In Julianadorp was ik in spijkerpak. Het was schitterend weer en nat worden was qua temperatuur geen enkel probleem. In de loop van de dag erin geslaagd meerdere malen een afgedwaalde waterstraal te vangen. Ook ligt er op een bepaald ogenblik een onbeheerde waterslang te spuiten bij het doel, waar ik nuttig gebruik van heb proberen te maken. Het vangen van een waterstraal is een heel gedoe, omdat je dat nu eenmaal niet doet met toeschouwers. Ook al solliciteren ze er nog zo naar. Deze jongen spuit over mij heen, waardoor er flink wat water op mij neerdaalt. Maar vol in de straal wil hij mij niet nemen. Een vriend komt erbij, die met de hand de straal afbuigt, waardoor er aanzienlijk meer water mijn kant op komt. Echt helemaal glimmend wordt ik er niet van. Een beetje jammer...

De jongens zelf vrijwel allemaal in sportkleding zijn wel compleet doorweekt. Als je op natte sportkleding valt, dan is Julianadorp het paradijs. Ik trof op internet nog een foto aan van mijzelf. Op een moment, dat ik nog veel droger was probeerde ik in de straal te lopen bij een wedstrijd en werd ik gefotografeerd.

Bij de doelen ligt een brandslang. Deze wordt gebruikt om het doel te verdedigen. De velden zijn tamelijk groot. Het is een ijsbaan, daardoor komt er gedurende de dag steeds meer water te staan op de velden. Aan het einde van de dag gaan er mensen slidings uitvoeren in het centimeters diepe water, dat zich over de velden heeft verspreid. Deze brandslang was niet goed dichtgedraaid. Als je erbij gaat staan, dan werd je zeiknat. Je ziet mijn jeansjacket zachtjes glimmen. Ook is de spijkerbroek donker van het water geworden. Feitelijk ben ik van top tot teen doorweekt. Alleen kun je het niet goed op de foto's zien. Ik draag een spijkerbroek, jacket, overhemd, T-shirt, slipje, sokken en schoenen. Er is op de onderstaande foto's geen enkele lichtere plek op mijn kleding te bespeuren. Dus alles is inderdaad helemaal nat.