Diverse malen ben ik met Ton en Eduard welbewust volledig geklede opnamen gaan maken met de bedoeling net zo vaak met droge kleren in het water te raken, dat alles op is. Leuk is om dan zoveel mogelijk kleren aan te trekken. Het resultaat moet ongewoon en dramatisch zijn. Een beetje nat is veel minder leuk, dan nat met werkelijk alles aan. Als lid van Dajaks heb ik op een gegeven moment een marathonkano aangeschaft. Ton had een dakdrager en heeft de kano samen mij opgehaald. Een marathonkano is bedoeld om ontzettend snel te varen. Stabiliteit is geen issue. Hij is op het breedste punt tien of meer centimeters smaller dan enig andere kano. Ook als je droog wilt blijven is, dat is het bepaald niet vanzelfsprekend, dat dit gaat lukken met een marathonkano. Ook al ben je nog zo ervaren. Het is mij eens overkomen in het midden van de Merwede. Ik was met een groep van een half dozijn kanoërs. Niemand wist toentertijd hoe een redding uit te voeren. Naar aanleiding daarvan is Dajaks cursussen gaan geven in eskimoteren en geassisteerde reddingen.

Bij de verkoper van de marathonkano samen met Ton aangekomen gevraagd of ik hem eventjes mocht uitproberen. Je hebt maar een kans op een spectaculair nat pak bij de aankoop van een kano t.w. het moment voordat je de aankoop doet. Ton werd er wat door verrast. Eerst ging het voortreffelijk. Het werd pas een probleem toen ik weer terug wilde naar het uitgangspunt. Pardoes lag ik naast de kano gekleed in spijkerpak, winterjas, trui, overhemd, T-shirt, slipje, sokken en schoenen. Mooier kon haast niet. Zoveel kleren nat. Ontzettend leuk. Alleen geen foto. Ook later bij Arend Bloem heb ik na de aanschaf van een gewone zeekano gevraagd of ik een op de kant liggende marathonkano eventjes mocht proberen. Vanzelfsprekend werd het wederom compleet gekleed zwemmen. Elke keer dat ik een marathonkano zie liggen vraag ik zonder aarzelen of ik hem een keertje mag uitproberen. Het is niet mijn bedoeling om droog terug te komen en dat gebeurt ook nooit. De eigenaar vind het ook leuk om iemand volledig gekleed te water te zien gaan. Iedereen dus blij...

Teruggekomen op de club vroeg Ton of ik de kano nog eens wilde proberen, maar nu met de kamera actief. Genadelijk heb ik aan dit verzoek voldaan en ben passend op een geschikte plek uit de kano gevallen. Wederom ging het maken van de foto op het cruciale moment fout en moest ik nog een tweede keer uit de kano vallen. Ook dit tweede bad is geen meesterwerk. Je kunt mijn hoofd zien. Maar de rest van de kleren is al onder water. Ik heb een derde duik aan mij voorbij laten gaan. Het was vroeg in het voorjaar. Ik begon het een beetje koud te krijgen. Het is jammer als je zo goed kunt zien, dat ik voor de rol al van top tot teen door weekt was. Op de samengestelde foto is het proces goed te volgen. Alleen is de foto staand op de kant eerder genomen, dan de tweede duik in het water.

Eerder zijn we een keertje gaan kanoën op de Dommel. We zijn met onze eigen kano omhoog en terug gevaren in onze normale kleren. Daarbij zijn we zoals dat hoort diverse malen te water geraakt en gezonken. Bij terugkomst was er geen draad meer droog. Ik heb vervolgens andere droge kleren aangetrokken en aangeboden nog een keertje beneden de stuw wat heen en weer te varen. Deze fotoserie werd door Ton de Titanic gedoopt. Inderdaad loopt door mijn hantering van de kano de boot compleet vol en wordt het gekleed zwemmen in de kleren, waarmee ik later naar huis moest. Beiden zijn we zeer gesteld op deze serie. Het is ontzettend spannend om in de kleren, die ik leuk vind zo'n dramatisch nat pak te kunne halen. Ook als je weet, dat er geen andere kleren zijn en dat je in deze kleren later naar huis moet.

De Dommel loopt van België door Noord Brabant naar de Maas. Op diverse plekken zijn vaartochten mogelijk. We zijn een keertje met mijn marathonkano gaan varen bij een stuw. Het bleek ondanks meerdere pogingen niet mogelijk om in de marathonkano 'droog' de stuw af te gaan. Ongeacht de vraag of er na de eerste poging ook nog maar enige vorm van 'droog' mogelijk is. Hier zie je mij na een vergeefse poging aan wal komen. Een alleszins bevredigend nat pak in trui, overhemd, T-shirt, slipje, sokken en schoenen. Het moge duidelijk zijn, dat wij nooit droog terugkwamen van een kanotocht. Ton heeft jarenlang kans gezien om bij het uitstappen het evenwicht te verliezen in een kano, die menselijkerwijs gesproken onmogelijk om te laten gaan is. De act heeft hij zover geperfectioneerd, dat zelfs als ik er niet bij ben, hij bevredigend nat naar huis kan...

