Dordrecht - Dertig jaar geleden deed ik mijn eerste wadlooptocht. Het werd georganiseerd door mijn zuster, die in Groningen studeerde. Het was een oversteek naar een plaat. We werden met een boot weer teruggevaren naar het uitgangspunt. Ik had mij gehouden aan de kledingvoorschriften, die algemeen bij wadlopen worden gegeven. D.w.z. korte broek, T-shirt, stevige schoenen, windjak en rugzak. Zelf zou ik liever in mijn gewone kleren hebben deelgenomen. Een korte broek heeft aanmerkelijke bezwaren. Na afloop heb je zwaar verbrande benen. Als het waait, dan wordt het ontzettend koud. Recentelijk heb ik het initiatief genomen om het beter te doen. Op het wad moet je soms door diepe geulen en over moddervlaktes. Sommige tochten met jeugd eindigen in een modderfestijn onder de dijk. Als er geen jeugd bij is, dan moet je een beetje aandringen om hetzelfde resultaat te bereiken.

De eerste geboekte tocht was via de camping Klein Deikum bij Pieterburen in Groningen: Een zwerftocht. Dat is een tocht in de nabijheid van de dijk om ervaring op te doen. De tocht kan zo lang en kort gemaakt als je wilt. Hetzelfde geldt voor de avontuurlijkheid. Een tocht met studenten of scouting ziet er totaal anders uit, dan met een stel rustige bejaarden. De gidsen streven ernaar wat te vertellen over de wadden, de levende wezens en de gevaren. Het maakt groot verschil of het zicht goed is en dat je rekening houdt met eb en vloed. Onweer op het wad is erg gevaarlijk, omdat wadlopers nu eenmaal het hoogste punt in de verre omtrek zijn. Er worden hoge eisen gesteld aan de gidsen. Tegenwoordig met de GPS gebeuren er minder ongelukken. Toch wordt geëist van een gids, dat hij ook zonder de elektronische hulpmiddelen ten alle tijde de weg weet te vinden.

Tijdens de tocht passeerden we enige diepe geulen en modderbanken. Ik ben een heel eind de geul ingelopen en eventjes door de knieën gegaan. De witte spijkerbroek werd daardoor helemaal doorzichtig. Later tegen het einde van de tocht languit op de buik in de modder gedoken. Alles was zwart van voren. Een van de anderen heeft wat foto's geschoten. Na afloop de modder afgespoeld in de vijver en reservekleren aangetrokken. Hier een foto aan het begin van de tocht. De broek is nog maagdelijk wit. Daaronder staat een foto van mij in de vijver met alles aan. De modder gaat er met water goed uit. Hier zijn de schouders nog droog. Later heb ik wat gezwommen. De witte spijkerbroek was daarna helaas niet echt wit meer. zwartsel zet zich vast in de naden. Onder wat foto's van het bad in de geul en de modder. De kwaliteit van de actiefoto's valt wat tegen.

 

 

Ik had ditmaal geheel tegen mijn gewoonte in schone kleren bij me, want je moet wat als er bezwaren zouden zijn tegen mijn deelname in witte broek. Na het omkleden kwam er juist een groep van de scouting terug. Ik hoorde de groep aankomen en had al een idee wat komen ging. Het modderveld was een ware hit voor hen. Van verre was het gegil van de scouts te horen. Ik ben er naartoe gelopen en zonder aarzelen met de schone reservekleren het veld opgelopen (spijkerbroek, trui, overhemd, T-shirt, slipje, schoenen en sokken). Ik viel nauwelijks op. Vanzelfsprekend geen poging gedaan om de schade te beperken. Flink in de modder gerold. Andermaal zat ik van top tot teen onder de modder. Na afspoelen van de ergste modder ben ik dolgelukkig, nog steeds wat modderig en drijfnat naar huis gereden...

Bij een zwerftocht kun je het zo avontuurlijk maken als je wilt. Vanzelfsprekend was het voor mij hoe avontuurlijker hoe beter. Dat heb ik de gidsen behoorlijk duidelijk gemaakt. Er werd bijgevolg een geul en wat slikvelden op de planning gezet. De meeste andere deelnemers waren van het rustiger type. Wandelen was voor hen genoeg; De slikvelden voor sommige een aanmerkelijk fysieke belasting. Aangezien men nogal negatief doet over mijn normale kleding t.w. spijkerbroek, etc. had ik de moed niet om helemaal gekleed te gaan (Strakke blauwe spijkerbroek), zoals ik dat graag wil. Wel had ik nog een zelden gedragen witte broek liggen, die niet de eigenschappen heeft, die de spijkerbroek in de ban heeft gedaan. De gidsen wezen er wel op, dat ik niet moest verwachten de witte broek helemaal 'schoon' te kunnen houden. Boven kun je zien hoe de broek er na afloop nat resp. modderig uitziet.

Bij de haven van Noordpolderzijl zijn allerlei voorzieningen, die het organiseren van wadlooptochten vergemakkelijken. Vroeger was het tevens de plaats, waar je na een oversteek terugkwam met de boot. Tegenwoordig kan dat niet meer, omdat de haven onvoldoende onderhouden wordt. Onder de dijk staat een bekend café. Tevens is daar een enorme vijver, waar deelnemers aan een wadlooptocht de ergste modder af kunnen spoelen. Na een paar modderslidings ben ik gewoon met alles wat ik aan had in de vijver gesprongen. Voor de meeste van de groep was een dergelijke drastische ingreep niet nodig. Nadat ik mijn schone kleren had aangetrokken zag ik een groep met scouts terugkomen. Ze speelden nog wat in de modder. Ik ben er naartoe gelopen en ben met de kleren (schone spijkerbroek, trui, tshirt, overhemd, etc ), waar ik later mee naar huis moest, mee gaan doen. Het was kicken zo'n dramatisch modderbad. Zodoende kon ik even later de waspartij nog een keertje overdoen. Ondertussen was het een chaos van in en uit het water springende scouts. De leiding was er wel blij mee. Anders had de bus onder gezeten.

In bovenstaande foto's uit Noordpolderzijl ben ik eerst in de modder gaan zitten om mijn benen vrij te maken. Het zitvlak en de achterkant van de broek kwam daardoor onder de modder te zitten. Daarna draaide ik mij op mijn buik om mij languit naar buiten te worstelen. Meestal neem in dit soort situaties liever een duik voorwaarts in de modder. Dan heb je de omgekeerde situatie. Zeker met de jas open zit de modder tot de schouders op overhemd en T-shirt. Alles van voren met modder doordrenkt en van achteren nog schoon. Je voelt het vocht in overhemd, T-shirt en slipje binnendringen. Onder een foto van mij liggend in de modder bij de Aakvlaai in de Biesbosch. Ik draag een spijkerpak, trui, wit overhemd, rood T-shirt, rood slipje, sokken en schoenen. We zochten een aardige manier om in de modder terecht te komen. De kunst is om even ontspannen te blijven liggen. Alles raakt dan doordrenkt...

 

 

Een duik in de modder bij Kwalleballen. Je moet wat als de spelers je niet in de modder willen gooien en een heel stel kleren vies wilt maken. Ook daar draag ik onder de trui en overhemd een donkerrood T-shirt en slipje. Vaker zijn er van dit soort mogelijkheden. Een simpele aanloop en je laten vallen in de dikke vette modder. Alles is op slag reddeloos. Geweldig leuk!!