Vanuit Noordpolderzijl worden zwerftochten georganiseerd op het wad. Ik heb het vaker gedaan. Je kunt het desgewenst doen in je normale kleren. Afhankelijk van de omstandigheden kun je gedwongen of vrijwillig een diepe geul of een modderbank inlopen. Bij Noordpolderzijl gaan avontuurlijk ingestelde mensen tijdens zwerftochten de modder in bij de modderbanken vlak voor de haven. De eerste maal was ik in hagelwitte spijkerbroek, trui, wit overhemd, wit T-shirt, lichtblauw slipje, sokken, Nikes en windjack. De gidsen waarschuwden dat de broek niet wit zou blijven, maar zeiden niets over het dragen van een (witte) jeans. Vroeger werden spijkerbroeken als ongeschikte kleding voor een wadlooptocht beschouwd. Bij wadlopen kijken gidsen nu meestal alleen naar het schoeisel. De Japanse oester is funest voor onbeschermde voeten.

Spijkerbroeken worden afgeraden. Ik heb er echter een tot volle tevredenheid gedragen naar Ameland. Geweldig leuk om daarmee tot ver over het middel in het water door een geul te lopen. Verder kun je kennelijk dragen wat je wilt. Een hagelwitte spijkerbroek is ongebruikelijk, maar er werd verder niets over gezegd. De wetenschap, dat je straks met deze broek languit in de modder zult gaan is een geweldige kick. Na afloop met alles aan in de vijver gesprongen. Onder een foto van de overtocht naar Ameland. Ik draag een spijkerbroek, winterjas, trui, overhemd, T-shirt, slipje, sokken en schoenen. Ik zit behoorlijk onder de modderspatten. Er was iemand bij de groep eveneens in lange broek, die zich achterover had laten vallen in de modder. Ik heb het ook overwogen. Later is al de modder afgespoeld toen we door een diepe geul moesten oversteken en het water tot mijn genoegen ver boven mijn middel kwam. Altijd leuk om broek en slipje helemaal onder te dompelen.

Vandaag bij de zwerftocht was ik in een klassiek spijkerpak en vastbesloten van top tot teen onder de modder te raken ook al is de tocht zelf vanwege onweersdreiging afgelast. Hier loop ik de afgang af naar het modderveld. Mijn voeten zakken weg in de modder, maar zijn nog schoon. Direct eventjes naar de geul gelopen. De modder komt dan tot de knieën. Een kwartier later zat alles van top tot teen onder de modder. Altijd leuk om languit op de rug en de buik in de modder te liggen. Dat is noodzakelijk als je benen wilt lostrekken uit de zuigende modder. Alles wordt dan doordrongen van de modder. Een kwestie van slipje in de modder zonder de rest van de kleren uit te trekken.

Vastzittend in de diepe modder moet je om los te komen achtereenvolgens gaan zitten en liggen in de modder om de benen los te trekken. Op de foto het dramatische moment, dat ik besluit in de modder te gaan zitten. Ik ben hier nog net schoon van achteren. Mijn kleren zijn even later reddeloos. Je zakt enkele centimeters diep weg en bent overal zwart van achteren tot de naad van de broek. Jet zit met je slipje halverwege in modder. Daarna moest ik om uit de diepe modder weg te komen op mijn buik kruipend naar meer begaanbare grond. Spijkerjack, overhemd, wit T-shirt en slipje alles zit daarna onder een dikke laag modder van voren en van achteren. Leuk om met een hagelwit overhemd pardoes in de modder te gaan liggen. Kleding trekt strak en glimmend tegen het lichaam. Broek en slipje doordrenkt met de modder. Op de laatste foto zien jullie mij van top tot teen onder de modder en dol gelukkig...

Een volledig geklede herhaling van de zwerftocht op het wad leek mij een leuk idee. Ditmaal zouden we een diepe brede geul oversteken en terugkeren door de sliksloten. Een mooie gelegenheid om te zwemmen resp. languit in de sliksloot te gaan. Niemand kijkt echt op van een volledig geklede deelnemer bij wadlopen. Jammer dat Noordpolderzijl zover weg is. Anders zou ik er vaker gaan kijken en gekleed de modder in gaan. De geplande zwerftocht op het wad ging helaas niet door vanwege kans op onweer. Het is wel een rit van drie uur. Wat nu te doen? Zo'n kans op een volledig gekleed modderbad laat ik niet graag lopen. Schoon en volledig gekleed in de vijver springen is te simpel. Ik besloot om eerst nog wat rond te kijken bij het haventje. Misschien was er iets spectaculairs mogelijk? Het veld bij de geul lag er nog net zo bij als jaren geleden. Dus niets weerhield mij ervan andermaal dit veld te betreden voor een tweede spectaculair volledig gekleed modderbad. Alles van top tot teen onder de modder...

