Zondag 10 april was het jaarlijkse Kwalleballen. Het was stervens koud. We hebben behoorlijk afgezien. De spelers hadden het wat gemakkelijk, want zij moesten tot uitputting toe rondhollen over het veld. Wij fotograven moesten het volhouden in de kou en de regen. Wij zouden ook graag meegedaan hebben. Maar dat kon maar mondjesmaat. Desondanks was het evenement best een succes. Het aantal deelnemende teams had niet zichtbaar te lijden onder het weer. Sportkleding, korte broeken en dunne tshirts waren wat zeldzamer, dan voorgaande jaren. Frapperend was de dapperheid, waarmee sommige deelnemers onvervaard de waterbakken in doken. Op veler verzoek hierbij de spelregels van het edele kwalspel:

Kwal Spelregels

Ook voor modderbaden met veertien spelers die strijden om een juten zandzak zijn spelregels onoverkomelijk. Wederom heeft de organisatie daarom gepoogd met een minimum aan regels een goed verloop van de Kwalwedstrijden mogelijk te maken. Het Kwalleballen is er voor ieders plezier. Houd rekening met je tegenstander. Laat je gerust gaan, maar speel niet onnodig hard, lomp of agressief. Laten we er een met z'n allen een sportieve en gezellige dag van maken!

• De scheidsrechter leidt de wedstrijd en heeft altijd gelijk.

• Een wedstrijd duurt 9 minuten en wordt door teams van maximaal 7 en minimaal 6 spelers gespeeld.

• Tijdens de wedstrijd mag er zoveel gewisseld worden als nodig is.

• Bij aanvang van de wedstrijd wordt de zak op de denkbeeldige middellijn gelegd en nemen de teams achter hun waterbak plaats. De scheidsrechter geeft het startsignaal.

• Een punt is gescoord wanneer de zak in de waterbak van de tegenstander wordt gegooid.

• Nadat een team heeft gescoord, hervat de tegenpartij de wedstrijd vanaf de denkbeeldige middellijn.

• Is de zak door een team, over de zij- of achterlijn, buiten het spel gebracht, dan gooit het andere team de zak weer in het spel vanaf die plaats op de zij- of achterlijn.

• Een speler die niet in het bezit van de zak is mag niet worden aangevallen.

• Tackelen mag uitsluitend door met de armen het lichaam van de tegenstander beneden de schouders vast te pakken. Onderuit trappen van de tegenstander is absoluut niet toegestaan!

• Een speler die op de grond ligt mag de zak niet vast houden of erop gaan liggen.

• Na een overtreding wordt het spel op de plaats van de overtreding hervat door het team tegen wie de overtreding is begaan.

• De scheidsrechter dient er op toe te zien dat het publiek zich niet gevaarlijk dicht bij de zijlijnen opstelt.

Enige regels zijn geen overbodige luxe. Niemand zit te wachten op ernstige blessures. Het tempo valt uit het spel, als iemand op de kwal gaat liggen. De naleving van de regel, dat iemand, die niet de kwal heeft onschendbaar is, zou wel wat beter nageleefd kunnen worden. De echt succesvolle teams hebben vaak een speler, die zich uitsluitend bezig houdt met het hinderen van tegenstanders, die zich proberen te mengen in de strijd om de kwal. Enige tactiek komt er wel bij kijken. Dezelfde spelers mengen zich vrijwel nooit in het gevecht om de kwal, maar staan te wachten tot de hele groep op de grond ligt om met de kwal vandoor te gaan en mogelijkerwijs een doelpunt te scoren. Enerzijds zijn deze spelers vrijwel de hele wedstrijd aanwezig. Anderzijds duurt het de hele dag voordat ze even onherkenbaar zijn als hun medespelers. Maar spelverdelers bij de echt succesvolle teams ontsnappen uiteindelijk niet aan volledige onderdompeling in de modder. 

