Tweemaal is Eduard speciaal overgekomen uit Engeland om een videosessie te doen op de kanoclub t.b.v. instructie. Het uitgangspunt was, dat de beelden om voldoende spectaculair te zijn, volledig gekleed zouden zijn. In diverse outfits ben ik het water opgeweest om de verschillende technieken te demonstreren. Eduard heeft zowel vanaf de kant als in het water gefilmd resp. geassisteerd. Bij kano-instructie hoort ook spel. De gedachte is, dat aan het eind van een sessie, de deelnemers een watergevecht houden. D.w.z. het is de bedoeling om met de peddel elkaar nat te spatten. We hebben geprobeerd met ons tweeën een watergevecht in scène te zetten. Als watergevecht niet erg gelukt. Maar beelden waren best exotisch. Later vonden we een grote bak, waarmee grotere hoeveelheden water tegelijk naar binnen gestort konden worden. Zinken bleef behelpen. Droog blijven daarentegen was geen issue meer. De hagelwitte broek was na afloop volkomen doorzichtig en ondervond veel waardering van de kijkers...

Onder lig ik klaar bij de steiger om nat gespat te worden. Ik was gekleed in het wit. Dat zal in de praktijk weinig voorkomen. Eduard probeerde mij vervolgens nat te spatten. Er lag nogal wat kroos. Dus het vereiste enige behendigheid om wel water en niet grote hoeveelheden kroos over mij heen te scheppen. De gedachte was, dat het watergevecht dusdanig intensief zou zijn, dat de kano tenslotte zou zinken. Aldra bleek natspatten nog wel te lukken, maar volscheppen van de kano was niet te doen. Naderhand hebben we een grote emmer gevonden. Daarmee ging het beter. Hieronder de eerst geslaagde plens met de peddel. Je bent aldra behoorlijk nat en doorzichtig. Foto 1 helemaal droog. Foto 2 de eerste plens. Foto 3 de tweede plens. Het overhemd was al zichtbaar nat. Daarna is overhemd al compleet doorweekt van voren en begint ook de broek nat te worden. Op foto 5 is de witte broek compleet doorweekt en doorschijnend...

Daarna kwam het erop aan de boot zo vol te krijgen, dat hij zou gaan zinken. Op de foto's hieronder begint het achterschip onder water te verdwijnen. Dan is het al snel reddeloos en loopt de boot compleet vol. Daarna hebben we nog diverse technieken beoefend om de kano leeg te maken. Eerst in diep water, daarna ondiep. Vanzelfsprekend is het laatste gemakkelijker. Op foto 5 is de broek doorschijnend geworden. Daarna komt het grote werk met de emmer. Je ziet het water naar beneden komen om de witte broek de genadeslag te geven. De ene emmer na de andere bleef komen tot het achterschip begon weg te zinken. Het water loopt onstuitbaar over de kuiprand op foto 7. Ik zit al in centimeters diep water. Op foto 8 is het achterschip compleet onder water verdwenen. In foto 9 en 10 zien jullie het water in de boot snel stijgen. Aan het eind zit ik met boot en al op de bodem van de haven.

In ondiep water en op de kant kun je door de witte kletsnatte broek heen kijken. Het resultaat met witte broeken is meestal wisselend. Om het wat sprekender te maken spring ik na afloop nog een keertje in het water en maak alles nog eens helemaal nat. Op sommige foto's kun je het groene slipje zien. Op andere alleen contouren. Het overhemd zit een beetje in de weg. Op de laatste foto's trekken de kleren prachtig strak om het lichaam.