Een volkomen uniek fenomeen is de prutmarathon. In Noord Holland en Zuid Holland bestaat/ontstaat een traditie van slotenraces. Traditioneel opent het seizoen met Oudendijk. Inmiddels zijn er ieder jaar een paar dozijn. Een van de oudste en bekendste is de prutmarathon van Schermerhorn. Ik heb hem inmiddels meer dan vijftienmaal bezocht. Naast eigen deelname heb ik een groot aantal foto's en video's geschoten. De marathon vindt plaats rondom een centraal veld. Waardoor toeschouwers het gebeuren goed kunnen volgen. Een extra attractie is de verplichting om in lange broek deel te nemen. Tegenwoordig is dat veel schaatskledij. Voorheen waren de deelnemers in gewone spijkerbroek talrijk...

 

 

Een bijzonder fenomeen in Schermerhorn zijn de groepen. Vier heren en een dame of vier dames en een heer of zelfs vijf heren met een boot gaan driemaal het parkoers rond. Daarbij is het de bedoeling, dat de dame (of de heer) in zo besmettelijk mogelijke kleding deelneemt en zo schoon mogelijk over de eindstreep komt. Meestal wordt het niet veel. Het vereist een uitgekiende strategie om te voorkomen, dat de 'bruid' door andere deelnemers onder gespat wordt. Streven naar de snelste tijd en de schoonste dame is wat veel van het goede. De succesvolle ploegen met schoonste dame nemen er rustig de tijd voor. Boven aan de pagina een groep van meerdere in spijkerbroek geklede heren met een dame, die reeds van top tot teen onder de modder zit. De jongen in het midden met zijn middel in de modder heeft vaker meegedaan. Zijn spijkerbroek is hier waarlijk spectaculair glimmend en druipend van de modder. Schoon heb ik hem nooit weten te vinden.

 

 

In de samengestelde foto een groep met vier dames en een heer. Met uiterste voorzichtigheid wordt van start gegaan. Leuk is, dat hij een spijkerbroek draagt. Tenminste een ronde lagen ze goed in de race voor de schoonste heer. Echter op een gegeven moment waren ze compleet verdwenen. Kennelijk had hun boot het begeven. Dat is een probleem, waarmee meerdere deelnemers worstelen. Ik hoopte de heer gedurende de drie ronden steeds verder besmeurd te mogen gadeslaan. Echter op de laatste foto komt de modder pas net boven de knieën. De andere strijders om de schoonste gaan tot het middel volledig overdekt met modder en met slechts een redelijk wit T-shirt erboven over de finish. Ik heb het zelf wel eens willen proberen volledig in het wit inclusief witte spijkerbroek met vier andere jongens in hun gewone kleren. Maar hoe kom je eraan ? Onder een groep die zich gereed maakt voor de wedstrijd. De jongen in het geel trok nog wel iets anders aan, maar was tijdens de wedstrijd in een soortgelijke jeans.

 

 

Een probleem met lichte kleding is, dat je al vrij kort na de start niet meer te onderscheiden bent van de anderen. Volledige onherkenbaarheid is kenmerkend voor het gebeuren. Mensen, waarvan je je voorneemt ze goed te volgen, kun je simpelweg niet meer terugvinden tussen de andere talrijke modderige deelnemers. De start is wat mij betreft het mooiste moment van de wedstrijd. Dan is iedereen nog schoon en staat op het punt van het ene moment op het andere in een modderpilaar te veranderen. Onder een foto met diverse normaal geklede deelnemers. Veel van hen heb ik naderhand niet meer terug kunnen vinden. De jongen links in donkerblauwe spijkerbroek moet er prachtig uitgezien hebben. Voor zover ik weet staat hij verder op geen enkele foto.

 

 

De foto's van 2000/2002 gemaakt met een analoge camera zijn inhoudelijk gezien het interessantst. Het grootste deel van de deelnemers was in jeans. Zelf liep ik een rondje met de veteranen mee. Daarna gefotografeerd en facultatief een duik genomen in telkens weer andere kleren. Ik heb bv. een aantal sloten meegelopen met de senioren. Na afloop was ik niet meer te onderscheiden van de andere deelnemers. Spijkerbroek en T-shirt is fraai. Zelf draag ik meer. Dat is leuker en spannender. Ik ga graag met alles aan compromisloos te water of in de modder...

