In 2018 ben ik naar Duinrell geweest. Het merendeel van de tijd heb ik doorgebracht op het platform. Tweemaal ben ik met de natte boot naar beneden gegaan. Echt nat worden kun je er niet van verwachten. Het ziet er spectaculairder uit, dan het is. Ik doe er van alles aan om zo nat mogelijk te worden.

Op het platform voor de glazen wand is een ander verhaal. De hoeveelheid water is waarlijk ongelooflijk. Onderscheid bestaat tussen rechtstreeks geraakt worden en indirect vanaf boven. Als je tegen de ruit gaat staan, dan komt er nog een flinke plens van boven. Hier wordt ik voor de eerste maal nat. De stille hoop is, dat de beide jongens blijven staan. Echter meestal zijn ze op tijd weg. Zelf blijf ik wel staan. Spijkerpak, T-shirt, overhemd, schoenen, sokken en jas. Ik houd ervan langzaam nat te worden en koester de droge plekken. Mijn jas hangt open. Dus langzaam is betrekkelijk. Overhemd, T-shirt, ondergoed en spijkerbroek zullen behoorlijk nat worden. Ook komt er nog een plens van boven in de nek. Het water stuift over de brug.

Twee poging staand voor de railing. Daar krijg je alleen direct water naar binnen.

Van voren ben ik redelijk nat. Van achteren nog niet. Tussen de broekspijpen is water naar achteren geslagen. Er zijn echter grote droge plekken overgebleven. Een/twee keer de volle laag en de broek is van achteren compleet doorweekt.

Om alles nat te krijgen gaat tenslotte de jas uit. Er zijn nog wat droge plekken. Maar niet voor lang. Echt van top tot teen doorweekt kan ik nu naar huis.