Bij de senioren deed een leuke groep mee. Twee jongens uit Schermerhorn hadden twee jonge Mexicanen op sleeptouw genomen. Op de site van Ton staan hun avonturen in geuren en kleuren. Zelf heb ik meer foto's van de blonde jongen in spijkerbroek. Samen met een andere Nederlander sleurden ze de Mexicanen steeds weer uit de sloot. Tot dat hen dat wat teveel werd. Zelf haalden ze moeiteloos de finish. De Mexicanen haakten na twee ronden af. Beiden Nederlanders mochten in bad om netjes schoon gesponsd te worden. Kennelijk hadden ze een streepje voor bij de dames. Formeel hebben alleen de nummers 1, 2 en 3 recht op een dergelijke bevoorrechte behandeling.

Traditioneel zijn de twee heats met groepen het hoogtepunt van de dag. In groepen van vier jongens met een meisjes verzamelden zich tweemaal ruim een dozijn groepen zich aan de start. Voor de meeste deelnemers is een recreatief gebeuren. Naast een enkele groep in schaatspakken en een ploeg die strijd voor de schoonste dame zijn de meeste deelnemers casual gekleed. Je ziet ieder jaar dezelfde deelnemers. Onderstaande foto was een gelukschot. Van de meeste groepen heb ik tientallen foto's. Ik kan mij deze groep niet herinneren.  Bij mijn nieuwe kamera wordt het aantal shots per tijdseenheid alleen maar beperkt door de hoeveelheid geheugen (800 stuks). Het is niet meer nodig om de start van een race met de lage resolutie van de videocamera te doen.

Hoewel de deelnemers na enkele sloten vrijwel onherkenbaar zijn, is onderstaande jongen volgens mij terug te vinden op de pagina's van 2005, 2006, 2007 en eerder. Schoon nauwelijks opvallend is hij compleet overdekt met modder een schoonheid. Hij heeft rugnummer 8. Ook de volgende groep heeft dat nummer. Ik herinner, dat hij steeds voorop liep. De groep was in spijkerbroeken, waarvan de achterzakken afgescheurd waren en die onder de verf zaten. Na een paar sloten maakt het weinig meer uit, wat de oorspronkelijk kleur van de kleding was. Belangrijk is in welke mate hij strak trekt tegen het lichaam en glimmend wordt. 

Voor de herkenbaarheid zijn de gedragen shirts belangrijk. De stof van het wit met blauwe tshirt is herkenbaar ook na drie ronden door de modder. De spijkerbroek in het begin weinig spectaculair is werkelijk prachtig. Ik heb er een hele serie van. Spijkerbroeken doen het vrijwel altijd erg goed. Er waren een aantal mensen in het wit. En dat blijkt nauwelijks zin te hebben. Reeds na de eerste moddersloot is het spectaculaire wit niet meer te onderscheiden van het blauw van een gewone spijkerbroek. Zelf ben ik tussen de bedrijven door viermaal gekleed in de sloot terecht gekomen. Tweemaal met spijkerbroek. Eenmaal hagelwit en eenmaal kaki. De foto's in spijkerbroek waren verreweg het overtuigends.

Martin was aanwezig met zijn vriend Jack. De race liepen ze in spijkerbroek. Na de race trok jack een hagelwitte trainingsbroek aan. Hij vertoefde aldus uitgerust langdurig op de gevaarlijkste plekken langs het parkoers. Om een of andere reden was de broek modderafstotend of waren de sloten minder modderig dan andere jaren, want hij was aan het eind nog steeds onverdraaglijk wit. Dat vond hij zelf kennelijk ook. Na mijn laatste duik in de modder met de kleding, waarmee ik naar huis moest kwam hij mij 'helpen' om uit de sloot te komen. Dat had hij nu niet moeten doen. Voor ik het wist lag hij met zijn prachtige witte trainingsboek naast mij in de sloot.

Zelf ben ik viermaal de sloot in geweest. Dat is best een beetje haasten tussen het fotograferen in. De eerste maal met de gewone race was ik in kaki. Daarna in spijkerbroek met zwarte trui, bodywarmer, overhemd en tshirt. De ultieme kick om compleet onder de modder te brengen. Ton kweet zich zoals gewoonlijk getrouw van zijn taak om dit gebeuren te vereeuwigen. Daarna verkleed in een hagelwitte broek, blauwe trui, overhemd en tshirt. Ik hoopte een of andere groep te verleiden mij als reserve 'wit' in een boot naar de overkant te brengen. Aangezien Ton ook een keertje de modder in wilde, ben ik met hem meegelopen. Na de fotosessie van hem heeft mij onverhoeds gepakt en de slot ingeduwd. Helaas ontbreekt de foto aan het begin, waardoor niet te zien is, dat de broek inderdaad hagelwit was voor de duik in de modder.

Hierboven de kledij na afloop van de drievoudige duiken als toeschouwer in de sloot. Links spijkerbroek, licht/donkerblauwe trui, paars/roze overhemd , rood tshirt en leren schoenen. Rechts de spijkerbroek, donkergrijs overhemd, rood tshirt, zwarte trui en licht grijze bodywarmer. In het midden het resultaat na een duik in de modderigste sloot gekleed in jas, blauwe gestreepte trui met hagelwit tshirt, overhemd en broek. De foto na afloop van de onderstaande duik vind ik toch het meest bevredigend. Volgend jaar neem ik zo dus deel aan de gewone race...