Volledig gekleed deelnemen aan de Nieuwjaars duik is leuk. Ik doe het al weer jaren. Na het startschot loop ik in de kleren, waarmee ik naar Scheveningen ben gekomen zo het water in. Dit jaar kon dat niet. De nieuwjaarsduik van Scheveningen was afgelast. Daarom met de auto naar de kanoclub gereden voor een soloduik. Ik was in witte spijkerbroek, T-shirt, overhemd, trui, spijkerjack, sokken, slipje en schoenen. Met de auto naar het haventje gereden, uitgestapt naar de waterkant gelopen en in het water gesprongen. Via het trapje weer aan kant geklommen en drijfnat in de auto gestapt voor een warme douche thuis. Links droog voor de sprong. Rechts drijfnat na de sprong. Broek glimmend en doorzichtig. Misschien iets om de komende dagen nog een paar keer doen. Maar dan in andere kleren.

Nat of vies worden in witte kleren is altijd een extra kick. Een natte witte broek wordt doorzichtig. Wit wordt doorschijnend als het nat wordt. Bovenaan sta ik klaar voor de sprong. Onder zweef ik boven het water. Stap voor stap zie je me onder water verdwijnen tot aan de schouders. Alles doorweekt. Alles doorzichtig.

Het water is glas helder. De witte broek goed zichtbaar in het water.

Het is frisjes, maar niet problematisch. Het trapje is ideaal om weer aan land te komen. Het is recentelijk op mijn verzoek aangebracht. Het water bij deze steiger komt tot de borst en het is niet voor iedereen even eenvoudig om uit het water te komen, als je bent omgegaan met de kano respectievelijk moet afzwemmen op de laatste avond van de beginnerscursus.

Het water gutst naar beneden uit de doorweekte bovenkleding en de broek trekt strak tegen het lichaam.

De benen schijnen door de natte broekspijpen als ik terugloop naar de auto.