De belangrijkste prutmarathon van Nederland is zondermeer Schermerhorn. Ook dit jaar waren we er weer bij als deelnemer en als fotograaf. Om 12.00 uur ging ik van start bij de veteranen. Zoals gewoonlijk had ik gewoon alles aangehouden. Ik was naast mijn gewone kledij in splinternieuwe spijkerbroek en 'hoody'. Zoals altijd was de rest van het veld binnen de kortste keren uit gezicht verdwenen. Hoewel ik mijn kleren een beetje schoon probeerde te houden, was dit geen eenvoudige opgave doordat de te passeren sloten gewoon te diep zijn. Reeds na het passeren van de eerste sloot doorweekt tot vlak onder de schouders. Bij de laatste sloten dit streven opgegeven en gestrekt tot aan de nek door de modder met geen schone draad meer aan het lijf.

De prutmarathon van Schermerhorn kende dit jaar weer het typerende weer. Altijd minder dan de weken ervoor of erna. Ditmaal was het wel heel erg treurig en motregende het gedurende een groot deel van de dag. Dat was niet handig bij filmen en fotograferen. Ton had geen zonnekap bij zich. Daardoor was zijn lens gevoeliger voor druppeltjes dan de mijne. Toch was het ook dit jaar een groot feest. Vooral bij de groepen waren een groot aantal goed geklede deelnemers. Dank zij betere apparatuur dan ooit heb ik daarvan meer en betere foto's dan ooit. Ton was wat minder tevreden. Deels met een paraplu en veel met de rug naar de wind, met video en fotocamera het beste ervan gemaakt.

Miriam zou met mij meerijden en er vandaag bij zijn. Maar de treinen lieten haar schromelijk in de steek. We hadden beloofd wat met elkaar te stoeien. Nu was het lastig om naast het fotograferen ook voldoende aantal keer in de modder terecht te komen. Niemand wilde met mij stoeien aan de rand van de sloot. De deelnemers hadden er zelf wel zin in, maar niet met toeschouwers. Talrijk waren de mensen, die op ludieke wijze de laatste sloten namen. De modder zit na afloop dan over het gezicht en in de haren. Met een koprol in de sloot springen is alleen leuk voor de fotograven. Het duurt daarna weer geruime tijd voor alle modder uit de ogen en oren verwijderd is.

Het spectaculairst waren dit jaar weer de groepen. Veel nieuwelingen en goed gekleed. Het is de bedoeling om de vrouw in het bootje zo schoon mogelijk te houden. Niet alle groepen hadden dit even goed begrepen. De groep 26 vereiste wat doorzettingsvermogen van de fotograven om ze ook na de eerste sloot afdoende te registreren. Ze hadden een gedeelte van het drijfvermogen gestopt in zwembandjes om de armen. Het bootje werd nauwelijks gebruikt en bij de finish was er weinig meer van te bespeuren.

Groep nummer 34 deed wel een echte poging. De dame was ook in de tweede ronde nog herkenbaar. De prachtig jongen onder sprong bij elke oversteek steeds als eerste in de sloot om de dame rustig te laten instappen.  Zijn kleding was zwart met een merkje. Ik heb veel foto's van hem. Er zijn ook veel foto's van groep 11 volledig bestaand uit in spijkerbroek geklede deelnemers.

Bij de groepen gaat het er om de dame zo schoon mogelijk over de streep te krijgen. Al jaren is de dame van groep 17 de winnaar. Dit jaar was er een krachtige uitdager in de heer van groep 12. Ogenschijnlijk is het gebruikte materiaal vergelijkbaar. Het bootje van de heer was niet erg goed opgeblazen. Reeds bij de passage van de eerste sloot gutste het modderwater naar binnen. Tijdens de eerste ronde heb ik nog wat beelden van hem. Reeds na enkele sloten zat de modder tot over de knieën. In de tweede ronde is er kennelijk een drama gebeurt. Ik heb geen foto's meer van hem. Alleen videobeelden. Kennelijk is het bootje stuk gegaan en heeft hij anoniem en onherkenbaar de rest van het parkoers moeten afleggen.

Dit jaar was het de bedoeling ook een groep bij elkaar te brengen. Zelf wilde het liefst deelnemen als coach. Mike uit Engeland kon dan in het bootje met zijn witte trainingspak. Het verschil tussen coach en supporter is de bejegening bij de finish. De coach kan de laatste sloten meelopen en kan na afloop samen met bruid na het passeren van de finish alsnog volledig gekleed de sloot in. Ook de overall winnares viel dit lot ten deel. Ik kwam haar nog tegen, nadat ik zelf de kortste route had genomen bij de laatste sloot. Ton heeft een foto geschoten voor en na het passeren van deze sloot. Ik was natuurlijk gekleed in de kleding waarmee ik naar huis moest.