Het bezoeken van zovele evenementen was weer heel erg zwaar. Begrijpelijk dat Ton als 'oude man' elk jaar opnieuw een smoes verzint om deze vermoeiende exercitie te ontlopen. Gisteren heb ik meer dan 400 km gereden; ben van het ene evenement naar het andere gesneld; deelgenomen, kopje onder, droge kleren aan en naar het volgende. Ik ben in Pijnacker, Wateringen, Maassluis en Ouderkerk geweest. 's Morgens om 11 uur was ik in Pijnacker om te kijken of er dit jaar wel of geen kabelbaan zou zijn. Die was er, maar hij was zo vroeg op de dag nog niet operationeel. Daarna na Maasluis. Ze zouden spijkerbroekhangen boven de Noordvliet. Dat klonk veelbelovend. Er stond en soort tuinameublement voor het lunchcafé. Het zou voor mij niet meegevallen hebben om mijn benen zover op te trekken, dat ik eronder paste. Onder het meubel alleen straatstenen. Daarom maar direct door naar Wateringen.

 

Aangekomen om 12.15 bleek het schotslopen om 13.30 aan te vangen. Ik was dus iets te vroeg. Volgend jaar moet ik dat beter plannen. Ik heb ingeschreven. Het was zonnig, 12 graden en winderig. Ik was erg welkom. Uiteindelijk zouden er slechts 15 deelnemers zijn. Ook bij het tonnetjesteken liep het niet storm. Het tonnetjesteken heb ik maar aan mij voorbij laten gaan omdat dat pas om 14.30 zou beginnen en ik nog meer te doen had. Zoals elk jaar waren er volkspelen gepland over de grote vijver. Deze is meer dan voldoende diep om ieder minder gelukkige volledig kopje onder te laten gaan. Dit jaar hadden ze een verzameling schotsen gehuurd. Ik heb ze getest. Mits je een beetje in het midden bleef, bleven ze inderdaad drijven onder mijn 80 kilogram. Dus ik had er groot vertrouwen in met de hoofdprijs huiswaarts te kunnen keren...

De stabiliteit van de schotsen bleek toch niet helemaal juist ingeschat te zijn door de organisatoren. Begonnen werd met een vijftal meisjes. Volledig gekleed in spijkerbroek en wit tshirt. Het eerste schots werd nog in goede orde gepasseerd, maar bij de tien anderen was het wat minder. Alleen de winnaar van de dag liep zonder een zwemdiploma nodig te hebben het hele stuk zonder in het water te vallen. De eerste jongen was volledig gekleed met grijze broek en tshirt. Hij haalde ruim één schots. Daarna compleet kopje onder. Sommige schotsen werden staand en andere kruipend genomen. Aan de overkant gekomen was hij tenminste drie keer kopje onder geweest. Op de videobeelden kan je het beter zien. Daarna nog een andere jongen. Aanmerkelijk succesvoller. Aan de overkant gekomen was zeker tien cm vanaf de schouders nog zichtbaar droog. Eigenlijk geen enkele keer echt van de schotsen gevallen. Hij heeft er wel een aantal kruipend op de buik genomen.

 

Daarna mocht ik. Het was erg koud dus ik had trui, overhemd, tshirt, spijkerbroek, Nikes en winterjas aan. Ik heb de winterjas uitgetrokken om iets in reserve te houden voor en volgend evenement. Natuurlijk had ik ook wel andere kledingstukken willen uittrekken, maar het publiek zat te wachten en dan moet je je wat opofferingen getroosten. Ik wilde droog blijven en voorts was het aanvankelijk de bedoeling iedereen twee keer te laten oversteken. Dan heb je tussen de twee runs iets warms nodig om een longontsteking te vermijden. Ook ik had weinig moeite met de eerste twee schotsen. Daarna bleek het drijfvermogen en de stabiliteit van de schotsen toch wat te wensen over te laten. Met 80 kg bleven ze amper drijven. Ik was nog behoorlijk succesvol. Mijn haren waren nog redelijk droog toen ik aan de overkant was. Diverse keren moest ik zwemmend naar de schotsen terug; mij op de schots hijsen; opstaan; overstappen op de volgende; zwemmen; klimmen; opstaan; etc. Ik was helemaal uitgewoond toen ik na een minuut of wat de overkant bereikt had. Ik kreeg een daverend applaus voor mijn prestatie.

