Geen twee jaar achter elkaar was de entourage hetzelfde. Van alles werd geprobeerd. In een jaar hadden ze kabelbaan verbannen naar een uithoek van de vijver om grote optredens te kunnen organiseren op de vijver zelf. Het is eenmalig geweest. Het is als je van de kabelbaan bent afgeweest een enorme wandeling om weer bij het beginpunt te komen. Je kunt natuurlijk terugzwemmen of waden. Maar omdat het de bedoeling is om de jonge deelnemers droog te houden logistiek gezien geen handige opstelling. Ook is het moeilijk om nat te worden, als je dat anders zou willen.

Deelnemers, die nat willen worden, moeten daar zelf zorg voor dragen. Het traject was wat korter dan normaal. Iedereen, die dat wil kan droog de overkant halen. Ik weet niet meer hoe ik het heb aangepakt. Ongetwijfeld ben ik een keer de kabelbaan af geweest met noodlottige gevolgen. Maar ik heb er geen 'actieve herinnering' aan. De jongen bovenaan de pagina is nat geworden. Hij heeft zijn benen laten hangen en dan raak je het water. De twee andere kwamen gewoon met reusachtig vaart op de overkant aan en bleven droog. Een beetje jammer. Beiden waren ongetwijfeld wat beduusd. Beiden zouden er nat erg leuk uitgezien hebben. De vierde laat zijn benen hangen. Dus hij heeft het niet droog gehouden...

Meerdere jongens wilden wel nat worden en zorgden daarvoor. Hieronder een groep van vier of vijf, die allen min of meer doorweekt op de kant klauteren. Een heel stel jongens gingen terug naar het beginpunt van de kabelbaan door de sloot in plaats van om te lopen. Op de kant en in het water een half dozijn jongens, die de kabelbaan afgeweest waren. Sommige op de kant waren compleet doorweekt. Een is nog vrijwel droog. Hieronder een jongen ook bekend uit de tewaterlatingen uit latere jaren. Hij ploft in het water vlak bij de kant en kruipt drijfnat aan land. Vermoedelijk was hij op dat moment al nat. Hij is degene, die samen met een vriend in droge kleren proberen de sloot door te steken en daarbij tot de ontdekking komen, dat het water dieper is, dan het eruit ziet.

Een mooie jongen, waar ik veel verwachtingen van had is de jongen met een nat achterwerk. Het gras was nogal vochtig ter plaatse. Maar hij is geen enkele keer van de kabelbaan afgegaan en verder droog gebleven. Onder weer een heel stel jongens, die min of meer compleet doorweekt zijn. Enerzijds gebeurde dat door loslaten van de kabelbaan en anderzijds door terug te lopen naar het beginpunt van de kabelbaan door de sloot. Vaak beiden...

De logistiek van de kabelbaan was wat moeizaam, doordat hij in een uithoek van de vijver stond. Hier een poging van twee deelnemers om de afstand naar de start van kabelbaan op andere wijze te overbruggen. Ze zijn nog helemaal droog. Aan de kant lijkt het niet al te diep. Ze beginnen de tocht. Ze waren toch al vastbesloten om nat te worden. Gaandeweg wordt het dieper. Het water komt tot ver over hun middel. Aan de overkant gekomen zijn ze nat tot aan de borst.

Het hoogtepunt van deze kabelbaanmiddag was de afdaling van de onderstaande jongens. Zij hadden een paar jaar eerder ook deelgenomen. De jongen in strakke spijkerbroek en zwarte trui toonde zich toen vastberaden om een nat pak te halen, hoewel hij volgens het bedienden personeel daar nog te jong voor was. Hij ging net zo lang door, totdat ze midden op de vijver bleven stilhangen en naar de kant moesten waden. Ditmaal lieten ze geen twijfel bestaan over hun bedoelingen. Allebei lieten ze vlak voor de kant los en waren direct compleet doorweekt. Aan de katrol laten ze hun benen naar beneden al hangen. Je raakt dan het water. Dus droog blijven was helemaal niet de bedoeling.