Hier een foto gemaakt bij Kwalleballen. Ik ben in het wit. Het moge duidelijk zijn, dat mijn bezoeken aan het Kwalleballen niets te maken heeft met de sport. Mij gaat het om een gelegenheid om onbekommerd met alle kleren aan in de modder terecht te kunnen komen. De entourage t.w. een besproeid veld, een vijvertje als doel en Rugbyregels zijn een garantie, dat er na afloop geen schone draad meer aan het lijf zit. Er wordt door de deelnemers ook geen serieuze poging gedaan om de kleren schoon te houden. Bijna zonder tegenstribbelen laten volledige geklede spelers zich tegen de grond werken. Een grond, die bij elke volgende wedstrijd en sproeibeurt modderiger wordt. Ik heb diverse malen meegespeeld. Het is erg vermoeiend. Het resultaat is inderdaad wat je ervan verwachten mag. Ik neem graag deel in mijn gewone kleren. Afhankelijk van de snit worden deze snel of langzaam ontoonbaar. Witte kleren zijn spectaculair, maar nogal besmettelijk. Je kunt er niet op rekenen, dat ze ooit weer maagdelijk wit worden.

Deelnemers volledig in het wit zijn zeldzaam. Bovenstaande jongeling heeft vaker meegedaan. Het was zeker niet zijn eerste deelname, maar wel erg spectaculair. Vrijwel zonder tegenstribbelen laat hij zich languit op de grond vallen. Zelf heb ik ook diverse malen in het wit deelgenomen. Onder het resultaat vroeg op de dag van uitdagend gedrag. Alvorens andere kleren aan te trekken nog wat door de modder gerold. Op de laatste foto's is niet meer te zien wat de oorspronkelijke kleur van mijn kleding was.

De beste manier om vies te worden is deelnemen. Je vraagt 's morgens of er een ploeg is, die nog een reserve nodig heeft. Vooral ervaren ploegen weten, dat hoe meer reserves, hoe beter het resultaat. Een wedstrijd duurt negen minuten. Maar geen mens houdt dat zolang vol. Een voortdurende roulatie van wisselspelers vindt plaats. Ook minder goede spelers zijn welkom. Het enige wat ze hoeven te doen is de tegenpartij de doorgang naar het doel te beletten door de Kwal vast te pakken en vast te houden. Pas als je op de grond ligt moet je de Kwal loslaten. Dus je moet vasthouden en blijven staan. Onvermijdelijk kom je dan op enig ogenblik toch languit in de modder terecht en moet je dus loslaten. De meeste deelnemers vinden het resulterende modderbad geen groot probleem. Vooral mensen in relatief mooie kleren laten zich bijna met gretigheid in de modder vallen.

Bij diverse gelegenheden ben ik wit begonnen. Hier sta ik bij een vijvertje. Handen zitten onder de modder. De broek ik nog schoon. Later zijn er nog wat foto's gemaakt bij hetzelfde vijvertje iets minder schoon. Tijdens de wedstrijden breekt er zo nu en dan iemand los en rent met een rot vaart naar de vijver van de tegenstander toe. Afhankelijk van zijn instelling gooit hij of de kwal in het vijvertje of springt er met Kwal en al in. Hij is dan op slag drijf. De meeste vinden dat kicken. Tijdens de wedstrijd zijn natte kleren eerder een welkome afkoeling, dan een last. Sommige spelers zijn van de eerste tot de laatste wedstrijd permanent te vinden in of nabij de vijvertjes zonder een droge draad aan het lijf.

Boven een situatie, waarbij ik mij naar binnen heb gepraat bij een ervaren ploeg. Het is dan voldoende om passende uitdagende gebaren te maken om het eerste modderbad te ondergaan. Het is nog vroeg op de dag. Daardoor valt de schade mee. Kleren, waarmee ik zo uit de auto ben gestapt zijn op slag hun maagdelijke staat kwijt. Tussen de wedstrijden door wordt er gestoeid. Iedereen zonder aanzien des persoon wordt in de vijvertjes gewerkt. Ik doe er aan mee en ben er het slachtoffer van. Het duurt enige tijd voordat je totaal niet meer kunt zien wat de oorspronkelijke kleur van de kleding was. Meerdere malen ben ik in het wit of in kaki naar de wedstrijden gegaan. Dat is kicken. Hier weet ik een gevecht uit te lokken in maagdelijk schone kleren. Kaki overleefd het avontuur. Wit wordt gebroken wit...