Bij ter Land, ter Zee en in de Lucht worden zo nu en dan vernieuwingen geprobeerd. Sommige zijn succesvoller dan de andere. In de begintijd waren er optredens van artiesten. Dat duurde eindeloos. Later hebben ze enkele keren het publiek uitgenodigd om mee te doen. In Vlaardingen smaakte ik het genoegen zelf een keertje van de schans te gaan. Vorig jaar deden ze als extra activiteit het spijkerbroekhangen. Ook hierbij viel het niet mee om aan deelnemers te komen. Op een gegeven moment werd alleen nog maar geworven onder de deelnemers aan het gewone onderdeel. Deze zaten zich toch maar de halve dag te vervelen. Dus dan was een beetje spijkerbroekhangen wel een aardig verzetje. Zelf heb ik tweemaal meegedaan. Dat was eigenlijk niet de bedoeling, maar door wisseling van de wacht bij de leiding glipte er doorheen. Ook heb ik niet tweemaal dezelfde kleren aan.

Bij het onderdeel 'Pompen en Verzuipen' in Scheveningen was ik er op tijd bij. Ik schoot onmiddellijk iemand van de organisatie aan. Dat gaf wat paniek. Er was nog geen 'vrijwilliger' aangewezen, die mensen uit het publiek zou werven. Het duurde eindeloos voor ik inderdaad op de lijst stond van twaalf deelnemers. Er zouden ook voorronden gehouden worden. Maar aangezien ze stopten bij twaalf aanmeldingen was dat alleen voor de aardigheid. Inderdaad waren er meerdere deelnemers vanuit het Pompen en Verzuipen. Maar ook waren er in Scheveningen nog verrassend veel uit het publiek. De mooiste groep was de laatste met de uiteindelijke winnaar. De scout was tevens loper voor zijn groep bij Pompen of Verzuipen. Hij sprong na het luiden van de bel met een prachtige sprong in het water. Scouts zijn niet kinderachtig met een nat pak meer of minder.

De eerste shift bestond vrijwel uitsluitend uit mensen uit het publiek. Links zien jullie ons hangen. Het is de bedoeling zolang mogelijk te blijven hangen. Het is evenwel niet de bedoeling, dat iemand daarbij droog blijft. Natuurlijk was ook de enige manier om de winnaars van de ene shift met de andere te vergelijken het gebruik van de klok. Het moment dat de laatste van een groep het water raakte stopte de klok. Het is bijgevolg een buitengewoon meedogenloos spel zonder enige kans op overleven. Ik zat in de eerste shift samen met moeder en zoon en een echte Scheveninger, die voortdurend zat te zeuren over 'nat' worden. De zoon maakte er niet veel van. De moeder won de head. Zelf wist ik bijna een minuut stand te houden alvorens ik moest lossen. Het was ook niet echt mijn bedoeling om te winnen, want dan zou ik de andere deelnemers niet kunnen filmen.

De beloning voor al deze ontberingen was een moderne spijkerbroek. We moesten voor het oog van de kamera 'vechten' om de spijkerbroeken. Ik heb er dus twee. De eerste uit Scheveningen zat niet lekker en heb ik weggegooid. De tweede uit Woerden zat veel beter en draag hem bij gekleed zwemmen. Het schijnen dure broeken te zijn. Voor onze generatie is dat er moeilijk vanaf te zien. De jongen boven kwam dus tweemaal volledig gekleed in het water van de binnenhaven terecht. Eerst als loper voor zijn ploeg en later tijdens het spijkerbroekhangen. Hij had kennelijk voldoende droge spullen bij zich of hij is nat naar huis gegaan. Hij won de tweede head en werd met de rubberboot naar de kant gebracht., zodat ik nog iets betere beelden kon schieten met mijn videocamera.

In Woerden met het onderdeel 'Met de As of de Plas' slaagde ik erin om een tweede keer deel te nemen. Dat had wel het bezwaar, dat de mogelijkheid om knappe opnamen te maken wat beperkt waren. Het publiek stond er zes rijen diep. Alleen iemand, die vroeg was, kon vooraan staan om te filmen. Ik heb geprobeerd om nog wat te filmen van boven de schans, maar dat viel niet mee, omdat ze dan beginnen te zeuren over 'door het beeld lopen'. Het hangen gebeurde op een vlot op enige afstand van de kant. We moesten per boot naar de overkant. Zowel tijdens de oefenronde als het echte optreden werden we overgevaren. De jongen met de prachtige trui zat te smalen op al die idioten, die een gegarandeerd nat pak gingen halen. Tot mijn grote verrassing nam hij vervolgens ook zelf deel, hoewel zonder trui...

Het ging een beetje hals over kop. Bij het evenement zelf was er even iets niet goed gegaan, waardoor Puck de arts geruime tijd niet beschikbaar was. Ze besloten daarom het spijkerbroekhangen naar voren te schuiven. We werden naar de schans geroepen en mochten in een heel andere volgorde als tijdens de voorronde naar de overkant. Aangezien ik de jongen van boven absoluut op de film wilde hebben, heb ik mij laten afzakken naar de tweede groep. Ik was ditmaal in spijkerpak. Van de TV heb ik nog wat shots van mijzelf weten te plukken. De uiteindelijke winnaar dubbelde de rest van het veld. Aangezien het publiek in de weg stond heb ik nauwelijks eigen beelden van hem. Hij kreeg naast de spijkerbroek ook nog een stapel kleding. De meeste deelnemers vinden het niet erg om volledig gekleed in het water te vallen, als er maar een goed verhaal bij te vertellen valt.