We staan op de foto boven tot de enkels in de jam. Schoenen, sokken en onderkant broekspijpen zijn doorweekt. Elke aanraking met deze vloeistof is fataal. Een val languit in het slijm lijkt onvermijdelijk. Aangezien ik geen enkele concessie wilde doen aan een zo volledig mogelijke kledij, ging ik vanaf huis op weg met Mexicaanse hemd over mijn gewone kleren. Ik heb deze kledij eerder gedragen bij de Nieuwjaarsduik in Scheveningen. Je kunt met een glitterhemd aan de buitenkant niet verwachten, dat je daarna nog iets uittrekt. Alles moet nat worden. Ik was in blauwe spijkerbroek, wit overhemd, slipje, wit T-shirt, sokken en schoenen onder het eertijds bij een feestwinkel aangeschafte glitterhemd en hoed. In Scheveningen droeg ik er een zwarte broek bij. Ook in Neede heb een zwarte broek overwogen, maar op het laatste ogenblik aan de spijkerbroek de voorkeur gegeven. Je kunt dan beter zien, dat ik aan het begin van het gevecht nog helemaal droog ben en daarna compleet doorweekt het strijdperk verlaat. Op de bovenstaande foto zie je, dat ik onder een hagelwit overhemd een even kwetsbaar wit T-shirt draag.

Hoewel de organisatie net deed alsof tientallen mensen zich aangemeld hadden. Moesten de deelnemers over het algemeen ter plaatse nog geronseld worden. Dank zij het prachtig weer lukte dat redelijk. Mijn tegenstander sprak mij aan. Kennelijk liet het glitterhemd geen twijfel bestaan over mijn bedoelingen. Hij vond het leuk om mee te doen. Ik mocht ons aanmelden. Hier staan we korte tijd later klaar voor het gevecht. Onvermijdelijk zal ik over enkele ogenblikken van top tot teen onder het slijm zitten. Boven het cruciale ogenblik. Na te lange tijd overeind gebleven te zijn, staan we nu op het punt ons evenwicht te verliezen. Winnaar en verliezer hoeven zich daarbij geen illusie te maken. Samen onderuit: Beiden krijgen de volle laag. Het is de opmaat tot een langdurig gevecht. Van top tot teen overdekt met jam verlaten we uiteindelijk het strijdperk...

De eerste paar foto's zijn droog. Na de eerste val in de jam is er geen enkele foto meer, waar nog enig droog plekje te bespeuren is op mijn kledij. Op de foto onder is het hemd van de Oekraïense jongen nog een beetje droog. Het zou kunnen zijn, dat mijn glitterhemd van voren ook nog droog is. Echter aan de achterkant glimt het inmiddels tot de schouders. Armen glimmen. De volgende foto toont een compleet natte achterkant. Kennelijk ben ik horizontaal op het zeil terecht gekomen en is alles van het ene moment op het andere helemaal doorweekt. Je ziet echter het glimmend nat doorlopen naar de voorkant van de broek. Na een eerste val zou er nog iets droog moeten zijn. Ik ben hier duidelijk volledig doorweekt. Misschien is het dus een latere foto...

Na de eerste worstelingen op de grond kregen we een knuppel in de handen geduwd om het een beetje levendig te houden. Ik ben op dat moment al van voren en van achteren volkomen doorweekt. Tijdens het knuppelgevecht ga ik nog een keer helemaal gestrekt in het slijm. Onder omarmen we elkaar hier met de knuppel in de hand. Je kunt daarbij goed zien, dat ook mijn tegenstander van achteren helemaal doorweekt is.

Aangekomen op het festivalterrein, ik was tamelijk vroeg, werd ik dus aangesproken door bovenstaande jongen. Hij was afkomstig uit de Oekraïne en wilde deelnemen. Hij had zich iets minder opvallend gekleed als ik zelf. Hij was later helaas niet tot een tweede gevecht te bewegen in geschiktere kleding. Ik bracht hem in contact met de organisatie. We werden met open armen ontvangen en kregen direct 10 consumptiebonnen toegestopt. Tot onze verrassing werden we in de tweede wedstrijd uitgenodigd om tegen elkaar in het strijdperk te treden. Het duurde eventjes voor het noodlot zich voltrok (Beiden wilden we natuurlijk dolgraag droog blijven). Volledig gekleed kwam ik languit in de jam terecht. Het vocht dringt binnen. Het gaat dan hard. Op geen foto is meer een schoon plekje op mijn kledij te bespeuren. Op de eindfoto staan we beiden prachtig glimmend te poseren. Een zeer bevredigende start van de dag...