Ieder jaar vinden in Schiedam de Brandersfeesten plaats. Hier sta ik drijfnat op de kant, nadat ik ben wezen waterlopen. Achter mij op de foto liggen de waterschoenen. Je stopt de voeten in de gaten van twee schoenen. Er is een soort installatie voor stabilisatie. Anders ben je helemaal compleet kansloos. De schoenen willen allebei een eigen richting uit. Onder gunstige omstandigheden gaat het wel. Er waren echter op dat moment diverse zwemmers en kanoërs. Zodra ik keurig netjes volledig gekleed en door de waterschoenen uiterst kwetsbaar op het water stond, stortte iedereen zich op mijn schoenen om mij onderuit te trekken. Ze gingen terecht vanuit, dat iemand die zo provocerend het water opging, kennelijk een nat pak van harte zou verwelkomen. Ik was in spijkerpak, sweater, rode T-shirt, rood slipje en sokken. De schoenen had ik uit moeten doen om in de schoenen te passen. Het werd dus heel weinig lopen. Ik lag al in het water voordat ik boe of bah kon zeggen...

Een mooie stunt was het natte pak, dat ik haalde vlak bij mij voor de deur. Aan het einde van de middag liepen Ton en ik over de kade op zoek naar nog een extra nat pak. De kabelbaan werd vooral gebruikt voor jonge kinderen. Ik besloot het ook eventjes te proberen. Ik ben op de boot gestapt en heb het gesprek aangeknoopt. Ze wilden eigenlijk opruimen. Ook was de veiligheid een belangrijk punt. Na wat heen en weer praten mocht ik er vanaf. Ik kreeg een band om mijn bovenbeen voor de veiligheid. Dat maakt het leuker. Strak zittende kleren komen nog strakker te zitten. Ik droeg een kakibroek, waarmee ik tal van malen in het water en de modder terecht ben gekomen. Voorts de bekende trui, overhemd, T-shirt, slipje, sokken en Nikes.

De jonge kinderen haalden over het algemeen droog de overkant. Bij iemand van 80 kg ligt dat wat anders. Het was een behoorlijk lang traject. Aan de overkant kwam ik tot ver over mijn middel in het water terecht. Het sloeg mijn stoutste verwachtingen. Ik hoopte slechts het slipje nat te maken, maar het werd bijna een complete onderdompeling. Er was een foto van, maar die is door een ongelukje verloren gegaan. Maar om de gedachte te bepalen, was ik nat tot vlak onder de schouders. Volgens mij heb ik geen poging gedaan de schouders ook nat te krijgen. Druipend van het water kon ik dolgelukkig nogmaals een warme geklede douche nemen.

Een probleem bij natte deelname aan de Brandersfeesten is de damcompetitie. Dat valt vaak samen. Ik kan het niet maken om weg te blijven bij het dammen. Maar ik ga ook graag bij de scouting een nat pak halen. Ditmaal hadden we een thuiswedstrijd. Ik ben daarom omstreeks 11.00 uur naar het einde van de Lange Haven getogen. Tot mijn blijdschap had men al wat uitgepakt van de zaken, die men later op de middag wilden gaan gebruiken. Er lag bijvoorbeeld al een blauwe mat over het water. Geen idee of die later actief gebruikt is. Desgevraagd mocht ik hem eventjes uitproberen. Ik was in mijn gewone kleren: Trui, hagelwit overhemd, wit T-shirt, spijkerbroek, slipje, sokken en schoenen. Ideaal voor dit soort experimenten. Om 12.00 uur moest ik in de speelzaal zijn. Dus ruim voldoende tijd voor een nat pak, douchen en andere droge kleren.

Ik stap voorzichtig op de eerste drijver. Het gaat goed. Andere been erbij. Er is geen leuning. Je vraagt je af of het gaat lukken. Je voelt als het ware het water om je lichaam de kleren doordrenken. Een misstap en je ligt tot je nek in het water. Om een of andere onverklaarbare reden gaat het mis bij de vierde drijver. Ik deed het niet expres. Hoewel ik natuurlijk niet van plan was om droog het einde van de mat te halen. Als het nodig was geweest had ik wel iets verzonnen om alsnog in het water terecht te komen. Nu spat het water op, als ik tussen de vierde en vijfde drijver in het water terecht kom. Ik ga niet helemaal kopje onder. Maar ben wel behoorlijk nat. Alleen de kraag van het overhemd en de trui is nog droog. Onder ben ik in de weer met een drijver. Ik draag een leren jas en witte schoenen. Ik ben behoorlijk nat, maar had natuurlijk liever gezwommen.

Tijdens het jaar dat er meerdere oversteken waren, was het dubbel touw over de haven een beetje een teleurstelling. Hoewel het best mogelijkheden bood, zijn slechts enkele deelnemers in het water terecht gekomen. Er waren dit jaar bij elkaar een half dozijn oversteken over de Lange Haven gepland. Ze waren zaterdag de eerste, die operationeel waren. Ik was om even over elf de eerste, die een poging waagde. De kunst is om onder alle omstandigheden het onderste touw onder de voeten te houden. De beste manier om nat te worden is dus het verliezen van deze voetensteun. Hangend aan het bovenste touw ben je kansloos. Hier zie je mij in actie hangend aan het bovenste touw. Na het maken van de foto heb ik losgelaten en ben snel naar de kant gezwommen. Pas zondagmiddag vlak voor het opruimen begon ook het touw in populariteit te winnen. Ik ben een keertje redelijk droog aan de overkant gekomen, terwijl de vader en ik van beide kanten naar elkaar toe klommen en elkaar succesvol passeerden. We stonden daarbij wel tot over onze knieën in het water.