Een typisch voorbeeld was de spelverdeler van het bovenstaande team. In de voorronde overleefde hij vrijwel zonder een spatje modder op zijn kleren. Gaandeweg werd zijn lichtblauwe spijkerbroek steeds meer getroffen door contacten tijdens de worstelingen om de kwal. In de halve finale trad hij aan met een schoon groen tshirt. Maar het aantal schone lichtblauwe plekken op zijn spijkerbroek verminderde sterk. In de finale trok hij een hagelwit tshirt aan, dat in de loop van het langdurige gevecht geleidelijk aan de juiste kleur begon te krijgen. Hij was betrokken bij het voorlaatste doelpunt van zijn winnende team en ging hangend aan de kwal boven de waterbak vrijwel compleet kopje onder.

Een vergelijkbaar geval deed zich voor met bovenstaande spelverdeler. De eerste wedstrijden had hij in tegenstelling tot zijn teamgenoten nauwelijks een spatje. Op de eerste foto zijn team, dat het wist vol te houden tot de halve finale. Ze zijn allemaal netjes gekleed en bezig elkaar met modder te bespatten. Op de video is het beter te zien. De spelverdeler doet voluit mee, maar blijft relatief ongeschonden, terwijl bij beide teamgenoten in witte sweater de eerste modderspatten zich prominent aftekenen op hun kledij. De een is aan het eind van de dag nog redelijk schoon, terwijl de ander reeds na de eerste wedstrijd van onder tot boven onder de modder zat. Bij elke worsteling liet hij zich vanaf het eerste begin languit op de grond werken. De spelverdeler liet zich gaande de wedstrijden steeds meer gaan bij de worstelingen op de grond en eindigde tenslotte bijna even smerig als de modderliefhebber van het eerste uur...

Dit jaar hadden ze een uiterst deskundig spreekstalmeester. Zonder zijn bijdrage zouden veel toeschouwers nooit hebben geweten, waar het om ging. Hij kwam aan het woord toen de eindstrijd al enige tijd aan de gang was. Op de video is zijn commentaar goed te volgen:

• De finale van het Kwalleballen is enige minuten geleden begonnen.

• Zoals u ziet wordt het gespeeld op een modderig veld.

• Er wordt gespeeld door de teams...

• Er wordt gespeeld door twee teams.

• Kennelijk is een van beide teams de 'Stadse bergen'.

• Ik zou ze moeten kennen, ze spelen al vanaf het allereerste begin mee met het Kwalleballen.

• Vermoedelijk spelen ze van links naar rechts.

• Het is altijd mooi weer bij het Kwalleballen.

• Vandaag moeten we het doen zonder een waterwagen, daarom hebben we regen besteld.

• Zo meteen is dat niet meer nodig en wordt het droog...

• Hoelang moet er nog gespeeld worden ? Tot drie uur !!

• Ik heb dorst en zou best een biertje lusten.

• We spelen om de 'best of five'.

• Om twee uur 's middags is het bier gratis.

• Ik zie iets bijzonder ongewoons. Een wit T-shirt.

• Wil iemand daar iets aan doen...

Het was dit jaar een echt spannende finale. Het duurde ruim tien minuten voor het eerste goal viel. Daarna volgde er nog nog drie. Allemaal 'vermoedelijk' voor het team van de Stadse bergen. Het veld was modderiger dan het in jaren was geweest. Je bent niet blij als je de voorronden weet te overleven. In een dikke pasta van meerdere centimeters diep bestrijden twee uiterst uitgekookte teams elkaar. Elk heeft voldoende reservespelers voor het uitputten van de tegenstanders in de scrums, terwijl de lichte, snelle spelers staan te wachten op hun kans om er alleen met de kwal vandoor te gaan richting de vijvertjes. De strijd ging behoorlijk gelijk op. De jongen in het hagelwitte tshirt hoorde bij de winnaars, terwijl de jongen in het blauw tot de verliezers hoorde. Niemand had na afloop nog een schone en droge draad aan het lijf...

