Je leest er tegenwoordig niet veel meer over. Maar spuitvoetbal wordt nog steeds op enkele plaatsen in Nederland georganiseerd. Alleen de eerste keer als het nog spontaan is, zijn er deelnemers die volledig gekleed deelnemen. Daarna zie je alleen nog mensen in brandweerpakken of sportkleding. In het verre verleden heb ik een aantal wedstrijden bijgewoond. De eerste vond plaats op het land van Witkop de plaatselijke aannemer in mijn jeugd. Ik was 15. De stamgasten van de plaatselijk kroeg traden tegen elkaar aan. Er was een enorm kussen, tweedoelen en twee uitermate krachtige brandspuiten opgesteld achter het doel. Je was als speler niet jarig als hij aangezet werd bij het naderen van het vijandelijke doel. Wanneer de brandspuit voortdurend had aangestaan, was het land tijdens de wedstrijd wellicht onder water verdwenen.
Ik was een van de toeschouwers. We daagden de brandweerlieden een beetje uit. Dat had tot gevolg, dat zo nu en dan het ver opgerukte publiek ook de brandspuit op zich gericht kreeg en in wilde paniek achter de lijnen vluchtten. Zelf stond ik met fototoestel telkens vooraan samen met de jongen in zijn rode overhemd en licht blauwe corduroy broek. Aanvankelijk voorzichtig later steeds driester waagden we ons in de baan van de waterstraal. Links is de jongen nog volledig droog. Midden begint zijn overhemd behoorlijk nat te worden en door te lekken naar zijn T-shirt. Rechts is zijn rug compleet doorweekt. Na afloop werden nog wat penalty's genomen. Elke speler, die nog een droge draad aan het lijf had, werd daar effectief vanaf geholpen. Ook wij probeerden zoveel mogelijk in de waterstraal te lopen.
Dertig jaar terug werden op het malieveld in Den Haag de beroemde politie- en brandweerfeesten georganiseerd. Daar kwam behoorlijk wat water bij te pas. Ze hadden bijvoorbeeld waterwerpers, die moeiteloos een afstand van veertig meter wisten te overbruggen. Tot kennelijk een meerdere ingreep zaten we de bediener van deze spuit uit te dagen. Er was een jongen, die probeerde met een paraplu tegen de straal in te lopen. In een oogwenk was de paraplu aan flarden en hij niet helemaal droog meer. Zelf heb ik ook samen met wat andere jongens door de straal gelopen met bevredigend resultaat. Ter afsluiting werd een spuitvoetbalwedstrijd gehouden. De spelers waren in sportkleding. Echter het publiek had niet veel geduld. Na enkele minuten betraden ze het veld om mee te doen. Dit mede omdat er ook een schuimkanon aanwezig was, dat de middag zou afsluiten. Nogal wat toeschouwers waren in hun gewone kleren.
Tientallen jongens kregen de volle laag terwijl ze volledig gekleed het veld betraden. Een jongen in leren jas en blauwe corduroy broek kreeg even een hoge druk brandspuit op zich gericht. Van het ene moment op het andere was zijn broek van voren compleet doorweekt. Het water was tussen zijn benen doorgestoven. Zijn broek was rondom doorweekt. Alleen een dunne strook op zijn kont en zijn benen was nog droog. Hij was zichtbaar in zijn mooiste kleren en had er totaal niet op gerekend. Zelf heb ik nog een jongen met alles aan (zelfs windjack) in het schuim mogen duwen. Hij vond het wel een kick. Je kon het schuim afspoelen in zeildoeken watertanks. Eerder die dag mocht de jeugd met echte brandweerpakken de beschermende werking ervan in de tanks uitproberen. Diverse jongens trokken het pak aan over hun gewone kleren. Er was een jongen bij, die daarbij inderdaad alles aanhield en met schoenen, zwarte spijkerbroek, trui, overhemd en T-shirt languit in de tank ging liggen. Dat zouden ze vaker moeten doen...
Zelf heb ik eigenlijk nooit mee kunnen doen. Ik ben geen goede voetballer. Toeschouwers worden helaas vaak ontzien. Alleen met Koningsdag in Katwijk ben ik er een keertje in geslaagd mee te doen. Het aantal geklede deelnemers is meestal gering. Onder een foto uit Dedemsvaart. De jongen in spijkerbroek heeft van achteren de volle laag gehad. Onderaan een mooi shot van een jongen in spijkerbroek en T-shirt, die werkelijk glimt van het water.