De zwerftochten eindigen bij het haventje. Dichtbij het water is de modder tot 50 cm diep. Avontuurlijke groepen lopen langs de geul naar de haven. Sommigen van hen bereiken daarbij het haventerrein met slechts een randje modder op de kuiten. Anderen zitten van top tot teen onder de modder. Die doen dat net zoals ik natuurlijk expres. De buschauffeur is daarna bijzonder dankbaar voor de vijver, waar de jeugd de ergste modder kan afspoelen. Het is een lawaai van jewelste als de scouts bommetje gaan duiken in de vijver. Hier loop ik zonder aarzeling het veld op. Bij de waterkant wordt de modder steeds dieper. Je ziet me steeds dieper wegzakken. Situatie is ernstig, maar nog niet onomkeerbaar. Dat wordt het pas na zitten of liggen in de modder. Op de eerste foto schoenen en een randje van de spijkerbroek onder de modder. Daarna komt het tot de kuiten en de knieën. Broekspijpen zwart. De rest nog maagdelijk schoon.

In eerste instantie slaag ik erin terug te lopen naar het beloopbare deel van het veld zonder mijn evenwicht te verliezen en zonder helemaal vast te komen zitten. Het is opletten. Wanneer je tot 50 cm in de modder staat, kun je soms niet voor of achteruit. De enige manier om dan los te komen, is om te gaan zitten in de modder; voeten los te trekken en kruipend op de buik naar een minder modderig stuk te bewegen. Dat is vanzelfsprekend ruïneus voor je kledij. Boven worstel ik om weer los te komen uit de plakkende modder. Tevergeefs. Mijn benen zitten reddeloos vast in de zuigende modder. Er zit niets anders op, dan in de modder te gaan zitten en te accepteren, dat de broek even later van top tot teen onder de modder zit.

Nog schoon tot mijn knieën en nat tot de dijen ben ik op een gegeven moment gedwongen tot deze noodgreep over te gaan om mijn voeten vrij te maken. Voor het oog van de camera ga ik zitten in de modder. Je zit dan op slag in een paar centimeters diepe laag modder. Op slag is het blauw van de spijkerbroek van achteren diep zwart. Bij het lostrekken van de benen zak je verder weg. De modder komt van achteren, opzij en tussen de benen omhoog. Water en modder dringen in de kleding binnen. Je voelt het slipje nat worden. Tot je middel en hoger zit alles helemaal onder modder. De situatie is onomkeerbaar. Alles wordt zwart inclusief het maagdelijk witte en schone overhemd...

Hier zie je me zitten in de modder. Je zakt verder weg als je de benen loswerkt. Op de laatste foto staat de modder tot halverwege het kruis. Alles onder de naad is zwart en doordrenkt van de modder. Na het vrijmaken van de benen gaat het kruipend op de buik op weg naar beloopbaar modder. Liggend op de buik kom je nu ook van voren onder de modder te zitten. Het dringt overal naar binnen. Spijkerbroek wordt helemaal zwart. Slipje is doordrenkt. Het hagelwitte overhemd en T-shirt raken de modder en na afloop zit alles tot de schouders onder. Er is alleen nog een randje schoon bij de schouders. Steunend op de ellebogen wordt spijkerjack doordrenkt met modder. Het is een hele worsteling om vrij te komen. Na afloop zitten overhemd, spijkerjack en T-shirt onder een prachtige centimeters dikke vette laag modder.

Hier kruip ik op mijn buik naar betere oorden. Op de eerste foto ben ik van voren nog redelijk schoon. Zitvlak van mijn spijkerpak en de rug van mijn jack zitten onder de modder. Er zijn wat zwarte strepen aan de voorkant. Daarna ga ik op mijn buik liggen. Op handen en voeten kruip ik in veiligheid. Het overhemd is tot halverwege mijn borst onder de modder. Ellebogen zakken weg en ik kom steeds dieper te liggen. Alleen de kraag van het overhemd is nog schoon als ik opsta en terugloop naar de haven voor het afspoelen van de modder.

Ik was de enige van de groep, die nog wat in de modder ging spelen. Ik was in mijn mooiste kleren: Spijkerpak, hagelwit overhemd, T-shirt, slipje, sokken, schoenen. De bedoeling was natuurlijk om alles van top tot teen onder de modder te krijgen. Het is een feest om in volkomen ongerepte kledij het modderveld op te lopen en te laten gebeuren, wat er gebeuren moet. Alles van top tot teen onder de modder. Het schoonmaken ging in twee fasen. Eerst in de haven de ergste modder afgespoeld. Met een trapje naar beneden geklommen. Daarna met al mijn kleren in de vijver gesprongen om de laatste modder af te spoelen. De broek blijft donker. Het overhemd wordt opmerkelijk schoon. Dat zit hem in het materiaal. Vervolgens drijfnat in de auto gestapt voor de thuisreis.