Een van oorsprong Friese sport is het polsstokverspringen of fierljeppen. Ik heb het zelf ook wel eens gedaan. Tegenwoordig gebeurt het overal. Tijdens feestdagen als Koninginnedag of Pinksteren wordt het als demonstratiesport beoefend. De plaatselijke jeugd van Pijnacker, Wateringen of Heemskerk kan het dan een keertje proberen. In sommige plaatsen, zoals bv. Linschoten wordt het als wedstrijdsport beoefend. Boven een foto bij de feesten van Leids ontzet. Onder wat foto's van IJlst, een van de elf Friese steden.

Er is altijd professionele ondersteuning aanwezig. Het grootste gevaar bij fierljeppen is het terugvallen van de deelnemer naar de schans. De man in spijkerpak moet ervoor zorgen, dat er geen ongelukken gebeuren anders dan een wel verdiend nat pak. Als het mis dreigt te gaan, roept hij keihard 'loslaten'. De deelnemer kan dan loslaten, voordat hij met zijn rug of achterhoofd pijnlijk in aanraking komt met de schans. Ook toppers halen wel eens een nat pak tijdens een mislukte sprong. Ze moeten nu eenmaal risico's nemen en omhoog klimmen in de stok om zover mogelijk te komen. Als je dat te vroeg doet of als de stok de verkeerde kant uitvalt, dan is het zwemmen...

Tijdens feesten, zoals Koninginnedag of Pinksteren worden demonstraties gegeven van de sport. Toeschouwers mogen dan eveneens proberen de overkant te halen. Veertig jaar geleden in Pijnacker maakte ik dit fenomeen voor de eerste keer mee. Ik heb er nog wat foto's van. Ik kan mijn eigen sprong nog vaag herinneren. Het was geen lekker weer. Mijn sprong was een beetje een natte voetzoeker. Ook in Wateringen werd tijdens Koninginnedag een keertje gesprongen. Meer beeldmateriaal is echter overgebleven van het polsstokspringen op de tweede pinksterdag in Heemskerk twintig jaar later. Ik werd getipt door een kennis. Tweemaal ben ik er geweest. De eerste keer foto's en de tweede keer film, die gevonden kan worden op YouTube.

Er waren de eerste maal zelfs diverse deelnemers net zoals ik in hun gewone kleren...

Zelf heb ik beide malen deelgenomen. Er is geen fotomateriaal van. De eerste maal melden diverse deelnemers zich spontaan aan. De tweede maal wist men wat ze te wachten stond en waren de meeste deelnemers in sportkleding. Dat is ook het geval bij Fierljeppen als sport. Daar bestaat wel de mogelijkheid na afloop van het kampioenschap als toeschouwer ook een poging te wagen. Ik ben er nooit bij geweest. Best een idee om eens te proberen. Zelf had ik in Heemskerk nergens rekening mee gehouden. Gewoon beide keren alles in gewone kleren gesprongen. Ik won met mijn sprongen de eerste maal glansrijk de poedelprijs, die al weer jaren bij ons op de schoorsteen staat. Ik heb tweemaal het kussen weten te raken op een half dozijn sprongen. Vier stel kleren zijn daarbij nat geworden. Het laatste stel bij de vreugdesprong na afloop van de prijsuitreiking.

De deelnemers sprongen op een professionele schans met een begeleider om ongelukken te voorkomen. In het water stonden duikers om eveneens ongelukken te voorkomen. Tijdens de middag kwamen er ook parachutespringers naar beneden. Enkelen slaagden erin om inderdaad op een veldje van vier bij vier meter te landen. Anderen landden expres midden in de naast gelegen vijver. Op de foto twee drijfnatte springers, die inderdaad precies het midden van de vijver wisten te raken. Dat was niet echt moeilijk, maar wel erg leuk en nat...