Zaterdagochtend om 9.30 moesten we op de Kaag zijn voor de jaarlijkse survival. Marc was de avond ervoor al gekomen en had overnacht op ons splinternieuwe opklapbed. Hij heeft mij geleerd hoe ik moet inloggen bij de clubs van Yahoo. Inmiddels ben ik lid van wel 7 clubs. Op weg naar de Kaag moesten we Hans ophalen. Zijn vriend Eddy kon namelijk niet zo vroeg, omdat hij zeil moest leggen bij een kennis (wat een pracht van een smoes om het gevaar van nat worden in het openbaar te vermijden). Om kwart over negen waren we op de Kaag. Vlak bij onze bestemming werden we nog gebeld om ons tot spoed te manen. De deelnemers werden immers al bij elkaar geroepen.

Je laat je zo gemakkelijk verrassen door de aard van zo'n evenement. De hele dag heb ik moeten uitleggen, dat ik werkelijk volkomen onvoorbereid was komen aanzetten. Ik was gebeld door kennissen, dat ik moest komen en dat ze me hadden ingeschreven. Ik kon onmogelijk weten, dat sport- cq. zwemkleding gewenst was. Achteraf was ik best blij voldoende gekleed te zijn, want het was een goed deel van de dag tamelijk fris. Dapper heb ik het aanbod om een korte broek te lenen afgeslagen. Niet nodig, want ik zou de hele dag droog blijven tijdens het deelnemen. Mijn kennissen hadden mij ingeschreven als zijnde 36 jaar. Dat werd geen moment in twijfel getrokken. Onze coach was ook ongeveer van die leeftijd en voelde zich veel te oud om ook maar ergens aan deel te nemen.

Langs de rand van de Kaag was op de dijk een aantal tuigen neergezet. Er was bv. een acht meter hoge toren van steigerpijp, waar alle deelnemers een keertje de kabelbaan (tokkelbaan) afgingen. Droog blijven was daarbij geen optie. Je eindigde namelijk 80 meter verderop en tien meter uit de kant in het water, waar je werd opgevangen door een duiker en een speedboot. Deze helpen je te bevrijden van alle beveiligingen om de polsen, zodat je naar de kant kunt zwemmen. De speedboot bracht het karretje terug naar de toren. Aan de andere kant van het terrein bij de muziek was een hijskraantje, waaraan een gewone parasol hing boven het water. Droog blijven was ook daar geen optie. Met een vlot werd je naar de parasol gebracht. Je moest je vastgrijpen aan de stok en kon na het wegvaren van het vlot proberen droog te blijven door niet meer los te laten...

Zelf kon ik door het lawaai van de muziek de spelregels niet goed verstaan. Want nadat ik mij eerst in bovengreep ruim een halve minuut had vastgehouden, bedacht ik dat het wel aardig zou zijn om het ook eens met gestrekte armen te proberen mij heel langzaam steeds dieper het water in te laten zakken. Bij het met de schoenen aanraken van het water werd ogenblikkelijk de tijd gestopt. Ook was ter plekke het water eigenlijk niet diep genoeg. Ik ging maar tot mijn middel het water in bij het loslaten. Het is natuurlijk veel aardiger, zoals in Schiedam compleet kopje onder te gaan. Ook hadden ze een zwembad met een balk eroverheen voor het modderkussengevecht. De staat van de kleding van de deelnemers is natuurlijk geen punt van overweging. Maar in tegenstelling tot vorig jaar hadden ze besloten dit jaar gewoon water in het bad te doen. Want het is zo'n werk om na afloop alle modder, die zich aan de gehuurde speeltuigen vasthecht er weer vanaf te krijgen.

Tweemaal moesten we de strijd aan binden met een van de zestien andere ploegen voor het gevecht op de balk. De eerste keer moest ik aantreden tegen de grootste jongen van de tegenpartij. Hij was 16 jaar en 60 kg. Hij was desondanks geen partij voor mij. Met twee meppen had ik hem al in het water. De tweede keer troffen we echter een ploeg met wat meer ouderen. Gezien het succes van de eerste ronde besloot ik gewoon alles aan te houden tijdens het gevecht. Ik had de techniek van het balkvechten inmiddels uitvoerig bestudeerd. Voor het gevecht de tegenstander eerst vriendelijk een hand geven. Daarna sloeg ik de jongen van ruim 80 kilo met twee meppen tegen het bovenlichaam, een tegen de benen en de genadeslag tegen het bovenlichaam wederom zo in de waterbak.

Ik zat hem vriendelijk nog een beetje uit te lachten toen hij beduusd uit het water overeind krabbelde. Ik had natuurlijk als de gesmeerde bliksem moeten zien weg te komen. Hij zag mij zitten in mijn nog volkomen droge kleren, kwam op mij af en gaf mij een gemene duw, zodat ik languit achterover in de waterbak belandde. Ik ging compleet kopje onder en minuten lang goot het water uit mijn kleren over mijn broek. Ik heb natuurlijk hevig geprotesteerd tegen deze snode daad. Maar had nu wel een goed excuus om de rest van de dag gewoon alles aan te houden.

Naast touwtrekken hadden ze nog een survivalbaan en een 'apenbaan' plus looproute over een aantal surfplanken naar de kant, terwijl kinderen met een grote motorspuit probeerde je van de plank te spuiten. De survivalbaan was een groot luchtkussen vol met allerlei met zeep en water ingesmeerde hindernissen. Je moest een grote spons meenemen en deze aan het einde van de baan in een WC proberen leeg te persen met het zitvlak. Een topper bij de kinderen. De laatste hindernis voor onze ploeg was de apenbaan plus surfplankenloop. Aan je handen moest je je langs een steigerpijp naar een platform tien meter verderop in het water slingeren. Nou dat valt niet mee op mijn leeftijd. Ik haalde het maar net droog naar de overkant. Toen moest ik verder over de surfplanken. Ik was van plan in tegenstelling tot de anderen gewoon lopend terug naar de kant te gaan. Maar kennelijk is mijn evenwichtsgevoel niet meer wat het geweest is. Al vanaf de tweede plank was het kruipen, terwijl het water van de brandspuit in bakken op me neer bleef plenzen. Ik slaagde er maar net in om 'droog' te overkant te halen. Nou ja... droog ?