Vorig jaar hebben we de oversteek gedaan naar Schiermonnikoog. Aanvankelijk wilde ik alleen gaan. Toen de buurman ervan hoorde wilde hij met alle geweld mee. Hij is tachtig, maar onverwoestbaar. De Brakzandtocht begint in Lauwersoog. Je vaart met een boot een stuk de zee op en mag vervolgens met een trap afdalen naar het wad. De boot moet daarbij een eerbiedige afstand houden ten opzichte van de wal om vastlopen te vermijden. Immers, nadat hij ons afgezet had, moest hij met andere gasten een vaartocht maken over het wad. Muurvast op een zandplaat vastzitten is dan niet handig. Voor ons had dat als gevolg, dat we bij het uitstappen onmiddellijk tot ons middel nat waren, omdat we in relatief diep water terecht kwamen.

Het voordeel van beginnen op het Balgzand is, dat je niet uren door de modder hoeft te stampen om de vaargeul over te kunnen steken. Er zijn ook tochten vanaf de wal naar Schiermonnikoog. Deze duren twee uur langer. Met de huidige waterstand waren ze waarschijnlijk onuitvoerbaar geweest. Door een straffe zuidwesterwind kon het water niet goed weg. De hele tocht moesten we daarom door tenminste twintig centimeter diep water stampen. Ontzettend vermoeiend. De gids maakte zich zorgen over de oversteek van de geul. Het viel mee. Er hoefde niet gezwommen te worden. Op de video kunnen jullie zien, dat we tot ons middel in het water hebben gestaan. Op de foto slechts het bewijs, dat we er geweest zijn en dat we inderdaad tot ons middel in het water hebben gestaan. Net zoals bij de tocht naar Ameland is vooral het laatste stukje van het wad naar de bewoonde wereld eigenlijk net iets te ver...