Tweemaal heb ik geprobeerd voor het oog van de kamera te eskimoteren. We begonnen de tweede maal met wat acrobatiek op het voordek. Aangezien droog blijven bij eskimoteren zeer onwaarschijnlijk is. Want het bovenlichaam is gedurende een gedeelte van de operatie compleet omgeven door water. Alleen de broek kan beschermd door het spatzeil wellicht nog wat droge plekken hebben. Gedurende het shot heb ik in prachtig wit gekleed wat gespeeld met de zeekano. Boven de foto van een natte doorschijnende witte broek na afloop. Beneden ga ik uit de kuip voor wat acrobatiek op het dek. Ik ben daar nog droog. Maar dat blijft niet zo. Dichter bij de voorpunt dumpt de kano en kom je in centimeters diep water te zitten. Zitvlak van de broek en slipje verdwijnen onder water. Op de onderste foto's kom ik aan wal. Benen en donker slipje zijn goed zichtbaar. Dus qua beelden een zeer geslaagde operatie. Ook slaagde zowaar de eskimorol. Dat was de andere wel anders...

Eskimoteren in een zeekano vereist een correcte beweging. Het is de eerste keer, dat het mij lukt met Eduard erbij om boven te komen. In de praktijk van het zeekanoën wordt hij voor het redden van kanoërs zelden toegepast. Er zijn niet veel mensen, die de rol voldoende beheersen om hem onder stress uit te kunnen voeren. Iemand, die de rol wel beheerst zal normaliter niet dusdanig in moeilijkheden komen, dat hij uitgevoerd hoeft te worden. Alleen in de branding wordt hij wel eens toegepast. Dat is logisch, omdat terug in de kano komen in een branding lastig is door de kracht van de branding. Ook is daar een geassisteerde redding zelden mogelijk. Alleen lefgozers doen wel eens eskimorol midden op zee om de omstanders te verbazen. Verder is het veel oefenen en nog eens oefenen.

Bij eerdere pogingen om te eskimoteren werd ik alleen maar nat. Hier beneden sta ik na zo'n mislukte poging. Op de foto onder het begin van een poging. Ik ben nog helemaal droog en wat overdadig gekleed. Ik draag een jas, spijkerbroek, hoody, overhemd, T-shirt, slipje, sokken en schoenen. We zouden alle oefeningen volledig gekleed en in droge kleren beginnen. Omdat droog blijven bij eskimoteren geen optie is, deden we eerst wat andere oefeningen, waarbij de kleren nog wel iets droog blijven. Pas als de droge mogelijkheden van die andere oefeningen zijn uitgeput, gaan we over tot daadwerkelijk eskimoteren.

Hier leg ik de kano op zijn kant om het laatste stuk van de eskimorol te oefenen. Daarbij verdwijnen mijn kleren tot aan de nek in het water. Als je beide kanten hebt gedaan, dan zijn de bovenkleren grotendeels compleet ondergedompeld geweest. Alles is nat. Ik droeg jas. hoody, spijkerbroek, overhemd, T-shirt, slipje, sokken en schoenen. Bovenkleding is na een tweezijdige oefeningen compleet doorweekt. Wellicht op een klein streepje in het midden na. De effectiviteit van het spatzeil om het water buiten te houden is beperkt. Het is voldoende om in de tijd die het eskimoteren kost het vollopen van de kano te voorkomen. Maar langs de schacht komen liters water naar binnen. De broek en het slipje is na afloop drijfnat. Alleen de knieën zijn nog een beetje droog. Dat is ook wat je kunt verwachten bij en geslaagde eskimorol. Je bent compleet doorweekt, maar de knieën zijn nog een beetje droog.

Hier zet ik de eskimorol in. Ik laat mij links in het water vallen met de bedoeling rechts de peddel onder water in positie te brengen voor een geslaagde rol. Je hangt dan onder de kano volledig omgeven door water en plaatst de peddel in de juiste positie om de boot verder te laten rollen tot ik weer overeind zit. Deze manoeuvre slaagde ditmaal niet. Je kunt het nog ene tweede maal proberen. Daarna moest ik uit de kano. Het maakte zoals betoogd weinig verschil voor de staat van mijn kleren. Alleen zijn nu de knieën ook compleet doorweekt alsmede de rest van de kleding. Op de foto beneden zit ik na afloop op de kant. Compleet doorweekt. We wisten van te voren, dat ik bij deze manoeuvre tamelijk nat zou worden...