Staan in de kano is een geliefd kunstje van mij. Meerdere keren heb ik het gedaan voor de lens van de kamera van Eduard. Een keer hebben we een complete ochtend besteed aan het in het water vallen en steeds op nieuw omkleden na succesvol staan in de kano. Zowel in de surfski als de marathonkano heb ik het kunstje uitgehaald. Voor staan maakt het niet uit of de kano stabiel is of niet. De meeste mensen kunnen het niet in welke kano dan ook. Steeds ben ik zo mooi mogelijk gekleed in spijkerpak, winterjas, trui, overhemd, T-shirt, slipje, sokken en schoenen. Onverschrokken stort ik mij telkens in het water. Droog blijven is saai. Boven een foto uit een eerdere serie met Eduard. Ik ben al nat. Beneden een langere serie, waarbij ik ga staan in volledige droge kleding: Spijkerbroek, winterjas, trui, overhemd, T-shirt, slipje, sokken en schoenen. Het komende natte pak is het hoogtepunt van de opnamen. Staand in de kano kun je de ramp, die zich zo meteen gaat voltrekken goed op je in laten werken.

We gebruikten meerdere kamera's. Eduard filmde uit de hand met een hoge resolutie K4 kamera. Zelf had ik op statief een Sony kamera staan. De resolutie van deze laatste kamera is veel minder. Het zijn dezelfde kleren als boven. De hoek is verschillend. Het toont precies dezelfde gebeurtenis. Op de eerste foto heb ik al noodlottig het evenwicht verloren en ben ik op weg naar een glorieus nat pak. Onvermijdelijk wordt het een volledig overdadig gekleed bad in het haventje. Na afloop klim ik weer in de kano, terwijl het water uit de kleding gutst.

Dezelfde Sony kamera maar andere kleren. Fraai is de val in het water zichtbaar. Eerst hang ik schuin boven het water. Daarna raak ik met mijn knie het water als voorbereiding tot een volledige onderdompeling. Een typisch voorbeeld van slipje nat maken zonder de rest van de kleren uit te trekken. Je ziet het slipje nog helemaal droog zich prachtig aftekenen tegen het strakke denim. Je kunt het vooral goed zien op de tweede foto. De ene broekspijp is al onder water, terwijl de andere nog helemaal droog is en prachtig strak trekt rond het slipje een fractie van een seconde voordat de ramp van de complete onderdompeling zich voltrekt. Kenmerkend voor deze serie is, dat ik bij elk bad een andere 'droge' jas aan heb, die genadeloos mee het water in gaat.

Hier een eerdere serie. Mijn kleding was voor ik ging staan al nat. Ik was na het steeds schuiner leggen van de kano uiteindelijk van het zitje gegleden en kopje onder gegaan. Streepje voor streepje kwam het water steeds hoger tegen de broek gaan staan. De broek wordt steeds natter en verkleurd. Het slipje tekent zich prachtig af tegen het denim. Nu ter afsluiting een keertje staan in de kano. Drie foto's ben ik min of meer in evenwicht. Daarna ga ik in steeds grotere vaart reddeloos richting wateroppervlak. Mijn knieën verdwijnen in het water, dat wild opspat richting mijn kruis. Een gelukschot...

Staan in een marathonkano is niet moeilijker, dan in andere kano's. Het enige probleem is hoe omhoog te komen vanuit de zeer nauwe kuip. De boot is niet bepaald stabiel. Nat lukt dat meestal niet meer. je blijft hangen bij de kuiprand. Dit kunstje kun je dus alleen uithalen als je nog droog bent. Fraai hang ik boven water tijdens de duik naar het water. Een fractie van een seconde, voordat ik helemaal kopje onder ga, is alles nog droog. Hand en voet raakt het water. Daarna ben ik van top tot teen doorweekt. Het duurt maar kort, omdat de trui het water snel afvoert. Dat is de verdienste van dit soort truien. Heel erg snel hervat de trui zijn isolerende waarde, doordat het geen water vasthoudt.

Hierna een reeks van zelfde natte pakken gefilmd met de hoge resolutie kamera van Eduard en de Sony. Tijdens deze sessie ga ik drie keer in andere droge kleren te water. Ik had toentertijd slechts een jeans jacket. Tegenwoordig heb ik er drie. Zelden hoef ik te water met iets anders dan mijn favoriete kledij. Ik moest dus woekeren met mijn mogelijkheden. Na het spijkerpak ga ik te water met jas, trui en in principe identieke overige kledij als overhemd, T-shirt, slipje, sokken en schoenen. Driemaal staan in droge kleren gevolgd door een spetterend bad in de haven. Ik heb een van de foto's gebruikt voor de jaarlijkse kerstkaart. Daarop sta ik droog in de kano, maar er is nog wat twijfel mogelijk of hoe het geëindigd is.

De tweede duik doe ik in winterjas, trui, overhemd, T-shirt, slipje, sokken en schoenen. De beelden met de Sony zijn spannender. Je hebt een beter beeld op de strakgetrokken spijkerbroek over het slipje. Wel zijn er op deze beelden de natte kleren na afloop beter te zien.

Nog een tweede shot van het staan in een marathonkano. Het moment van impact, waarop ik volledig gekleed kopje onder ga, is zichtbaar. De beelden zijn afkomstig van de Sony op statief en zijn zichtbaar minder scherp, dan de hoge resolutie kamera.