Al weer vele jaren wordt er spuitvoetbal gespeeld op de ijsbaan van Julianadorp bij den Helder. Het is een hele tocht. Het was prachtig licht. Ik heb een groot aantal fraaie beelden geschoten. Jammer is, dat veel deelnemers erop gekleed zijn. Met mijn waterdichte Olympus kan ik het veld op zonder mij zorgen te hoeven te maken over het welbevinden van mijn camera. Helaas begrijpt niet iedere doelman wat er van hem verwacht wordt. Het is een heel gedoe om flink nat te worden. Zeker als je duidelijk in normale kleren op het veld loopt. Het eerste jaar zijn dit soort evenementen het leukst. Onder een tamelijk grote serie van spuitvoetballen in een onbekend dorp. De deelnemers zijn gedeeltelijk in normale kledij. Het wordt een echt waterballet.

In Julianadorp was ik in spijkerpak. Het was schitterend weer en nat worden was geen enkel probleem. In de loop van de dag erin geslaagd meerdere malen een afgedwaalde waterstraal te vangen. Ook ligt er op een bepaald ogenblik een onbeheerde waterslang te spuiten bij het doel, waar ik nuttig gebruik van heb proberen te maken.

Het vangen van een waterstraal is een heel gedoe, omdat je dat nu eenmaal niet doet met toeschouwers. Ook al solliciteren ze er nog zo naar. Deze jongen spuit over mij heen, waardoor er flink wat water op mij neerdaalt. Maar vol in de straal wil hij mij niet nemen. Een vriend komt erbij, die met de hand de straal afbuigt, waardoor er aanzienlijk meer water mijn kant op komt.