Elk jaar houdt kanovereniging de Windhappers een opendag. Een van de aardige dingen, die dan van stal wordt gehaald is de kanoglijbaan. Meerdere malen ben ik volledig gekleed de glijbaan afgeweest. Ik gebruik dan meestal geen peddel, maar alleen de selfie-stick met de waterdichte kamera. Eerder heb ik wel eens iemand de kamera in handen gegeven voor een opname van mijn glijdtocht. Steeds slaagde de filmer erin om de kamera uit te zetten op het moment, dat het erop aan kwam. Met de selfie-stick heb je alles in eigen hand. Droog blijven is immers toch niet de bedoeling. Waar heb je anders een peddel voor nodig. Ook gebruik ik nooit een spatzeil. Zonder spatzeil krijg je prachtig douche van binnenkomend water over je broek. Jas open, geen spatzeil en volledig gekleed is een prachtig waterballet onvermijdelijk.

De eerste maal vliegt een vlaag met waterdruppels over mijn kleren. Broek en slipje krijgt de volle laag. Maar wat mij betreft had het wel wat natter gemogen. Iets meer naar voren leunen geeft wellicht een beter resultaat. Echter zwemmen wordt het pas als ik achterste voren de glijbaan af ga. De kano heeft weinig opwaarts drijfvermogen aan de achterkant. De achterkant verdwijnt dan onder water richting bodem. Je kukelt feitelijk achterover als je achterwaarts de glijbaan afgaat. Je ziet mij hier gaan. Ik ben grotendeels nog droog. De achterkant duikt diep in het water en kantelt mij op slag diep onder water. Na afloop sta ik zoals bedoeld compleet doorweekt op de kant. Bij de kanoclub zijn ze niets anders meer van mij gewend. Altijd stap ik volledig gekleed in de kano en kom compleet doorweekt terug.

In een eerder jaar ben ik ook de glijbaan afgeweest. Ik heb een peddel en een filmer op de kant. Ik gebruik wederom geen spatzeil. Ik ben hier overigens al nat. Ik had namelijk les gehad in 'rebounds' in een surfski. Als je eruit valt op zee, dan is het wenselijk dat je altijd gegarandeerd weer in de kano komt. Dat heb ik net daarvoor met een ervaringsdeskundige geoefend. Het is niet zo eenvoudig. Bij het terecht komen in het water van de glijbaan laat ik de kano helemaal scheef gaan om zoveel mogelijk water naar binnen te krijgen. Ik draag zwemvest, jas, neopreen trui, overhemd, T-shirt, spijkerbroek, slipje, sokken en schoenen en ga compleet kopje onder. Ontzettend leuk om te doen. Ook in de surfski-rebound droeg ik deze kleren. Een zwemvest en jas is niet ongebruikelijk bij het oefenen als slachtoffer van geassisteerde reddingen in een zeekano.

Bij geassisteerde reddingen draag ik gewoon de kleren, waarmee ik  van huis ben gegaan. Een zwemvest is verstandig. Bij het omslaan krijg je regelmatig een flink slok water binnen. Je mag volgens de regels van dit soort reddingen pas het spatzeil lostrekken als je loodrecht onder de omgeslagen kano hangt. Een zwemvest voorkomt dan ongelukken. Het trekt het hoofd van de drenkeling onmiddellijk boven water. In de praktijk maak ik van iedere gelegenheid gebruik om een nat pak te halen in de kleren die ik toevallig aan heb. In Valencia hebben ze enige tijd geleden een groot aantal enorme gebouwen neergezet. Tussen deze gebouwen zijn grote vijvers, waar sommige watersporten beoefend kunnen worden. Ik heb hier een doorzichtige plexiglas kano gehuurd en ben gaan staan om gracieus in het water terecht te komen.

Enige tijd terug werd het idee opgevat om wat in K1 kano's te oefenen. Voor de meeste van de zeekanoërs is dat een compleet nieuwe ervaring. Zelf heb ik het vaker gedaan. Ik ben feitelijk in mijn hele carrière nog nooit per ongeluk uit een K1 gevallen. Er was ook een marathonkano. Ik ben daarmee nog helemaal droog in mijn normale kleren inclusief jas te water gegaan. De onderstaande foto komt van de GoPro met een echte K1 wedstrijdkano. Ik sta tot mijn kruis in het water, terwijl water uit mijn kleren gutst. Ik heb de jas uitgedaan en draag trui, overhemd, T-shirt, slipje, sokken en schoenen. De broek glimt prachtig van het uitstromende water...

Tijdens de afvaart van de Dommel met de buurman Eric gezocht naar een manier om een passend nat pak te halen. De kano's zijn zo stabiel als ze eruit zien. Alleen met staan in de kano kun je enigszins onverdacht een nat pak halen. Ik ben in mijn geliefde kleren. Zwemmen in een spijkerpak is de ultieme droom sinds mijn jeugd. Niets is zo prachtig als een jongen gekleed in spijkerpak, die zomaar in het water gegooid. Ik heb het ene keer meegemaakt bij een poolparti in disco Hollywood. Een jongen in spijkerpak, overhemd, T-shirt, slipje, sokken en schoenen werd door zijn vrienden zomaar in het bad gegooid. De beveiliging van disco Hollywood was er niet blij mee. De jongen werd direct uit het water geplukt en via de achteruitgang het pand uitgegooid.