Het moge duidelijk zijn, dat ik Schermerhorn e.d. niet bezoek omdat ik een fanatiek hardloper ben. Wanneer ik meedoe, dan doe ik slechts één rondje. Ik prik dan het nummer op mijn rug van de kleren, die ik 's morgens heb aangetrokken. De kick is om zo compleet mogelijk gekleed deel te nemen. De hele rit naar Schermerhorn kun je dan nadenken over hoe het zal zijn. Eerst moet je een brede sloot over met schoon water. Tot dat moment ben je nog volkomen droog en schoon. Na de sprong is alles nat tot ver over je middel. Je komt na de dubbele oversteek  terug op het centrale weiland en begint aan de tocht door meerdere ondiepe modderige sloten. Naar de finishlijn passeer je nog een aantal diepe modderige sloten. Alles zit onder de modder. De laatste sloot zwem ik i.p.v. te waden om de bovenkleding resp. de kraag van het witte overhemd helemaal onder te dompelen in modder en van top tot teen druipend tevoorschijn te komen. In de brede sloot wordt de ergste modder afgespoeld alvorens te douchen en andere kleren aan te trekken. Daarna is niet de vraag of deze nieuwe kleren schoon zullen blijven. Maar hoe dat een volgend modderbad zo spannend mogelijk te realiseren. Boven de eerste sloot van Akersloot.

Ik had graag eens meegedaan met de groepen. Maar je moet kiezen tussen fotograferen en meedoen. Dan zijn er vier heren/dames en een persoon in de boot. De kunst is om deze persoon zo schoon mogelijk te houden, want de schoonste krijgt ook een prijs. Je hoeft er geen goede ploeg voor te hebben. Iedereen heeft kans. Het is niet eenvoudig om schoon te blijven. Want andere deelnemers spatten nogal als ze in de sloot springen. In de boot wordt je heel geleidelijk minstens zo vies als de andere deelnemers. De meeste groepen hebben iemand met alleen een wit T-shirt.  Maar een echte bikkel gaat natuurlijk volledig in het wit. Een kwetsbaar punt is de boot. De man boven donderde al bijna bij de start in het water. De boot was niet goed opgeblazen. Het water liep naar binnen en zijn knieën waren direct nat. Ook is het een wonder als je de boot zestig sloten lang heel weet te houden. Je kunt niet halverwege de race een reserveboot inzetten. Boot stuk, dan moet de 'schoonste' ook tot de schouders mee de modder in...

Meestal probeer ik er een combinatie van te maken. Meedoen met de veteranen en daarna nog een aantal malen in verse kleren de sloot in. Het is een kick om het nummer vast te maken aan de kleding, waarmee je van huis bent gegaan. Na een rondje schone kleren aantrekken en nog wat fotograferen van de tweede en derde ronde van de andere deelnemers. Daarna komen de senioren. De laatste keer, dat ik deelnam, besloot ik in het wit te gaan. Ik had zelfs twee witte broeken bij me. Voorafgaand aan de wedstrijd een toeschouwer gevraagd om wat foto's te maken van een oefensprong. De kick van witte kleding is, dat hij echt 'maagdelijk wit' is. Het moge duidelijk zijn, dat je witte kleding nooit meer schoner dan 'gebroken wit' krijgt na een rondje Schermerhorn. Onder twee andere deelnames in gewone kledij.

Deelname in spijkerbroek, trui, overhemd, rood ondergoed, sokken en schoenen. Eerst een foto schoon bij de start. Daarna het moment, dat ik met deze kleren voor het eerst in de sloot spring. Bij het uitkomen van de brede sloot zijn mijn schouders nog droog. Even verderop is het geen water, maar modder wat in de kleren zit. Hieronder neem ik deel in kakibroek, trui, rood ondergoed, sokken en schoenen. Bij de start diverse andere wetliefhebbers in hun normale kleding én met een groen bandje om de pols. Bij het uitkomen van de brede sloot zie je de broek nat strak getrokken rond het lichaam. Op de onderste foto hetzelfde, maar dan met modder.

Slechts een minderheid doet mee zoals ik, gekleed in normale kleren. Een jeans werkt goed. In combinatie met een T-shirt krijg je mooie foto's. Zelf trek ik altijd meer aan. Maar dat is voor de lol en niet voor serieuze deelname. Ik heb vier redelijke registraties van een deelname. Belangrijk is dat zowel vies als schoon goed zichtbaar is in de serie. Een mooie serie vind ik, die van Akersloot. Ze deden het daar voor het eerst. Dan heb je relatief veel normaal geklede deelnemers. Het was mooi licht. De sloten zijn relatief ondiep. Het duurt daardoor enige tijd voor de kleding echt onherkenbaar is. Er was eerst een demonstratie van een groep met boot. Dus ik heb geruime tijd in deze spannende kleding rondgelopen. Iedereen kon zien, dat ik deelnemer was.

Boven de foto's droog en nat. Zelfs het overhemd is aan het eind nat tot de kraag. Ik was gekleed in sweater, wit overhemd, rood T-shirt en roond slipje, spijkerbroek, sokken en Nikes. Het startnummer heb ik achter op mijn trui vastgeprikt. Ook een mooie foto vind ik het moment, dat ik voor de eerste maal in het water spring (zie bovenaan). Alles is nog droog. Aan de andere kant van de sloot zit ik van voren onder de modder en ben van achteren nog schoon. Op de andere foto's ben ik steeds iets verder nat. Op foto 3 ben ik ook van achteren tot over mijn middel nat. Aan het eind zit de modder tot aan de schouders en is het boord van het overhemd nat, maar niet modderig.

De volgende serie dateert uit een van de eerste deelnames aan Schermerhorn. Ik was in spijkerpak, overhemd, T-shirt, slipje, sokken en schoenen. Anderen waren zelfs in Colbert. Baas boven baas... Mijn spijkerbroek glimt zoals bedoeld. Het jack is beetje een teleurstelling. Kennelijk nog een beetje te stug. Ik ben er nog tien jaar regelmatig mee het water en de modder ingegaan. Het geeft net iets extra's: Vollediger gekleed, terwijl goed te zien, dat de rest van de kleding ook nat wordt.