Elk jaar wordt in de kolk van Spaarndam een reeks spelen georganiseerd. Ik heb een aantal keren deelgenomen aan het 'Ponderslaan'. De meeste deelnemers zijn in zwem- of sportkleding. Zelf treed ik altijd volledig gekleed aan. Hier het begin van de openingswedstrijd en het moment, dat ik uit evenwicht raak en voor het eerst te water ga. Altijd een hoogtepunt het moment, dat je droog en volledig gekleed in een strakke spijkerbroek het ongeluk tegemoet gaat. De hagelwitte broek is nog ondoorzichtig, maar het slipje tekent zich prachtig af tegen de strakke spijkerbroek. Even later is bij het uit het water klimmen de broek nat en doorzichtig en kun je van achteren het slipje helemaal goed zien.

Hierboven wat foto's van de andere deelnemers. Ik had een toeschouwer gevraagd foto's te nemen. Dapper loop ik over de balk het noodlot tegemoet. De zak is al meerdere malen in het water geweest en druppelt water. Ik draag een nog droge witte spijkerbroek, hoody, overhemd, T-shirt en slipje. Even later ben ik compleet doorweekt. Wit wordt volkomen doorzichtig. Je ziet dan weliswaar het slipje zitten, maar de kleur is onbepaald (Licht blauw). Je ziet de randen en de kleur is lichter. In totaal mocht ik driemaal aantreden. De eerste twee keren won ik. Ik kwam wel in het water terecht, maar niet als eerste. Het eerste volledig geklede natte pak zoals hier is echter het spannends...

Het moge duidelijk zijn, dat droog blijven voor mij geen hoge prioriteit had. De winst in de openingswedstrijd was mede te danken aan mijn onverschrokkenheid. Zulke provocerende kleding moet gewoon nat worden. De wetenschap, dat ik over enkele ogenblik van top tot teen doorweekt ben, is een enorme kick. In slow motion zie je mij de eerste keer gaan. Alles is nog droog en ondoorzichtig. Alleen de 'pond' is nat van de vorige keer. Op de eerste foto valt mijn tegenstander in het water, maar mijn evenwicht is noodlottig verstoord. Enkele seconden later ben ik zoals ik hoopte eveneens compleet doorweekt en doorzichtig.

Hier de gebeurtenissen tijdens de andere twee wedstrijden. Ook in de tweede val ik pas als mijn tegenstander al kopje onder is. Bij de derde wedstrijd ben ik wel de eerste die het water raakt. De witte broek is robuust, maar toch redelijk doorschijnend. Zelfs van voren kun je ondanks de broekzakken het slipje zien zitten. Van achteren kun je benen en slipje goed zien. Het mooiste is het moment, dat ik uit het water klim. Drie keer zwemmen is wat mij betreft genoeg. Je kunt niet aan de gang blijven en natter dan je nu bent, kun je niet worden...