Het hoogtepunt van het jaar is het Kwalleballen in Valkenswaard. Tijdens de dag wordt er gestoeid rond de vijvers. Zelf ga ik graag met schone kleren de modder of een vijver in. Soms lukt het om een dunking uit te lokken. De moeilijkheid is om dan een geschikte fotograaf te vinden om de kamera vast te houden. Bovenstaand het resultaat van zo'n dunking. De wijze waarop het tot stand kwam, is nauwelijks te reconstrueren. Ik vind droge beelden vlak voor het noodlot het leukst. Het meisje dat de kamera vasthield slaagde er pas na de gebeurtenis weer wat bruikbare beelden te produceren. Bovenin wat toevallige beelden van het begin van de dunking. Ik wordt door de modder naar het vijvertje gesleept en met een grote plons erin gedeponeerd. Van top tot teen doorweekt loop ik daarna terug naar mijn camera.

Een andere manier om een nat pak op te lopen is het feliciteren van de winnaars. Onder een groep, die met z'n alleen in een vijvertje gingen zitten. Ik werd uitgenodigd erbij te komen zitten. Ik stap in het vijvertje. Er worden wat foto's gemaakt. De waterwagen komt aangereden en zet de kraan open. Drijfnat klim ik even later dolgelukkig uit de vijver. Deze manier om meerdere stellen kleren vies te krijgen geeft wisselende resultaten. Ik trek altijd aan het einde van de dag mijn mooiste en laatste kleren aan met de bedoeling de winnaars van de dag te verleiden mij in deze kleren in een vijvertje te gooien. Niet alle winnaars zijn echter na een zware finale in de stemming om zomaar wat toeschouwers in de vijvertjes te gooien. Het is telkens weer een onzekere situatie of je een functioneel bad gaat krijgen of dat je zelf in de vijver of de modder moet springen.

Wanneer je verwacht, dat het koud zal zijn, kun je een speciale trui aantrekken. Ik doe dat niet vaak, want je kunt het zo goed zien. Het maakt dan niet uit, dat de rest uit normale kleding bestaat. Onder de trui draag ik een overhemd en een T-shirt, maar daar is niets van te zien. De spijkerbroek is aldra in dezelfde kleur als de trui. Dus van het beeld van 'normale kleren' blijft weinig over en daar doen we het toch voor. Ook nu tussen de wedstrijden wordt er flink gestoeid. Er waren diverse ploeggenoten in normale kleren, die er vanzelfsprekend veel beter uitzagen na een bezoek aan het vijvertje. Je kunt dan het nuttige met het aangename verenigen. Zelf blijf je ook niet droog...

Een heel andere situatie deed zich voor met een filmploeg. Deze wilden vanzelfsprekend spectaculaire beelden. Leden van de ploeg lieten zich betrekken in een stoeipartij en kwamen zelf in de vijver en modder terecht. De interviewer regelde een interview op het heuveltje voor een vijver met de ploegleider van de winnende ploeg. De afspraak was, dat de ploeggenoten halverwege het interview zouden komen toesnellen en beide heren in het nabijgelegen vijvertje zouden gooien. Ton had toevallig zijn camera paraat. Eerst zie je de interviewer in keurig schone spijkerbroek staan. Even later zie je z'n haar net uitsteken boven het vijvertje. Zelf ben ik even later door winnaars van de dag ook in het vijvertje gegooid, zodat ik in de gewenste staat (t.w. drijfnat) in de auto kon stappen om naar huis te rijden.

Wanneer het moeilijk blijkt om anderen bereid te vinden jou in de modder te gooien, dan kun je het ook zelf regelen door zelf languit in de modder te duiken. Dat heb ik helaas meerdere malen moeten doen. Niet iedereen is er van op de hoogte, dat ze een bepaalde toeschouwer net zo vaak in de modder mogen gooien als ze willen. Deze betreurenswekkende situatie doet zich wel eens voor. Andere toeschouwers kijken wat verbaast. Het helpt als er een fotograaf klaar staat om het te registreren. Veel mooier is het als je erin slaagt wel een 'dunking' te organiseren. Door de jaren heen is dat meerdere malen gelukt en stond Ton klaar om het gebeuren te registeren. Dezelfde kleding, die ik ook draag bij de sprong in sloot bij Schermerhorn draag ik in bovenstaande serie. Je ziet me schoon; na de eerste dunking en compleet doorweekt na het stoeien in het vijvertje.

Het resultaat van uitdagend gedrag bij een vijvertje. Een paar jongens slepen mij na toestemming gevraagd te hebben over het veld meer dan vijftien jaar geleden. Bij een ander geval zie je me ook nog droog alvorens ik in het vijvertje beland. Trots ben ik op het modderbad, dat ik opliep in 2002. Provocerend rondlopende over het veld resulteerde, dat in de vraag of ik soms de modder in wilde. Na bevestigend antwoord werd ik pardoes tegen de grond gewerkt. Helaas werd het goede werk niet afgemaakt. Na afloop had ik nog diverse significante schone plekken op mijn kleren. Ook bijzonder was de dunking in 2009. Jongens, die mij kenden vroegen of ze mij zoals eerder in het vijvertje mochten gooien. Nadat ik toestemming had gegeven en flink tegenspartelde werd ik door de modder naar het vijvertje gesleurd. Vanzelfsprekend was de schade veel minder geweest, als ik mij zomaar in het vijvertje had laten gooien.