Beste Ton

Het lange weekend in België was best aardig. Op een stortbui na laat in de middag hebben we werkelijk prachtig weer gehad. Zoals je weet heeft dat twee kanten. Het is voor jezelf natuurlijk veel aangenamer om met stralend weer en dertig graden lekker wat rond te peddelen. Maar als het voor iedereen s' morgens al volkomen duidelijk is, dat het prachtig weer gaat worden, dan komen de korte broeken uit de kast en zijn de jongens in lange broek op de vingers van een hand te tellen. Hoewel ik zelf goed gekleed was, heb ik het niet echt warm gehad. Het viel niet mee om de jongens op tijd uit bed te krijgen. We zaten in Bouillon op een kleine honderd km van Dinant. Ik wilde er omstreeks negen uur zijn. Hans en Eddy zijn niet de snelsten. Het was een godswonder, dat we er al om 9.30 in Anseremme waren. De trein ging om 9.58 en we hadden zelfs tijd voor een drankje vooraf. De speciale trein omvatte een stuk of vier treinstellen en dat bleek niet eens ruim. Hij deed er een kwartiertje over om bij het startpunt te komen. Hij stopt een keer onderweg. Later in het seizoen starten ze daar. Ik heb me nog zitten afvragen of je dan beide stuwen nog wel tegenkomt ?

Ik had gereserveerd bij de blauwe kano's. Eddy, die met mij mee zou varen en slechts een beetje in 'wet' is, was erg opgelucht. Zelf had ik achteraf liever de rode kano's genomen i.p.v. de platbodem, waarin ik nu zat. We werden gelanceerd over een rollenbaan. Ongetwijfeld scheelt, dat een groot aantal drama's al bij de start van de tocht. Sommigen zwaarlijvige kregen hun eerste scheut water binnen. Het is een hele tocht naar de eerste stuw. Een aantal jongens begonnen al snel te dollen. Ik aarzelde niet vlak bij hen langs te varen. Sommige stonden in het water hun kano leeg te hozen. Maar geen enkele aanslag, die naam mocht hebben, had op mijn fraaie droge kleren plaats.


 

Een keer een beetje nat gespat door een stel jonge jongetjes en een keer door Eddy. Onderweg diverse jongens met lange broek nat zien worden. De gedachte droog beneden te komen als je in je gewone kleren aan het varen bent is illusoir. Er was een groepje jongens met een jeugdleider. Allemaal drijf. Waarschijnlijk was de jeugdleider de hoofdschuldige. Later zag ik een jongen in lange broek op de kant staan. Ook een bad gehad. Er waren een paar jongens, die voortdurend bezig waren elkaar en anderen nat te maken of om te gooien. Eddy bleef angstvallig uit de buurt. Het maakte dus helaas geen enkel verschil. Onder een serie van een en dezelfde jongen met zijn vriendin. Compleet drijf. Gemaakt bij een latere gelegenheid.

Zonder pauzeren kwam we bij de eerste stuw. Vrijwel iedereen werd nat door overkomend water of ging compleet kopje onder. Ik heb van alles geprobeerd, maar het is mij niet gelukt. Vooruit, achteruit en in de breedte het mocht allemaal niet baten. Telkens bleef de boot gewoon overeind. Ik begrijp niet hoe anderen dat doen. Er was bijvoorbeeld een jongetje, dat driemaal ging en driemaal kopje onder ging. Kennelijk een natuurtalent. Zelf heb ik mijn fototoestel gepakt en een half uurtje gefotografeerd. Kwantitatief was het resultaat niet erg geweldig. Onze grote held Eddy maakte zich al gauw uit de voeten. Ik had hem misschien eerder een compleet nat pak moeten bezorgen om de schuwheid een beetje te overwinnen.



De tweede stuw hetzelfde laken en pak. Alleen is het niet eenvoudig om de kano weer boven de barrage te krijgen. Beide keren zorgvuldig geprobeerd de punt van de kano schuin in de woest golvende watermassa beneden aan de stuw te steken. Niets hielp. Volgens Eddy, die hier een poosje heeft gepauzeerd ging vrijwel iedereen om. Tijdens mijn aanwezigheid heb ik niemand zien gaan. In het afsluitende traject ben ik daarom maar een paar keer in zichtbaar diep water gewoon overboord gesprongen. Onderweg werd ik nog gebeld op een mijn mobieltje van waar ik toch bleef...



