Tijdens de feesten ter gelegenheid van het Leids ontzet wordt polsstok gesprongen. Ik had speciaal vrijgenomen en was een van de eerste inschrijvers. Ze stoppen bij de vijftig inschrijvers. Dat haalden ze moeiteloos. Zo nu en dan kwam er flinke bui naar beneden. Het was stervensdruk in de stad. Polsstokspringen gaat nog net in oktober. De deelnemers zijn maar korte tijd in het steenkoude water en kunnen daarna iets droogs aantrekken. Zelf was ik in normale kleren en had geen andere kleren bij me. Het was daardoor tamelijk frisjes...

Het Polsstokspringen wordt al jaren georganiseerd. Vorig jaar haalde vrijwel iedereen de overkant. Dit jaar niemand in de tijd, dat ik aanwezig was. Het kussen lag kennelijk net iets verder weg. Je mocht een keer springen. Alleen deelnemers, die droog bleven, mochten indien nodig nog een tweede keer springen. Een jongen in spijkerbroek gaf instructies. Hij had er wat mij betreft zelf ook wel in gemogen. Ik werd feestelijk onthaald. De enige deelnemer, die behoorlijk gekleed was en werd luidkeels aangemoedigd. Dat hielp niet erg. Het moge duidelijk zijn, dat ik ook niet erg mijn best deed om droog te blijven. Voorlopig ben ik niet van plan bij het polsstokspringen ooit de overkant te halen. Zo'n gouden kans op een nat pak laat ik natuurlijk niet liggen...

Compleet doorweekt na afloop, nadat ik mijn kamera had teruggekregen van degen, die de voorgaande beelden heeft geschoten. Ik ben in mijn werkkleren: Jacket, spijkerbroek, overhemd, T-shirt, slipje sokken en schoenen. Spijkerbroek glimt nog een beetje en het overhemd is doorzichtig. Ik ben getuige mijn natte haren helemaal kopje onder geweest.

Na mijn optreden heb ik een plekje tussen de toeschouwers gezocht. Met de selfie-stick kun je dan over de hoofden kijken. Onderstaand een selectie van de springers na mij. Sommigen raakten het kussen. Niemand bleef droog. En zo hoort het ook. De toeschouwers komen niet voor de geslaagde sprongen. Dus het was ook verfrissend, dan een van de drie demonstratiespringers in het water belandde...