de tent tot het aftellen begon. Het heeft geen zin om buiten in de kou te gaan staan als dat niet hoeft. De meeste deelnemers gaan naar buiten met blote voeten en een zwembroekje. Slechts en enkeling draagt een T-shirt of schoenen. Volledig gekleed zoals ik zijn er nauwelijks. Het valt wel op, dat onder de half lange zwembroeken steevast modern ondergoed wordt gedragen. De rand ervan steekt net 1 centimeter boven de zwembroek uit. Iets aan de voeten en het hoofd scheelt enorm in de kou...

Hier ben ik op weg naar het water. Overal zie je natte zwembroeken van mensen, die er al in geweest zijn. Dapper stap ik steeds dieper het water in. Van zand met een laagje water verdwijnen aldra sokken en schoenen volledig onder water. De onderkant van de spijkerbroek kleurt donker, waar het water geraakt wordt. In de strook achter de zandbank zijn er nauwelijks golven. Wel is er nogal wat opspattend water van rennende deelnemers. Je ziet de druppels rondvliegen op de derde foto. Zelf ben ik niet voorbij de zandbank geweest. Op TV-West kun je beelden zien dat mensen welgemoed de golven in rennen en daarna geheel onder het schuim van de binnenrollende golven verdwijnen en horizontaal terug op de kant worden geworpen. Als ik het geweten had, dan was ik misschien ook verder gelopen. Een betere kans op een nat pak is er niet, dan zo'n venijnige branding.

Halverwege de kust en de zandbank is het water bijna een meter diep. Mijn broekspijpen zijn nat tot mijn dijen. Slipje en de rest van de bovenkleding zijn nog droog. Vanzelfsprekend moet deze helemaal ondergedompeld worden. Wat te doen. Het water is erg koud. Languit in de golven zou wel eens frisjes kunnen zijn. Hoewel dat natuurlijk wel het leukste zou zijn. Alles van top tot teen nat is een geweldig kick. Bij eerdere volledig geklede bezoeken aan het strand in de zomer ga ik na afloop altijd nog eventjes rollen in de branding vlak bij het strand. Het water slaat dan net wel of net niet over mijn lichaam heen. Niets blijft droog. Na afloop ben je dan van top tot teen een waterpilaar. Ik besluit tot een compromis. Ik ga door de knieën zodat het water tot halverwege mijn borst komt maar de schouders droog blijven. Droge schouders schelen de helft in de kou...

Hier ga ik door de knieën. Een opspattende golf heeft van voren mijn kruis en slipje al nat gemaakt. Maar voor de rest is broek en slipje nog droog. Op de tweede foto zit ik enkele centimeters diep in het water. Mijn vingers voelen in de broekzak het water omhoog komen. Van onderen wordt het slipje steeds natter. Op de volgende staat het water vijf centimeter hoger. Er is nog een stuk van mijn broek droog. Daarna is alles nat tot de broeksband. Een donkere lijn tekent zich af op de trui. Tot daar is het water gekomen. Nu moet ik weer overeind komen. Ik verlies half mijn evenwicht. Met mijn linkerhand herstel ik mijn evenwicht tegen de bodem. Mijn linkerarm is nu nat evenals een goeddeel van mijn jacket, trui, overhemd en T-shirt.

Druipend van het water kom ik overeind. De blauwe spijkerbroek glimt prachtig. Op de volgende foto trekt hij prachtig strak tegen het lichaam door het uitstromende water.

Ik loop terug naar het strand. Alwaar Loek een foto maakt van de schade. Hij klaagde achteraf, dat hij lopend over het zand compleet verrast werd door een sneaky golf, waardoor sokken en schoenen helemaal onder water verdwenen. Ook onderstuk van zijn broekspijpen is nat. Hij was simpelweg te laat om de aanrollende golf nog te ontwijken. Hij nam het sportief...