Daarna terug naar Pijnacker. Ze waren met hun kenmerkende vijverprogramma bezig. De kabelbaan leek even pauze te houden. Ik ben er naartoe gelopen en heb geïnformeerd. Het probleem bleek niet uitputting van de organisatoren te zijn, maar gebrek aan deelnemers. Tot dan toe waren er nauwelijks mensen geweest, die van de kabelbaan gebruik wilden maken. Ik was erg welkom als deelnemer. Ze deden zelfs geen gerichte poging om mij het bereiken van de overkant moeilijk te maken. Ik was gekleed in spijkerbroek, trui, overhemd, T-shirt, Nikes en mijn splinternieuwe winterjas. Ik verzuimde mijn voeten voldoende hoog genoeg op te trekken. Dat is met mijn 80 kg ook niet eenvoudig. Mijn voeten raakten het water, ik werd afgeremd en als eerste die dag kwam ik stil te hangen in het midden van de vijver. Het is daar niet echt diep. Maar bij het loslaten verstapte ik mij waardoor ik tot ver over mijn middel nat was.

 

Het liep daarna opeens storm. Eigenlijk kwam vrijwel niemand in gevaar. Ze waren zo dankbaar voor belangstelling, dat de natte pakken bijzaak waren. Ik heb wat shots genomen met de video. Geconstateerd dat het niets meer zou worden en besloten het nog eens en dan wat spectaculairder over te doen. Het is toch jammer kleding half nat te maken als het ook beter kan. De kinderen op de toren lieten mij, toen ik mij aandiende zomaar voorgaan. Ze waren al aan het praten over wat spectaculairdere afdalingen met vasthouden met een hand en zelf loslaten in het midden van de vijver. Ik heb het goede voorbeeld gegeven. Ditmaal goed mijn benen opgetrokken en op het moment, dat de vaart het hoogst was losgelaten. Onder luid applaus van de duizenden toeschouwers ging ik en mijn winterjas compleet kopje onder. Daarna was het hek van de dam. De ene deelnemer na de andere volgde daarna mijn voorbeeld en kwam met een spetterde Splash in het water terecht.

 

Het was nog vroeg dus ik besloot ook nog even in Ouderkerk a.d. Amstel te gaan kijken. Ze bleken de locatie verplaatst te hebben. Pas na een keertje vragen kwam ik terecht. Ze waren al bezig met het tonnetjesteken. Ik vroeg of ik nog kon deelnemen. Natuurlijk... was het antwoord. Ook zij zaten niet dik in de deelnemers bij een buitenluchttemperatuur van 12 graden. Ik kon direct aantreden. Ik had mij daarom niet goed kunnen voorbereiden. Ik had mij carrjeans aan, plus jeansjacket, overhemd, T-shirt, Nikes en leren jas. Het bleek een goed idee om de jas aan te houden. Je schijnt ontdekte ik later de paal boven het hoofd te moeten vasthouden. De paal moet door een gat onder de emmer. Alleen als de paal er helemaal doorheen gaat, dan heb je een punt. Ik had de paal onder de arm en trof de kuip ipv. het bord. Het gevolg was, dat de hele kuip wegslingerde en ongeveer de helft van het water in de kuip over mij neerstortte.

 

Ze hebben een autostoel op een wagentje. In de zitting van de stoel blijft het water staan. De kunst is om direct na het missen van het gat zo snel mogelijk het wagentje te verlaten. Als je blijft zitten, dan verzamelt het water zich in de zitting en wordt je broek van achteren, zittend in een paar centimeters water, drijfnat. Na het opstaan voel je dan het water langs de broekspijpen naar beneden lopen de schoenen in. Tot tweemaal toe had ik dit niet in de gaten. De tweede maal was ik aanmerkelijk dichter bij het gat in het bord. Bijna mis is veel erger dan helemaal mis. Ik kreeg onder luid applaus minstens twintig liter water in mijn kruis. De leren jas is tamelijk kort. Daardoor was mijn carrjeans van onder tot boven compleet doorweekt. Ongeveer vergelijkbaar met het effect als je in twintig cm diep water gaat zitten. Het bovenlichaam is nog droog, maar voor de rest gutst het water naar beneden.

 

Ik maakte mij reeds op om weer huiswaarts te keren toen ik een samenscholing zag wat verderop. Daar bleek een zwembad te zijn met twee verwarmde openlucht baden. In het kader van klantenbinding hadden ze een spelletje verzonnen. Er werd een zak met eurodubbeltjes geleegd in het zwembad en de deelnemers aan de jeugdolympiade mochten duiken naar de dubbeltjes. Er zaten ook een aantal andere munten tussen, die recht gaven op een seizoenskaart. Het liep werkelijk storm. Tal van jongeren lieten zich niet weerhouden door de kou en doken zo het zwembad in om zoveel mogelijk dubbeltjes te verzamelen plus het jaarabonnement te winnen. Het leek wel een sprinkhanenzwerm. Binnen een oogwenk was vrijwel alles van de bodem verdwenen. Ik had een kwartiertje eerder erbij moeten zijn. Ik heb me gehaast. Met kleren en al ben ik in het water gesprongen en wist nog één enkel dubbeltje te vinden afkomstig uit Spanje geslagen in 2003.