 

 

 

Na 2010 overheersen de snelle schaatspakken. Ik ben er geen liefhebber van. Technisch gezien zijn de foto's wat beter. Spectaculair is de serie van vier foto's van een groep, die gezamenlijk in de laatste sloot springen voor de finishlijn. De andere vier foto's zijn bij dezelfde sloot genomen, maar op een ander moment. Diverse deelnemers kozen voor een spectaculaire duik. De digitale camera ving ze midden in de lucht. Door op de foto te klikken verschijnt een groter exemplaar.

 

 

Spijkerbroeken zijn bedekt met modder gewoon het fraaist. Onderstaande deelnemer heeft vaker meegedaan. Hij staat ook boven aan de pagina. Schoon was zijn kleding niet spectaculair. Echter glimmend van de modder is het een ander verhaal.

 

 

Onderstaand groep is van latere tijd. Het gaat om twee Nederlanders, die twee Brazilianen op bezoek hadden. Het witte T-shirt van de Nederlander is even later niet meer van de donkere T-shirts van anderen te onderscheiden.

 

 

De trots van Ton is de foto van een jongen, die in zijn gewone kleren een bad nam in de badkuipen bedoeld voor het schoonmaken van de winnaars. Hij behoorde vermoedelijk tot het 'personeel'. Later heb ik diverse malen als begin van de dag eveneens een volledig gekleed bad genomen in een van de badkuipen. Eenmaal een beetje uitgelekt zie je niet meer dat ik nat ben op het ogenblik, dat ik daarna met dezelfde kleren in een moddersloot spring.

 

 

De sloten vullen zich geleidelijk aan met een dikke laag modder. Deze is afkomstig van de bodem en is losgewoeld. De bovenste van de drie onderstaande foto's is genomen tijdens de tweede race van de senioren. Het water begint bruin te kleuren. De andere twee zijn verderop genomen. Maar wel bij dezelfde sloot. De modder is volkomen vloeibaar geworden. Je ziet mij midden in de sloot. Ik ben niet van de gewone deelnemers te onderscheiden. Maar ik was enkele seconden daarvoor nog volkomen schoon. Ik kon gewoon de verleiding niet weerstaan om volledig gekleed in spijkerbroek, T-shirt, overhemd, schoenen en trui zomaar in de prachtige modder te springen. Alleen de schouders zijn nog schoon. Voor de rest was ik volkomen doordrenkt. Later ben ik nogmaals in de modder terecht gekomen. Op de plaats waar de jongen moeizaam aan wal klautert een groot aantal liefhebbers. Meerdere van hen zijn later nog de modder ingegaan. Zelf ben ik nu in kakibroek en trui. De jongen in het wit heeft zich later aan de overkant staand helemaal onder laten spatten.

 

 

Meestal neem ik voldoende verschoningen mee en spring op geschikte momenten spontaan nogmaals in de sloot. Het grootste probleem is om niets over te houden. Het zou toch jammer zijn als je later schoon naar huis moest. Twee Engelsen waren een keer aanwezig. In onderstaande compositie zie je hen tijdens de race en na de race. De jongste van de twee verkleedde zich naderhand in het wit en liet zich onderspatten. Na een oversteek mijnerzijds bood hij mij een hand om me op de kant te helpen. Vanzelfsprekend maakte ik van de gelegenheid gebruik hem daarbij mee de sloot in te trekken. Op de middelste foto de oversteek. Je ziet mij voorzichtig wadend door de sloot komen. Ik bereikte tot mijn middel onder de modder de overkant. Daarna mij achterover laten vallen en de Engelsman mee de sloot ingenomen. De kraag bleef nog net schoon. Onderaan mij in drie verschillende outfits op dezelfde dag genomen. Ideale modder om de kleding mooi te laten glimmen.

 

 

Tot slot wat foto's van andere deelnemers uit de beginjaren. In Schermerhorn is het traditie, dat jongelingen tussen hun vijftiende en achttiende jaar voor het eerst deelnemen. Ze verschijnen dan vaak in opvallend nette kleding aan de start en tonen zich erg enthousiast. Onderstaande jongen in spijkerbroek, overhemd en T-shirt heb ik nooit meer teruggezien. Anderen zie je ieder jaar. De middelste foto is genomen vlak voordat ik zelf in de modder sprong. De groep enthousiasmeerde mij zeer. De jongen op de knie werd de eerste keer boven gekomen nog een keertje teruggeduwd de modder in. Hij is prachtig van top tot teen doorweekt door de modder.