Vorig jaar bezochten we vanuit Salou de Spaanse plaats Valencia. Het is een paar uur rijden. Er is een mooie binnenstad en ze hebben een soort Centre Pompidou gebouwd in het kwadraat. Het zijn een enorme reeks losse gebouwen. De meeste ervan compleet leeg met architectuur, die in de wereld zijn weerga niet heeft. Verder volstrekt nutteloos. Ongetwijfeld heeft het verpletterende aanslag op de financiële gezondheid van de stad Valencia gedaan. Midden tussen de gebouwen ligt een prachtig blauwe vijver. Even enorm als de omliggende gebouwen. Een ideale kans om een nat pak te halen. Ik had er niet op gerekend, maar was er wel helemaal aan toe.

 

Ze hebben plexiglas kano's, die je voor een luttel bedrag een uurtje kunt huren. Ik heb mij deze kans vanzelfsprekend niet laten ontnemen. Ook in zo'n wangedrocht kun je gaan staan en daarmee iets doen, wat iedereen onmogelijk acht. Je kunt in deze serie iets beter zien, wat ik doe om te gaan staan. Andere manieren om een natpak te halen zag ik niet in deze schier onzinkbare kano's. De meneer onder had op een of andere manier kans gezien zijn broek behoorlijk nat te krijgen. Ik weet niet hoe ze het gedaan hebben. Wellicht hebben de beide vaarders elkaar nat gespat. Staan in de kano, doe je niet met de bedoeling om droog te blijven. Zelf was ik na afloop bevredigend nat, maar niet compleet doorweekt. Ik had misschien nog een duik moeten nemen.

Een ander ding, dat je kunt huren zijn de onderstaande bollen. Je ziet ze tegenwoordig overal. Zoals ze worden toegepast blijft je helemaal droog. Je ziet mensen tuimelen en worstelen om overeind te blijven. Je hebt zuurstof voor een uurtje en dan moet je er weer uit. Ik wil het alleen een keertje doen, als ik de verhuurder zover krijg om een emmer water naar binnen te gooien. In Thailand hadden ze andere soort bollen. Daarin zat een gat van onderen. Ik heb er geen foto van. Samen met Marc zijn we naar een pretpark gereden en hebben allerlei dingen gedaan, waar andere mensen van onze leeftijd niet aan denken. Allerlei hindernissen genomen, die je ook wel op de TV ziet. Afhankelijk van het humeur van het personeel werd je er van boven uitgelaten of werd je geacht zelf een uitgang te zoeken via het gat onderin de bal. Vanzelfsprekend kan dat niet zonder compleet doorweekt te worden. Voor de meeste aanwezigen was dat niet echt een probleem. Wij waren vanzelfsprekend volledig gekleed en hebben ervoor gezorgd geen droge draad meer aan het lijf te hebben alvorens we weer in de taxi stapten naar huis....

Staan in de kano behoort tot de kunstjes, waarvan iedereen denkt dat het onmogelijk is. Feitelijk is het niet moeilijk. Gewoon een kwestie van de horizon recht houden. Kanovaarders kennen de hoge en de lage steun. Het is feitelijk een uitbreiding van de lage steun. De hoge steun wordt alleen gebruikt door zeevaarders en bij wedstrijden in het afvaren van watervallen en stroomversnellingen. Je kunt dan via een bovenhandse ingreep met de peddel het evenwicht herstellen. Bijvoorbeeld als je in de branding langszij een hoge golf komt te liggen, dan zijn er bijzondere maatregelen nodig om overeind te blijven. Een lage steun is belangrijk voor vlakwater varen. Met name voor wedstrijd kanoërs.

Een wedstrijd kano is bedoeld voor snelheid. Niet voor stabiliteit. Als je stil ligt is de enige manier om de kano overeind te houden de lage steun. Ook bij wat minder geavanceerde boten wordt de lage steun wel gepropageerd. Met name om op het laatste ogenblikken een ongeluk door onbalans te voorkomen. Je slaat dan met grote kracht de peddel plat op het water. Dat geeft wel eens blessures. Een wedstrijdkanoër doet dat allemaal wat subtieler. Meestal hebben ze maar één kant om te steunen. Ze houden als ze stil liggen de peddel een centimeter of wat onder water en kunnen er op deze manier zowel aan trekken als op duwen.

Dit trekken en duwen is ook nodig als je wilt gaan staan in de kano. Er waren weinig beelden van het hele traject. Er is nu echter een complete indexpagina met Staan in de kano. Je begint met peddelsteun en het optrekken van de knieën. Als de kuip te klein is, dan ga je eerst op het achterdek zitten. Daarna breng je je gewicht net zoals bij het uitstappen boven de benen. Je gaat staan en houdt de peddel zoals de wedstrijdkanoër in het water, zodat je kunt trekken en duwen om het evenwicht te bewaren. Een beetje natuurlijk evenwicht helpt. Niet bang zijn voor water helpt ook. Ik zeg altijd, dat je het kunstje vooral moet beoefenen met kleding, die absoluut niet nat mag worden voor de juiste motivatie.

Het moge ook duidelijk zijn, dat er een zucht van teleurstelling door de kring van toeschouwers gaat, als je gewoon weer gaat zitten en verder vaart. Dat moet je natuurlijk niet laten gebeuren. Je kunt het risico wat groter maken door de peddel uit het water te halen en hem te gebruiken als balanceerstang. Je kunt ook een stukje gaan varen door links en rechts de peddel in het water te steken en te stevig te trekken. Soms zijn er andere kanoërs, die zoveel bravoure niet meer kunnen aanzien en tegen je aanvaren om je het evenwicht te doen verliezen. Je kunt ook bijvoorbeeld je lichaam en gezicht van voren naar achteren verplaatsen. Alles om tenslotte je evenwicht te verliezen en de toeschouwers en jezelf het gewenste schouwspel te bieden...