Bij het eindpunt wilde Wim een foto maken. Ik mocht daarbij gaan staan. De kano was zo stabiel, dat dat nauwelijks gevaarlijk was. Het viel niet mee om na afloop van het poseren natuurgetrouw in het water te vallen. Het resultaat was aan de kant gekomen toch tamelijk aardig. Minuten lang bleef het water uit mijn kleren gutsen. Het pad naar boven was na een minuutje compleet nat. Een jongetje liep nog hoofdschuddend voorbij. Er waren ook een paar jongetjes aan het zwemmen. Waaronder eentje in hagelwitte broek. Kennelijk hadden ze hun droge kleren aangetrokken en waren zich gaan vervelen. Voor de temperatuur hoefden ze het niet te laten.

Zelf had ik twee stel droge kleren bij mij, maar eigenlijk was er geen geschikte gelegenheid nog een stel nat te maken. We besloten met de auto nog wat langs de Lesse te rijden. Kennelijk reden we de eerste stuw per ongeluk voorbij. Wim en Hans hadden daar nog wel eventjes willen gaan kijken. We kwamen bij een park en besloten naar beneden te lopen en na enige tijd bereikte we een uitspanning gelegen aan en met een prachtig uitzicht over de Lesse. Nog steeds kwamen er kanoërs voorbij. Een aantal mensen, die aan het wandelen waren aan de overkant zagen ons prinsheerlijk zitten en besloten na wat heen en weer gepraat naar de overkant te waden. Met de kinderen en de bagage op de nek werd de oversteek gewaagd. Het water kwam de meeste tot hun middel. Het was een merkwaardig gezicht deze overstekende mensen tussen de langskomende kano's.

Toen het glas leeg was, suggereerde Hans, dat er aan de overkant misschien wel iets aardigs te zien zou zijn en of ik niet eens moest gaan kijken. Een jongetje was nog aan het zwemmen. Na een korte aarzeling heb ik mijn been langzaam het water in laten zakken en ben aan de overtocht begonnen. Ik ben iets groter dan de meeste, zodat het water maar net tot mijn kruis kwam tijdens de oversteek. Mijn slipje raakte maar net het water. Tijdens de terugtocht heb iets meer risico genomen en mij op een bepaald moment een stukje met de rivier laten meedrijven. Mijn grijze tshirt scheen nu donker geworden door mijn witte overhemd. De spijkerbroek trok strak langs het lichaam. Best leuk. Bij de auto gekomen mijn laatste stel droge kleren aangetrokken en weer teruggereden naar het hotel. We hadden in onze kamer een zitbad. Ik ben eens gaan onderzoeken hoe vol zo'n bad kan worden en of je er bijvoorbeeld tot aan je middel onder water kunt zitten. Het gevolg was drie stel natte kleren op ons balkon en een stel bij Hans en Eddy. Het aantal klopte dus precies. Vier mannen en vier stel natte kleren.

De volgende dag wat met de auto gezworven door de Ardennen. We kwam terecht bij de waterval van Coo. Deze waterval is ontstaan doordat monniken een meander van de rivier hadden doorgestoken, waardoor een waterval ontstond van 18 meter hoog. Nog steeds een schitterend gezicht. Onder aan de waterval ligt een klein pretpark met een wildwaterbaan. Voor zes gulden konden we naar binnen. De baan had de fout van al zulke banen. De inzittende worden nauwelijks nat. Weer buiten gekomen bedacht ik dat het aardig zou zijn om eens naar de voet van de waterval te waden. Ik moet je dat echter dringend afraden. Het loopt heel moeilijk op je nette schoenen over de rotskeien onder water. Ook wordt het dicht bij de waterval erg diep en moest ik zelfs zwemmen. Na mijn goede voorbeeld ging een heel stel jongens ook eens bij de waterval kijken.