Een groot aantal teams haalde het dit jaar net niet. Zeker tegen het einde van de voorronde was dat geen garantie voor een relatief schoon en droog einde van de wedstrijd. Vrijwel iedereen ging meerdere malen languit tegen de grond in de modder. Sommigen heb ik zelfs niet droog en schoon gezien. De jongen in spijkerbroek en oranje tshirt was vrijwel vanaf het eerste begin compleet doorweekt en kwam bij iedere gelegenheid in de waterbak terecht. Het optreden van de andere jongen in oranje sweater was relatief kort, maar gezien de video captures was het resultaat bevredigend. De jongen in spijkerbroek en zwart tshirt verloor zijn evenwicht vlak bij de waterbak en eindigde in een plas met centimeters water en modder. De jongen in zwarte spijkerbroek en blauw met groen/wit windjack behoorde tot de categorie spelverdelers en ging meerdere malen languit, maar haalde het einde van de dag toch nog redelijk herkenbaar. Jammer...

De jongen in zwarte spijkerbroek en wit tshirt trok vanaf het allereerste begin mijn aandacht. Aanvankelijk bleef hij tamelijk schoon. Pas naderhand vermande hij zich en ging hij voluit meedoen. Je ziet hem meerdere malen languit in de modder gaan. Vooral van achteren liet dat zijn sporen na. Zijn team werd tamelijk vroeg uitgeschakeld, waardoor hem een compleet modderbad bespaard bleef. Wel kwam hij aan het einde van de laatste wedstrijd tweemaal in de waterbak terecht. De eerste maal duwt hij vol overgave een tegenstander in de waterbak. Hij is nat tot aan zijn kruis. De tweede maal zit hij helemaal in de waterbak is doorweekt tot aan zijn middel. Helemaal bovenaan wat digitale foto's, waarin nog volledig droog respectievelijk compleet doorweekt is.

Zelf kon ik dit jaar maar beperkt deelnemen. Echt meespelen vind ik tegenwoordig te vermoeiend. Ik had meerdere stellen kleding bij mij, maar het was zo koud, dat ik er niet echt toe kwam om mij in het strijdgewoel te begeven. Ton is zelfs de hele dag droog gebleven. Klagend, dat ik ook wel eens wat initiatief kon nemen. Aangezien ik mijn mooiste kleren voor de finale had bewaard, was ik toch gedwongen in een eerdere stadium de confrontatie te zoeken. In de pauze tussen twee wedstrijden heb ik het veld betreden, waar een aantal deelnemers wat aan het spelen waren. Het kwam totaal onverwachts en ik had zelfs mijn zakdoek, autosleutels en portemonnee nog in mijn broekzak. Een sprong in het vijvertje gaf de finishing touch.

Na afloop van de finale betrad ik andermaal het speelveld. De spelers waren inmiddels druk bezig de laatste schone plekjes op de kleding van hun tegenstanders en medespelers weg te werken. Ze herkenden mij direct van vorig jaar. Eigenlijk zonder een seconde te aarzelen of te vragen werd ik vastgegrepen en met het hoofd naar voren over de bult de vijver in geschoven. Op deze manier heb je het maximale effect. Meer deelnemers van zulk soort evenementen zouden moeten begrijpen, dat ze mij nergens zoveel plezier mee kunnen doen als met een modderbad tijdens de prijsuitreiking. Ik was wederom in spijkerpak. Nu zonder trui, maar met een splinternieuw overhemd en korte zwarte leren jas. Na de finale is de hoeveelheid modder in de vijvers op zijn top. Van het ene moment op de andere was ik van een prachtig netjes geklede toeschouwer veranderd in een drijfnatte modderpilaar. Nauwelijks te onderscheiden van de ander deelnemers. Zoals gebruikelijk ben ik in deze staat naar huis gereden om er zolang mogelijk van te genieten...