Zelf film ik mijn natte capriolen met een GoPro op een selfiestick, mits het waterspel het hanteren van een kamera mogelijk maakt. Het filmen met een selfiestick heb ik pas kortelings geleden ontdekt. Voorheen was ik aangewezen op iemand, die ik met een gerust hart mijn kamera kon toevertrouwen. Niet iedereen is in staat met een wildvreemde kamera behoorlijke beelden te schieten. Zo ben ik ook aan Edward gekomen. Al weer enige jaren komt hij over uit Engeland om samen met mij meerdere natte evenementen te bezoeken.

Het is een wonder, dat er mensen zijn, die op de fiets of met een kruiwagen droog de overkant weten te halen. Hoewel ik niet echt mijn best doe om droog te blijven, is het niet helemaal vanzelfsprekend, dat je lopend over de balk zomaar de overkant kunt halen. Boven loop ik nog droog over de balk. Beneden zie je mij in het water vallen. Op de eerste foto beneden zit ik als het ware op het water. Het water staat tot halverwege mijn kruis. Een fractie van een seconde later ben ik van top tot teen doorweekt. Haren zijn zelfs nat.