Bij Dajaks heb ik op een gegeven moment de marathonkano vervangen door een surfski. Het was gewoon te gevaarlijk met de marathonkano op de rivier van een kilometer breed ter plaatse. Een verdienste van de surfski is je altijd nat wordt. Dat komt omdat de kuip slechts een klein randje is, dat ternauwernood boven het water uitsteekt. Scheef liggen of elke redelijke golf loopt zo de kuip in. Je zit daardoor vrijwel altijd in het water. Dat vind ik een geweldig kick. Het water vult de kuip. Zitvlak van broek en slipje wordt nat en het water trekt omhoog zonder dat je uit de kano hoeft. Als je wetliefhebber bent, dan is een gegarandeerd nat pak door slechts in een kano te gaan zitten een leuke bijkomstigheid...

Met Ton afgesproken om een keertje een fotosessie te doen, waarbij het de bedoeling is om zo mooi en volledig mogelijk gekleed in het water terecht te komen. De foto boven aan de pagina is het sprekendste resultaat van deze inspanning. Ik draag winterjas, spijkerbroek, hoody, overhemd, rood T-shirt, rood slipje, sokken en schoenen. Echt dramatisch gekleed dus. Ik hang boven water nog grotendeels droog, terwijl het duidelijk is, dat een complete onderdompeling aanstaande is. Linkerarm is een goed deel onder water. Linkerbroekspijp is nat. Linkerkant van de bovenkleding begint al nat te worden. Nek, boord en kraag is zichtbaar. Het water slaat dar binnenkort door naar binnen. Broek en slipje worden in een fractie van een seconde volledig ondergedompeld. Een ontzettend spannende foto. Hij is overal op het internet te vinden...

Na de eerste foto, heb ik andere kleren aangetrokken. Ik had maar een jas bij me. Boven sta ik droog en nat bij de kano. Dit waren de kleren, waarmee ik later naar huis zou moeten. In het haventje van de kanoclub hebben Eduard en ik naderhand geprobeerd iets soortgelijks te realiseren. Ik stap hier volledig gekleed in de surfski. Daarna leg ik hem al zittend in de kuip steeds schever. Het water loopt op het zitje naar binnen. Zitvlak van broek en slipje worden nat. Daarna gaat het verder. Het water heeft vrijelijk toegang tot de hele kuip. Rechter broekspijp verdwijnt onder water. Links is nog droog. Tot ik op eens uit de kano het water in glijd en de rest van de kledij ook ondergedompeld wordt. Een surfski is ideaal om kleren langzaam en spannend nat te maken. Het is feitelijk een plank met een kleine uitsparing. Het water loopt heel gemakkelijk bij het zitje naar binnen. Je zit op de buitenkant. Het spatwater van de peddel valt over de broekspijpen. Bij een wat langere tocht ben je aan het einde soms totaal doorweekt uitsluitend door het optrekkende en spattende water.

Tweemaal dezelfde truc. Je stapt in de kano. Zitje, en kuip zijn nog droog. Je legt hem een klein beetje scheef en het zitje begint onder water te lopen. Zitvlak van de broek en het slipje wordt nat door het enkele centimeters hoog staande water. Een donkere lijn tekent zich af op de broek. Eerst alleen bij de dien. Daarna over de volle lengte. De scheefstand wordt steeds groter. De rechterbroekspijp verdwijnt grotendeels onder water. Kruis en slipje gaan halverwege onder water. Daarna glijd ik helemaal uit de kuip en verdwijn helemaal onder water. Ik vind dit een ontzettend spannende manier om nat te worden in een surfski. Je zit boven op de plank, waardoor de loop van de gebeurtenissen goed te volgen zijn.

Er worden wederom twee kamera's gebruikt. Een staat op een statief en wordt verder niet bediend. Dat heeft als gevolg, dat soms het onderwerp niet goed in het centrum van het beeld ligt. De andere kamera in de hand van Eduard. Hij heeft een zeer stille arm. Ook heeft zijn kamera een hogere resolutie en een stabilisator. De onderstaande beelden zijn veel beter. Op de eerste foto zit ik klaar om het noodlot aan mijn kleding te voltrekken. Alles is nog droog. Je ziet het zitje en de kuip met de zelflozer. Tijdens het varen kun je alles helemaal vol laten lopen zonder dat dit consequenties heeft voor de vaareigenschappen. Met de zelflozer kun je vrij gemakkelijk de kuip weer droog trekken. Wel blijft er water staan in het zitje. Dat water trekt in het denim van de broek omhoog. Na afloop is je kruis en slipje van onder en van boven doorweekt. De meeste mensen varen dit soort boten met neopreen. Ik dus niet...

