Ik heb meerdere malen volledig gekleed meegedaan aan Schermerhorn. Na afloop trek ik onmiddellijk droge kleren aan. Niet om ze droog te houden, maar om met ze bij de eerste de beste gelegenheid nogmaals in de modder terecht te laten komen. Het is eventjes puzzelen om precies op het einde van het evenement de laatste en mooiste kleding aan te trekken. Wederom met de bedoeling deze op zo spectaculair mogelijk wijze onder de modder te krijgen. Op de foto's spring ik schoon en volledig gekleed met spijkerpak, trui, wit overhemd, rood T-shirt, rood slipje, sokken en schoenen over de laatste sloot. De sloot is door de passage van tientallen deelnemers helemaal verzadigd van de modder. Alles wat in aanraking komt met deze vloeistof is op slag bedekt met een film van modder. Als de sprong mislukt, dan zijn al deze mooie kleren op slag bedekt en doordrenkt met prachtige modder...

Boven maak ik mij klaar voor de sprong. Het is van te voren duidelijk, dat de overkant onbereikbaar ver weg is. Ik weet dat al dat vanaf het moment, dat ik deze kleren aantrok. Ook is de sloot te diep om te mogen hopen ook maar wat schoon te houden. Alles gaat compleet kopje onder.  Je kunt het na afloop zien aan mijn haar. Ik beschouw deze twee fotoseries als de mooiste in mijn bezit. Zwevend boven het water verdwijn ik langzaam in drie stappen compleet onder water. Alles is na afloop overdekt en doordrenkt met een dun laagje modder. De witte letters van de trui lichten op, als ze nat worden. Staand onder de douche kun je dat goed zien. Ik heb dit met ongeveer dezelfde kledij in twee verschillende jaren gedaan. Je kunt het zien aan de spijkerbroek. Het zijn vanzelfsprekend de kleren, waarmee even later nat en modderig naar huis moet rijden. Gewoon ontzettend spannend om te doen...

Het moge duidelijk zijn, dat ik Schermerhorn niet bezoek omdat ik een fanatiek hardloper ben. Wanneer ik meedoe, dan doe ik slechts één rondje. Ik prik het deelnamenummer op de rug van de kleren, die ik 's morgens heb aangetrokken. De kick is om zo compleet mogelijk gekleed deel te nemen. Dagen nagedacht over wat aan te trekken. De hele rit naar Schermerhorn kun je nadenken over hoe het zal zijn. Eerst moet je een brede sloot over met schoon water. Tot dat moment ben je nog droog en schoon. Tijdens het aftellen voor de start weet je dat het moment nadert, dat alles nat en modderig zal zijn. Na de sprong ben je nat tot ver over je middel. Je komt na de dubbele oversteek terug op het centrale weiland en begint aan de tocht door meerdere ondiepe modderige sloten. Bij elke oversteek modderiger. Naar de finishlijn passeer je nog een aantal diepe sloten. Alles zit onder de modder.

De laatste sloot zwem ik i.p.v. te waden alles helemaal onder te dompelen in modder en van top tot teen druipend tevoorschijn te komen. In de brede sloot spoel ik de ergste modder af alvorens te douchen en andere kleren aan te trekken. Het is niet de vraag of deze nieuwe kleren schoon zullen blijven. Maar hoe snel. Een spectaculaire mogelijkheid is het nemen van een aanloop bij de laatste sloot in een kansloze poging schoon de overkant te halen. Hier de tweede serie, waarin ik met alles aan: Spijkerpak, trui, wit overhemd, rood T-shirt en bijbehorend slipje, sokken, schoenen over de sloot probeer te springen. Haren blijven ditmaal droog. Spijkerjack, wit overhemd en T-shirt verdwijnen compleet onder water. Geruime tijd blijft het modderige water naar beneden gutsen. Staand aan de overkant is het dramatisch resultaat goed te zien.