Vandaag ben ik naar Ketel geweest, een opgeslokt dorp binnen de gemeente Schiedam aan de rand van het 'stiltegebied' midden holland. Ze houden daar ieder jaar een kampioenschap kuipje steken naast allerlei andere spelletjes en braderieactiviteiten. Muziekvereniging Radboud organiseert dit feest om gelden in te zamelen voor verenigingsactiviteiten. Het is best een mooie installatie, die ze daar hebben. Eerst houden ze een aantal voorrondes, waarin iedereen voor de inleg van 4 gulden per poging mag proberen de ring te steken. Zodra dat gelukt is mag je gratis meedoen aan de finale. Het steken van de ring was vrijwel onmogelijk. Maar het kuipje slaagde er werkelijk prachtig in om allerlei deelnemers van het ene moment op het andere compleet te doorweken. 

Bovenaan de pagina zie je me staan in spijkerpak, trui met lichtgevende letters, Hagelwit overhemd, Rood T-shirt, rood slipje, sokken en schoenen. Vooral de spijkerbroek glimt prachtig van het water. Om deze staat te bereiken ben ik meerdere malen naar beneden geweest. Het is wat frisjes. Als je je jas aanhoudt, dan blijven er allerlei ongewenste delen van de kleding droog. Via het trapje klim je naar boven, zodra je omgeroepen wordt. Je gaat zitten op het wagentje en als je gereed bent, dan glijd dat naar beneden. Om de volle laag te krijgen, moet je de stok iets naar achteren vasthouden. Het water komt dan als het ware in de schoot terecht en doordrenkt alles volledig. Het water staat dan enkele centimeters hoog op het zitje. Zitvlak en slipje zijn dan ook van achteren drijfnat.

De eerste keer, dat ik deelnam ben ik eerst driemaal naar beneden gegaan. Reeds na de eerste keer had mijn grijze broek nauwelijks meer een grijze draad. Ik droeg een grijze trui, overhemd, T-shirt, slipje, sokken en schoenen. Alles was nat. Daarna ben ik thuis droge kleren gaan aantrekken. Eigenlijk moet je die bij je hebben, maar ik kende de aard van het evenement niet. Nu kon ik maar vier van de zeven keer deelnemen. Ook had ik de pech, dat mijn droge kleren droog bleven, doordat het kuipje niet goed gevuld was (uit medelijden o.d.) en alles achter mij terecht kwam. Ik heb nog mijn uiterste best gedaan met het mondje om daar nog wat aan te doen. Het waren gezellige gesprekken, maar ze leiden niet tot het gewenste resultaat. Op de foto onder de enige foto van die gelegenheid. Kennelijk werd de fotograaf, die ik gecharterd had, wat verrast door de snelheid van de gebeurtenissen. Je kunt zien dat de broek goed nat is...

Ook slaagde ik er slechts in beperkte mate in om mensen tot het nemen van risico's te verleiden. Ik had mijn fototoestel bij mij en heb twee rolletjes volgeschoten. Ondanks veel sportkleding waren er toch nog wel een paar andere deelnemers in hun gewone kleren. De bovenstaande serie waarin ik in spijkerpak compleet doorweekt raakt komt kennelijk uit een ander jaar. Hier zien jullie hoe ik terecht kom in een waterpilaar. Grotendeels komt het terecht in het kruis van mijn broek en het bovenlichaam. Meestal komt er nog een sliertje water terecht op de voeten en de schoenen, zodat echt alles doorweekt is.

Er zijn twee foto's, waarin ik als het ware in een regenbui zit. Op de laatste foto zie je het water omhoog stuiteren van het zitje. Spijkerjack heeft de volle laag gehad. Je zit als het ware in centimeters diep water.