Nog wat kunstjes met de surfski zonder de jas, maar met dezelfde kleren in dezelfde opnamesessie. Diverse rebounds en zwempartijen doen zich voor. Op onderstaande foto is prachtig de natte spijkerbroek met onderliggend slipje te zien. Meerdere malen ga ik in en uit de boot. Steeds met prachtig glimmende spijkerbroek. Eduard heeft deze beelden geschoten door zelf volledig gekleed in het haventje te gaan staan. Je moet er wat voor over hebben als cameraman. Soms hebben cameralieden het even zwaar of zwaarder dan de acteur. Ondanks de sobere kledij van de demonstrateur zijn het toch alleszins fraaie beelden geworden.

Een belangrijk kunstje in een surfski is het op eigen kracht terug kunnen komen in de boot na eruit gevallen te zijn. Sinds geruime tijd oefen ik dat kunstje bij iedere voorkomende gelegenheid. De basistechniek heb ik opgepikt van de opendag met een demonstratieteam. Omdat ik altijd in mijn gewone kleren kano, geeft dat nogal eens natte kleren. Het is nog niet zo gemakkelijk. War assistentie helpt, maar is niet vereist. Op de opendag wilden de demonstrateurs mij het kunstje pas demonstreren, nadat ik een neopreentrui had aangetrokken over de rest van mijn kledij. Het was frisjes. Beneden geef ik midden in de zomer een demo van een rebound bij de ingang van de haven. Een van de dames filmde het gebeuren met mijn kamera. Je ziet me instappen, wegvaren, uit de kano glijden, terugklimmen en druipend van het water uitstappen.

Het is vooral belangrijk om over de surfski heen te gaan liggen, zodat de billen precies goed gepositioneerd zijn om direct in het zitje te gaan zitten en de boot goed horizontaal te houden. Op de foto beneden is dat niet goed uitgevoerd. Het is altijd wat gemakkelijker om over de kano te schuiven als het water zo ondiep is, dat je je op de bodem kunt afzetten. De zee is vanzelfsprekend meestal niet zo ondiep. De billen moeten minstens 20 centimeter verder over de boot, voordat je met enige kans op succes de situatie kunt stabiliseren en rechtop kunt gaan zitten. Een enorm voordeel van dit soort boten is, dat je ze daarna niet hoeft leeg te maken. De zelflozer trekt binnen korte tijd de kuip compleet weer droog. In principe is een surfski voor mij als wetliefhebber een ideale kano. Dat wil zeggen: Je wordt altijd nat. Je hoeft nooit de boot leeg te maken. Gemakkelijk terug in de kano. Droog blijven is geen optie...

De makke van reddingen uitvoeren met echte zeekano's is dat deze na het omslaan voor de helft vol zitten met water. Tijdens de redding moet dat eruit. Anders ligt de drenkeling binnen korte tijd opnieuw in het water. Het leegpompen van zo'n kano met een pomp is geen eenvoudige opgave. Er kan wel bijna honderd liter water in de kuip zitten. Dat zijn tweehonderd slagen met een pomp, terwijl het spatzeil gedurende die tijd open moet blijven. Wel hebben zeekano's twee compartimenten voor- en achterin de kano, die afgesloten zijn van de rest en normaliter niet vollopen met water. Vooral het compartiment achter de kuip is belangrijk. Door dat schot loopt het water vanzelf uit de kano als de voorpunt wordt opgetild. Evenwel op zee met meters hoge golven is het uitvoeren van een redding en leegmaken van de kuip niet eenvoudig. Op vlak water wordt dit regelmatig (wekelijks) geoefend. Ik laat mij graag redden. Het moge duidelijk zijn, dat als je bang bent voor water 'slachtoffer zijn' niet fijn is. Ik wordt daarentegen graag en volledig gekleed gered. Droog van de kleren blijven is dan geen optie...