Tijdens onze vakantie naar de Dordogne was het vanzelfsprekend, dat ik ook een kanotocht zou maken. Het werden er uiteindelijk twee. De anderen gingen ondertussen een glaasje drinken, terwijl ik zelf in mijn eentje de tocht mocht maken. Ze houden niet zo van hard werken met een peddel respectievelijk van een nat pak. Overal langs de Franse rivieren kun je kano's huren. Er schijnt een wettelijke vereiste te zijn, dat de deelnemers een zwemvest dienen te dragen. Ik kano al weer veertig jaar. Nooit zoiets om gehad. Nu tweemaal achter elkaar. De kano's lijken op niets waarin ik eerder heb gevaren. Het is een soort plank, waar je op gaat zitten. Het is feitelijk geen boot. Er kan dus ook geen water inlopen, dat er moeizaam uitgehaald moet worden. De kuip en het zitje zijn gevormd boven op de plank. Al het opspattend water loopt gewoon door gaten in de plank terug in de rivier.

Aan het begin en het einde van de tocht had ik de beschikking over een fotograaf. Tijdens de tocht moest ik het fotograferen zelf doen. Zonder statief is het dan een beetje behelpen. Temeer daar de camera niet waterbestendig is. Onderweg een aantal keren gestopt om nat te worden en dat te fotograferen. Ik was de eerste maal in spijkerbroek, T-shirt, overhemd, sokken en waterschoenen. De kunst is dan om zo langzaam mogelijk alles nat te maken. Op de foto's is niet altijd even goed te zien hoe nat ik wel was. Dat heb ik de tweede keer beter gedaan.

Aan het einde van de tocht voor het oog van de camera nog wat spectaculaire beelden geschoten. Ook met dit soort onzinkbare kano's kun je omslaan, als je dat echt wilt en niet bang bent voor water. Ik had geen droge kleren bij me. Dus zeiknat in de auto gestapt. Ik had wel mijn waterdichte stoelzeil bij me. Tegen de tijd, dat we bij het hotel waren, was ik alweer redelijk droog.

Een paar dagen later hebben we nog een tochtje gedaan. Nu in een groene kano i.p.v. van een gele. Nu gekleed in een kakibroek en dito kleding als bij de eerste tocht. Kaki is eigenlijk best fraai als het nat wordt. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan spijkerbroeken. Maar je kunt niet altijd hetzelfde aantrekken. Net zoals de eerste keer meerdere malen gestopt om wat te spelen in het water. De kunst is dan om het nat worden zolang mogelijk te rekken.

Eerst zittend in ondiep water de achterkant nat gemaakt. De voorkant voor het laatst bewaard. Geleidelijk aan kruipt het water omhoog. Slipje is op een klein stukje na compleet nat. Broekspijpen zijn aan de voorkant nog droog. Daarna voor de eerste maal helemaal onder water. ook dan blijft de boven kleding nog grotendeels droog.

In de laatste fase steeds dieper en opstaan, zodat de kleding prachtig strak trekt rond het lichaam. De kleding wordt daarbij transparant...